Onderstaande
bijdrage van Thierry Wagner verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 128 van augustus-september 2019.
 |
Over
vertraging: "Toen ik op mijn 23ste de Émile
Cohl-tekenschool verliet, stelde ik me voor om in een
animatiestudio voor games te werken en vijf jaar later
met strips te beginnen... (hij is nu 26 jaar, red.) Ik
besef dat ik vertraging opliep voor dit eerste deel. Ik
heb verschillende manieren uitgeprobeerd om tijd te winnen,
met het voornaamste resultaat dat ik heel veel tijd heb
verloren. In het begin moet je je techniek vinden, je
organiseren, je laten inspireren door het werk van anderen,
bijhouden wat het best bij je past om de werklast op te
vangen, de tijd inkorten voor de uitvoering zonder te
veel op de kwaliteit toe te geven. Voor mijn eerste album
had ik geen zin om mijn slag te missen!"
Over financiën: "Bovendien
stelt zich een financieel probleem. Wanneer je nog geen
enkele strip hebt uitgebracht, krijg je geen auteursrechten.
Vandaar dat de aanlooptijd zo lang duurde uit noodzaak.
Dankzij Xavier Dorison heb ik een contract met een echt
goede verloning per plaat voor een debutant. Gelukkig
woon ik nog bij mijn ouders in Parijs en hoef ik nog geen
huur te betalen."
Over valsspelen: "Je verrijkt je
grafisch en professioneel door in een atelier te werken
in plaats van in je eentje in je hoek. Ik besef tot op
heden hoeveel Matthieu Bonhomme me heeft geholpen. Ik
ben verder geëvolueerd in de bladschikking, de manier
om tot de synthese te komen, om meer te vertellen met
minder, om in zwart-wit te tekenen. Zonder Matthieu zou
mijn stier in kikvorsperspectief niet hebben geleken op
deze versie. Je ziet zijn ogen niet bijvoorbeeld. Ik heb
nogal vaak een beetje moeten valsspelen en houd de vingers
gekruist in de hoop dat de lezer het spel meespeelt."
 |
Over
afwezigheid van decor: "Drie prenten zonder
decor. Nog een raad van Matthieu. Het decor zou niets
speciaals hebben verteld en de witte achtergrond versterkt
de leesbaarheid."
Over het compromis: "Het inkten
met het penseel heeft me veel tijd gekost, zodanig veel
dat ik begon te vrezen dat ik iets miste, ook af schiet
je het meest op door je fouten te verbeteren. Ik moest
een compromis vinden tussen productiviteit en kwaliteit.
Door op de tekentablet over te gaan, kon ik relaxter werken.
Ik heb diverse technieken gebruikt voor de potloodtekeningen
en het inkten, maar de volledige inkleuring van het album
is op de computer gedaan. Het tweede deel zal ik ongetwijfeld
volledig op de tablet tekenen..."
Over een ander gevoel: "... behalve
als ik ongelofelijk veel voorsprong zou opbouwen waardoor
ik, voor het plezier, enkele pagina's met penseel kan
inkten. Een mapje openen op de computer of een vel papier
tussen je handen voelen, geeft je helemaal niet hetzelfde
gevoel. Maar het was belangrijker om het album te voltooien
— en de goede relatie met je uitgevers in stand
houden! — dan te denken aan het maken van originelen.
Ik heb gemerkt dat nogal wat tekenaars daarmee bijkomende
inkomsten verdienen. Die vraag stelt zich later wel."
Over ritme: "Ik ben begin 2017 aan
dit album met 66 stripplaten begonnen. Tweeënhalf
jaar werken. Vandaag voel ik me veel meer op mijn gemak
en denk ik dat ik voor de volgende drie delen het ritme
van één album per jaar kan aanhouden. In
de herfst (het Franse album verscheen in september 2019,
red.) zal ik twee of drie dagen per maand vrijhouden voor
signeersessies. Ik voel me op dat gebied nog niet op mijn
gemak, vooral wanneer lezers me filmen terwijl ik teken.
Dat hoort ook bij het vak!" |
