Onderstaande
bijdrage van Sophie Bogrow verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 132 van januari 2020.
 |
Étien
over Bolster: "Bolster tekenen? Een uitdaging.
Ik kon me niet beroepen op vorige versies, want hij verandert
en evolueert zachtjes aan naar zijn uiterlijk in de eerste
cyclus. Het kwam aan op een baard en zijn eerste rimpels,
maar ook qua karakter. Minder onschuldig en enthousiast,
al dan niet een stille woede. Régis is zelden tevreden
over mijn eerste tekeningen. Bolster is verreweg het personage
dat ik het meest heb hertekend!"
Étien over een kruispunt: "Grafisch
gezien, probeer ik me te plaatsen op het kruispunt tussen
mijn voorlopers, die allen hun eigen toets aan die van
Loisel hebben toegevoegd: de elegantie van Lidwine, de
krachtige inking van Aouamri, de efficiëntie van
de beelduitsneden en de wat vettere stijl van Vincent
Mallié... Ik heb hun verschillende versies van
de hoofdpersonages opgeslagen om mijn eigen line-up te
creëren met vellen vol voorbeelden, een gewoonte
die ik van de tekenfilms heb overgehouden. Dat was mijn
eerste klus. Een les in nederigheid om te weten te komen
wat het betekent om een stijl van iemand anders over te
nemen en je aan je eigen voorbeelden te houden!"
Étien over manipulatie: "Een
simpele vertelling, efficiënt en levendig: makkelijker
gezegd dan gedaan. Régis heeft een geheel eigen
grammatica. Neem nu de voorgronden zoals hier met rotsen
of de poten van de rijdieren om het oog van de lezer te
leiden naar het centrum van het beeld. Terwijl een traditioneel
'postkaartenzicht' dat op de zijlijn plaatst. Er is ook
een manier om de tekstballonnen te schikken om het oog
te leiden en het leesritme te bepalen. Pure, eenvoudige
manipulatie! De vertelling is echt wat ik het meest leer
van hem."
 |
Étien
over ego: "Toen ik me had aangeboden om
De Tijdvogel over te nemen, had ik net zeven
albums van De Vier van Baker Street in zeven
jaar getekend. Van het Victoriaanse Londen begon ik genoeg
te krijgen. Je gaat er niet op vooruit door te stagneren
in een wereldje en een unieke stijl. Ik wist dat Vincent
Mallié nog niet was vervangen, ik nam contact op
met Régis, die me waarschuwde: 'Dat is helemaal
niet jouw stijl, je zal er spijt van krijgen!' Daar tekende
ik voor. Het is goed voor mijn ego. Het probleem met Régis
is niet zijn veeleisendheid — dat was een onderdeel
van de deal —, maar de tijd. Je weet wanneer je
eraan begint bij hem, maar nooit wanneer het stopt! Maar
tijd is een luxe waarover een (jonge) tekenaar niet beschikt,
want de uitgever zet hem onder druk."
Étien over dynamiek: "Ik
heb er twaalf maanden over gedaan, waaronder twee om te
corrigeren, om deel 5 te voltooien: een record aan correcties!
Daarna ben ik veranderd van tactiek en teken ik in mijn
eentje alle potloodtekeningen voor ik die laat zien. Régis
viel van zijn stoel. Ik wist dat ik veel moest veranderen,
maar psychologisch gezien heeft die dynamiek me goed geholpen.
Uiteindelijk heb ik deel 6 in acht maanden afgerond."
Loisel over een belofte: "David
wil doorgaan, hij is een locomotief. Net zoals Mallié.
Vincent is sterk in de vertelling, maar hij heeft het
wat moeilijk om zich aan zijn personages te houden. David
is een weergaloze tekenaar, maar soms ten koste van de
vertelling. Voor het volgende album heb ik hem beloofd
dat we een week zullen samenzitten om het storyboard op
punt te zetten. Daar zullen we allebei bij winnen."
 |
Étien
over personages: "Een personage à
la Loisel creëren? Missie nagenoeg onmogelijk. Daar
ben ik over gestruikeld door het te proberen voor deel
5. Het was ook beter om hem een schets te vragen dan een
lange uitleg! Ik nam de nevenpersonages dan maar voor
mijn rekening waarbij ik vermeed om in zijn stereotypen
te vervallen — zoals de kleine ronde oogjes in een
cirkeltje... Régis drijft me naar het karikaturale:
'Als je een grote dikzak op die brug zet, maak hem dan
extra dik, houd je niet in!' Ingewikkeld om je te laten
gaan in het wereldje van een ander, het voel wat onrechtmatig
aan."
Loisel over personages: "De zoölogische
criteria voor De Tijdvogel nauwkeurig vastleggen,
is delicaat. Je kan er geen dieren zoals in Trollen
van Troy in neerzetten. De sleutel is misschien een
compositie op basis van gekende elementen: een stuk van
een kreeft, een hoofd van een schildpad, de poten van
een struisvogel... en hop, we hebben een rijdier!"
Étien over Yoda: "De raadsman
van de hogepriesteres van de orde, die enkele pagina's
eerder is te zien, is een van de weinige creaties van
mezelf die Régis niet heeft bijgewerkt. Ik besefte
de verre verwantschap niet met meester Yoda tot hij was
ingekleurd. François Lapierre gaf hem natuurlijk
een groen kleurtje."
Étien over de inkleuring: "Doorgaans
kleur ik zelf in. Ik visualiseer mijn tekeningen in vierkleurendruk.
Het is soms een raar effect om ze nu door François
ingekleurd te zien. Hij is al lang een medewerker van
Régis (vooral voor Magasin Général)
en hij kent het kleurenpalet van De Tijdvogel
door en door. Zijn smoothing werk is essentieel
voor de coherentie van de reeks."
 |
Étien
over choreografie: "Je ziet hier Bolsters
beruchte bijl in actie die hij heeft gekregen van de Jager.
Serge (Le Tendre, red.) en Régis vonden het tijd
dat Bolster er iets mee deed! In De Tijdvogel schuwen
we niet om geweld te laten zien, maar nooit op een esthetische
manier, met hele pagina's vol choreografische gevechten.
De ontwijkende reactie van Bulrog op de vorige pagina
is een uitzondering die trouwens slecht eindigt voor hem!
Régis zag het liever brutaler en sneller, met bloedslierten
of darmen."
Loisel over suggestie: "Voor zo'n
gevecht zou David graag de slagen detailleren, zich toeleggen
op de juiste houding, het perfecte model. Maar voor De
Tijdvogel is het beter om minder demonstratief te
zijn en liever te suggereren."
Étien over opruimen: "Begrepen.
De beweging in een verstild beeld lijkt snel kunstmatig,
star. Terwijl de beelduitsneden en het ritme van de pagina
dynamiek toevoegen. Ik had hier eerst decor bij getekend
en personages op de achtergrond. Mijn neiging om te veel
te doen. Régis liet me al het overtollige opruimen,
alles uitzuiveren en sterker maken. Vandaar een wat ongewone
prent met meer open ruimte. Ik heb toch nog wat snelheidslijntjes
getekend die zelden voorkomen in de reeks."
Étien over stoppen of doorgaan:
"Elk nieuw album is een soms woelig avontuur. Je
komt er uitgeteld uit terwijl je tegen jezelf 'nooit meer'
zegt! Daarna denk je erover na... Kortom, ik teken ook
het zevende deel. Voor deel 8 staat nog niets vast! Ik
moet ook nog de tijd vinden voor mijn eigen reeks, De
Vier van Baker Street, maar ook, sinds vorig jaar,
de Robbedoes-spin-off Rommelgem." |
