|
|
|
Alle
bijdragen van François Bourgeon aan
de rubriek De Commentator
bundelen we op deze pagina.
Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 27/06/2015
François Bourgeon over De Cyclus van Cyann 6
• 23/10/2012
Met De Cyclus van Cyann 5 neemt François
Bourgeon bijna afscheid van de stripreeks, maar nog
lang niet van het maken van strips. Al duiken er meer
en meer problemen op die het tekenen van strips voor
hem bemoeilijken. |
|
|
|
|
François
Bourgeon over De Cyclus van Cyann 5 |
|
|
Onderstaande
bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 51H van september 2012. |
|
Over
de patrouilleur: "Cyann is terug op Olh
waar ze een oude kennis terugziet, Patrouilleur 842 die
haar humor niet lijkt te waarderen. In feite bekent hij
haar later dat hij ervan opkeek dat een Hoge dame zoals
Cyann hem herkende. Tien jaar later later herinnert ze
zich hem nog als een ordinaire lafbek. Hij weet alleen
niet dat er voor Cyann maar twee jaar zijn verstreken.
De stad is nagenoeg hetzelfde gebleven als in het eerste
album, met enkele kleine aanpassingen. Bijvoorbeeld de
LVT, licht vliegtuig, maar dat is het domein van Claude
Lacroix."
Over verdwenen penselen: "Ik werk
in zwart-wit op simpel printpapier met viltstift. Ik kies
wel papier van een goede kwaliteit in de hoop dat de tekeningen
langer bewaren, maar dat is mijn probleem niet. Aanvankelijk
tekende ik met penseel. De penseelmerken, waar ik aan
verknocht was, verdwenen waardoor ik me verplicht zag
over te schakelen op viltstift. In het begin vond ik het
ontgoochelend, tot ik me realiseerde dat tekenen op een
groter formaat me een ongekende vrijheid gaf."
Over zwaar papier: "Elk prentje
maak ik afzonderlijk, op een formaat dat dubbel zo groot
is als A3. Op zo'n formaat kan je met souplesse te werk
gaan. Je ogen gaan er minder op achteruit en je krijgt
meer plezier om te tekenen. Daarna schik ik de prenten
op de computer. Ik voorzie de teksten om me niet in het
nauw te drijven. Alleen wanneer er heel grote tekstballonnen
zijn, teken ik elke prent volledig. Vervolgens doe ik
hetzelfde met de geïnkte prenten. Soms retoucheer
ik op de computer, maar dat gebeurt zelden. Ik vul bijvoorbeeld
donkere hemels met zwart want grote vellen hebben de neiging
de tekening en het papier te verzwaren."
|
Over
de camembert: "Cyann verkleedt zich als
wachter om de watergevangenis te benaderen waaruit ze
haar zuster wil bevrijden. De riem van wachters hebben
meerdere functies. Daar hebben Claude en ik op gewerkt.
Het is een kogelvrij vest die tal van kleine apparaatjes
bevat met hetzelfde praktisch nut als die van onze actuele
technologie. Cyann draagt op haar hoofd een soort camembert
die rond haar helm sluit en een heleboel handige, agressieve
functies heeft in geval van opstand. Vandaar de bijnaam
die aan wachters wordt gegeven, de 'Plathoofden'."
Over het kleur blauw: "Religieuzen
en functionarissen zijn in het blauw. Dat is de nobele
kleur op Olh als verwijzing naar de mythische blauwe planeet
van oorsprong en naar alle andere bewoonde planeten die
allen water in overvloed hebben."
Over het exacte einde: "Net zoals
op haar hele tocht, neemt Cyann ook hier een risico. Wat
als de wachter haar herkent? Wat doet ze dan met hem?
Het kost me veel tijd om een verhaal naar zijn volle wasdom
te leiden. Wanneer ik aan een nieuw begin, weet ik al
HOE het eindigt, maar het exacte einde ken ik nog niet.
Sommige elementen blijven vaag. Hoe meer ik opschiet,
hoe meer ik alles tegelijk op zijn plaats probeer te doen
vallen. Ik schik mijn elementen in een kader, steeds complexer,
steeds preciezer."
Over de points of no return: "Hetzelfde
met points of no return. Cyann werd aan een been gewond
en heeft dus haar hele verdere leven een handicap. Ik
heb zulke onvoorziene elementen nodig die me meer en meer
strikte uitwegen doen kiezen die nog overblijven om de
richting op te gaan die me het meest bevalt. Als je dan
de beperkte waaier aan mogelijkheden aanvoelt, sta je
voor een zowel aangename als lastige keuze."
|
Over
de gelijkenis: "We zijn hier opnieuw in
het Gat van O. De feestlocatie voor de adellijke mensen,
die we al bezochten op plaat 38 en 40 van De brOn
en de sOnde, is nu een bewaakte verblijfplaats voor
Azuree, de zuster van Cyann. Het is een populaire bezienswaardigheid
geworden. We springen in het diepe van het bassin om te
zien hoezeer Azuree in tien jaar is veranderd. Ze is een
jonge vrouw die erg lijkt op haar zuster. Dat komt later
in het verhaal nog van pas."
Over de vlechten: "De zussen haal
je uit elkaar door hun kledij, maar ook door hun kapsel.
Cyann heeft een haarvlecht die neervalt. Azuree heeft
een vlecht die naar boven steekt en lokken op het voorhoofd.
Ze hebben een ellendig karakter gemeen. Cyann verwachtte
dat ze door haar zuster als redster zou aanzien worden,
maar daarin wordt ze snel ontgoocheld."
Over doorgaan (1): "De sluis functioneert
ook als slot. Het wordt gevuld met water en de meisjes
moeten klimmen in de hoop niet ontdekt te worden door
de bewaker die daarbuiten patrouilleert. Ik krijg er geen
genoeg van om uit te vinden en te fantaseren. Zolang ik
ogen heb die kunnen zien en handen die me gehoorzamen,
ga ik door. Ten eerste omdat het vertellen van verhalen
me tot nu toe het beste afgaat. En ook omdat stripauteurs
niet moeten rekenen op hun pensioen om deftig te leven."
Over doorgaan (2): "Ik denk wel
dat ik me op iets anders kan toeleggen, maar wat me het
meest stoort is dat als ik niet meer kan tekenen, ik waarschijnlijk
ook geen muziek meer kan spelen. En dat wordt nu al heel
lastig. Ik denk dat ik zelfs zonder te tekenen, blijf
schrijven. Scenario's voor anderen. Of romans. Maar in
elk geval doorgaan."
|
Over
de adempauze: "In de vorige plaat was er
een extra prent op een grotere prent, en hier is er een
dubbele prent op de twee openingsprenten te zien. Dit
is een heel praktische manier om volume aan een pagina
te geven. Je verkrijgt een zoomeffect die een beetje adempauze
met zich meebrengt."
Over de poelmars: "De poelmars,
de grote zwanen zonder bek, leven in het bassin. Met hun
zuignap nemen ze de algen in het bassin op en maken er
raadselachtige vormen mee. Kinderen amuseren zich door
die achterna te lopen. Toevallig zijn ze ook lekker als
gebraad. Onze heldinnen bevinden zich in het bekken die
we tevoren met de LVT overvlogen. Maar niet op dezelfde
plaats. Om beter hun respectievelijke routes te begrijpen,
moet je teruggaan naar het eerste album, maar ook op het
gedetailleerde plan dat je vindt op pagina 14 en 15 van
La Clé des Confins (een speciale, niet-vertaalde
uitgave met meer achtergrond over personages, fauna en
flora, gebruiken, cultuur, religie, technologie, kostumering,
enzovoort in de eerste delen, red.). Het Gat van
O staat op herkenningspunt 8, de jetski die Azuree gebruikt
op punt 9."
Over het kleurprobleem: "Ik heb
een kleurprobleem. Luma, het Amerikaanse aquarelmerk dat
ikaltijd heb gebruikt, bestaat niet meer. Wat er nog bestaat,
is van wisselvallige kwaliteit en ze verdwijnen elk op
hun beurt. Dan moet je echt wel opletten door eerst een
basis van acrylverf te leggen want papier kent van langsom
meer mankementen. Dat vertraagt de inkleuring. Vandaar
dat ik op A3-formaat inkleur wat niet het geval was bij
de eerste Cyanns. Toen werkte ik op blauwdrukken
op het formaat van publicatie. Dat ging sneller. A3 integendeel
laat gedetailleerder werk toe." |
|
|