Alle bijdragen van Didier Poli en Robin Recht aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 26/09/2013 Didier Poli en Robin Recht bespreken de samenwerking aan Elric en hebben het over mensenoffers, orgieën, huizen bouwen, esthetiek, enzovoort.
 
Didier Poli en Robin Recht over Elric 1
26/09
 TOP
Onderstaande bijdrage van Jean-Pierre Fuéri verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 59 van mei 2013.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 16
Didier Poli over de tekenstijl: "Mijn persoonlijke, rondere stijl ligt meer in de lijn van Disney en komt niet echt overeen met het zeer donkere en nare universum van Elric. Ik heb mijn tekenstijl agressiever en realistischer gemaakt, maar ik heb mijn limieten. Nadat een eerste tekenaar de handdoek in de ring gooide, kwam ik te weten dat Robin Recht stopte met Het Derde Testament - Julius. Ons project beviel hem."

Didier Poli over tegenstellingen: "We moesten naar elkaar toegroeien! Robin heeft een spontane stijl, intuïtief, terwijl ik mijn tekeningen veel opbouw en met volumes werk. Ik ben klassiek, hij houdt ervan de zaken uit elkaar te halen. Grote prenten met decors die van de pagina aflopen, hier verticaal, horizontaal in de tweede spread, dat is hem. We organiseerden ons. Hij en Julien Blondel maakten het storyboard. Ik tekende alles nauwgezet in potlood en Robin inktte. Enkele keren liep het vast omdat zijn inkting soms mijn gezichten vervaagde. Gelukkig was er nog inkleurder Jean Bastide..."

Robin Recht over huizen bouwen: "Ons werk lijkt op het bouwen van een huis. Julien legt zich toe op het lastenboek. Ik houd me bezig met de plannen. Didier metselt de muren en alles wat niet zichtbaar is: de fundamenten, het loodgieterswerk. En ik kom terug om de inrichting te bepalen. De muren die Didier maakt, wat men het minst ziet op het einde, verzekeren de stevigheid van het geheel."

Robin Recht over het ego: "Jean Bastide is een wonderbaarlijke tekenaar. Puur op basis van de tekeningen vind ik 'm begaafder dan Didier en ik. Zijn tekenstijl kent een ongelofelijke elegantie. Hij heeft gevoel voor licht en voor verbazingwekkende volumes. Mijn tekenstijl draagt veel toe aan het harde in Didiers werk. Jean voegt er volume en rondingen aan toe. Op zijn platen hertekende Jean makkelijk één op de twee gezichten. En één op de drie lichamen. Het is niet eenvoudig om op het einde het werk van elk van ons eruit te halen. Dat vergt wel wat tegemoetkoming als het over ons ego gaat."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 17
Didier Poli over Cymoril: "Deze scène geeft diepte aan de rol van Cymoril, Elrics nicht en vrouw. Ze werd een beetje verwaarloosd in de romans van Moorcock. We gaven haar een Pythia die haar kracht aan Elric geeft tijdens de mensenoffers."

Didier Poli over het offer: "Deze offers moeten ook de diepzinnige natuur van de Melnibonanen tonen. Voor hen zijn slaven werktuigen die op die manier worden behandeld. Vier maagden worden geofferd zodat Elric zijn kracht hervindt. We leren dat de keizer afhankelijk is van zijn vrouw. Slaven tellen niet mee in de ogen van het echtpaar, daarom wilden we dat het offer op de achtergrond gebeurt, zonder er ophef over te maken. Ze zijn gevild en leeggebloed zoals lege wijnzakken zonder dat het ook maar in het minst het liefdeskoppel beweegt. Uiteindelijk herwint Elric zijn kracht dankzij het bloed van de slachtoffers en kan hij eindelijk van Cymoril houden. Ook dat tonen wij op de achtergrond."

Didier Poli over zijn fatsoen: "Robin gaat niet altijd akkoord. Hij wilde dat de orgiescènes eruitzagen zoals in Caligula, compleet over the top en losbandig. Ik stuitte snel op de grenzen van mijn fatsoen. Later liet Robin zich vangen door een andere orgiescène."

Didier Poli over esthetiek: "De afstand die je inneemt voor de scène draagt bij aan het gemene en nare eraan. Je ziet Cymoril niet volledig in haar blootje. Dat is erotischer. Ik wilde in de scène een esthetische kant behouden zodat we begrijpen dat er tussen de twee liefde met hoofdletter L is. Ook al offerde Elric net vier arme wichten om zijn seksuele driften op zijn mooie nicht te kunnen botvieren!"
COMMENTAAR BIJ PAGINA 18
Robin Recht over big budgets: "Ik ben gek op grote prenten die van de pagina aflopen. Elric vereist een enscenering op zijn Hollywood. Groot spektakel, kosmische effecten, grootse panorama's. Ik zoek dus naar beelden die de paginalay-out bepalen. Toen ik met Alex Alice aan Julius werkte, zei hij me dat als je een stripverhaal met een groot budget maakt, de lezer dat budget ook moet kunnen zien op de pagina's."

Robin Recht over de grote prent: "Deze dubbele pagina bevalt me nochtans niet. Het isometrisch perspectief, waarbij alle drie richtingen in de ruimte met eenzelfde belang worden weergegeven, is overweldigend en is ook moeilijk om te berekenen. Het decor vind ik niet echt mooi, de inkting is matig. Kortom, het is een prent waar ik niet erg trots op ben en waarbij ik niet te veel wilde stilstaan. Na de inkleuring van Jean Bastide herontdekte ik de prent. De inkleuring gaf er de epische kracht aan die we er in het begin aan wilden geven en die naar mijn gevoel niet erg goed gemaakt was."

Robin Recht over de orgie: "Maar het is zeker niet mijn favoriete prent. Degene die de volledige pagina 34 inneemt integendeel wel. Bovenaan zie je een zee die in twee splitst naar de Moïse, eronder een orgie waar de Melnibonanen de komst van een nieuwe keizer vieren. Een orgie die waardig is aan het decadente en demonische koppel. Een brandende slaaf dient als verlichting, een ander hangt aan kettingen en wordt geprikt door enkele gasten."

Robin Recht over de onderlinge bijdrage: "We gaven het beste van onszelf. Ikzelf gaf mijn heel symbolische kant, Didier zijn meer anekdotische inbreng en Jean zijn geniale inkleuring. Ieder draagt aan de ander bij wat de anderen zelf niet konden leveren."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 19
Didier Poli over Elrics uiterlijk: "Het gezicht van Elric was makkelijk om vast te leggen. Vooreerst is hij zeer goed beschreven in de roman. Hij is een fragiele albino die niet het gevaar loopt om met Conan de barbaar vergeleken te worden. Sinds Philippe Druillet hem in 1969 in zijn mythische zwart-witillustraties tekende voor de Franse eerste druk van Elric, kwam hij ontelbare keren voor in comics en Amerikaanse rollenspelen. Maar hij inspireerde ook enorm veel manga's. We stalen links en rechts een drietal elementen en zo kwam onze Elric tot stand."

Robin Recht over Olivier Ledroit: "Elric bevat vele, min of meer verkapte hommages aan Philippe Druillet, maar net zo goed aan Olivier Ledroit, de coauteur van Kronieken van de Zwarte Maan. Hij maakte een zekere heroic fantasyreeks op zijn Frans met Amerikaanse invloeden, maar met een heel Europese vrijgevigheid."

Robin Recht over het mysterie van de stad: "We stelden Imrryr voor als een vulkanische stad die plots uit de oceaan kwam. Met een kathedraal van glas en kristal als hommage aan Mœbius waardoor ik ook iets geometrisch kon tekenen die we bij de Assyriërs, Mesopotamiërs en Egyptenaren terugvinden, onze grafische referenties. De basis van de met torens omgeven stad zie je nooit. Zijn ze omringd of rechtstreeks gehouwen uit die kolossale rotspieken? Het is een van de mysteries van de stad die je doen wegdromen."