Alle bijdragen van Christophe Blain aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
25/01/2020 Christophe Blain over Een Avontuur van Luitenant Blueberry 1
 
Christophe Blain over Een Avontuur van Luitenant Blueberry 1
25/01
TOP
Luitenant Blueberry 1
Onderstaande bijdrage van Jean-Pierre Fuéri en Frédéric Duval verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 131 van december 2019.

Luitenant Blueberry 1
Over vlotte actie: "Eerste verschijning van luitenant Blueberry die niet meteen de situatie, die zich voor zijn ogen afspeelt, begrijpt. Een indiaan stond op het punt een van de twee blanke jongens, die zijn dochter wilden verkrachten, de keel over te snijden. Een actiepagina die moeilijk in beeld te brengen is. Aanvankelijk was de middenste prent klein. Daarna begreep ik dat ik die moest uitspelen, vooral omdat ik een ware Winchester-fetisjist ben. En ik was heel blij om die in handen te zien van een blanke meid met een heel dubbelzinnig karakter. Ik ben gek op dit beeld. Om de positie van elke acteur en de opeenvolging van de actie vlot te maken, moet je je echt uitsloven"

Over de kraanbeweging: "Bijna alle decors zijn hier op ooghoogte van de personages. Of anders vanop de grond af gezien zoals bij de dode in prent 3. In de eerste prent op de volgende pagina wordt de balans opgemaakt. Mathieu Sapin noemt dat de 'kraanbeweging' dat me elke keer doet lachen. We tonen daarbij een scène vanuit de lucht gezien. Jean Giraud had de neiging dat veel toe te passen bij het ouder worden. En zijn imitatoren maken daar soms misbruik van."

Over de balansprent: "In tegenstelling tot een filmkijker kan een striplezer, die een scène niet begrijpt, terugbladeren. Een heel slecht signaal voor een tekenaar. We kunnen wel een mysterieus gegeven aansnijden, op voorwaarde dat het duidelijke antwoord snel genoeg komt. Op het scherm zou je elk lijk een seconde lang in beeld kunnen brengen. In een stripverhaal niet. Dan kan je een balansprent gebruiken, vooral in een scène waarin meerdere personages aan bod komen met simultane actie die gevolgen heeft voor de anderen."


Luitenant Blueberry 1
Over paarden: "Vijf houdingen van een paard. Dat doet me plezier, want ik teken graag paarden. Ik probeer me op dat gebied voortdurend verder te bekwamen. Ik heb gemerkt dat als ik me baseer op een stilstaand beeld het mijn tekening iets zwaks geeft. Ik werk daarom vaak met een scherm waarvan ik een muur met een tiental foto's van paarden heb gemaakt. Of ik kijk naar een filmscène. Soms teken ik ze gewoon door een beroep te doen op mijn geheugen, want hoe dan ook... In ieder geval moet je voorbeelden afwisselen met je eigen aanpak. Een tekening die niet verder gaat dan een reproductie van een gefotografeerde realiteit is altijd minder sterk."

Over zwart-wit en kleur: "Ik let erop dat alle elementen en info al in zwart-wit te zien zijn. Het moet zelfs duidelijk zijn op welk uur van de dag de scène zich afspeelt. Kleuren, die in mijn ogen fundamenteel zijn, moeten iets bijbrengen, maar niets weglaten van het zwart-wit. Als ik inkleur, beschouw ik dat alsof ik nog steeds aan het tekenen ben."

Over BLOODY HELL!: "We proberen de uitspraken en de gimmicks die eigen aan de reeks Blueberry zijn, absoluut niet te hernemen. De veronderstelling dat het anders een parodie zou zijn, willen we vermijden. We vertellen een totaal ernstig verhaal! Uiteindelijk heb ik toch twee uitspraken gebruikt. Hier roept de luitenant een 'Bloody hell!' en wat verder permitteert McClure zich ook een vloek. Aanvankelijk zou die ‘'Bloody hell!' hier niet eens voorkomen. Maar door het eraan toe te voegen, kreeg de prent iets iconisch en werd het nog levendiger. Iets wat hij zegt vetter zetten, ook al oogt het wat naïef, geeft echt de indruk dat de kerel luider praat."


Luitenant Blueberry 1
Over tijdsverloop: "Hier speelt het verhaal met het verlopen van de tijd. In de eerste scène is er een snel, droog en ietwat verwarrend vuurgevecht. Dan stopt de actie. De gelijke grootte van de drie volgende prenten helpt te begrijpen dat ze zich alle drie afspelen in hetzelfde tijdsverloop, heel kort, tak tak tak… Ook al is dit geen absolute regel."

Over prentgroottes: "Het grotere formaat van de eerste prent in de voorlaatste strook geeft aan dat, zelfs al zijn de jongeren nog in paniek, het meisje de tijd kreeg om te kalmeren en na te denken. Dat ze rustig rechtstaat en niet rechtspringt bevestigt dat. De close-up van Blueberry bevestigt dan weer dat hij heel wantrouwig is en zijn aandacht niet laat verslappen, temeer omdat hij de situatie in het begin bijna licht opvatte, in de trant van: 'Het kan me niet schelen, tenzij er wat gebeurt.' Hij staat recht en begrijpt het snel. Een manier om te laten zien dat hij een professional is. Instant-intuïtie."

Over de tekenstijl: "Ik werk op A3-vellen, scan ze in en kleur in met Photoshop. Omdat mijn tekenstijl in de loop van de maanden veel evolueerde, legde ik liever al mijn ervaring in het maken van het storyboard dan het tekenen van de pagina's. Ik ben daarom heel laat beginnen inkten. Ik moest realistischer te werk gaan dat in Gus (Blains eigen andere westernreeks, red.). Vandaar dat ik moest waken over een niet aflatende focus. Ik speel met schaduwen en zwartpartijen. Er is geen sprake van dat mijn tekenstijl zou lijken op de zo vaak opgepompte tekenstijl van Giraud. Mijn tekenstijl moest er minstens naar verwijzen."


Luitenant Blueberry 1
Over lachen met Blueberry: "Een uitlegscène waarin Blueberry het vuurgevecht in de context laatst en de mogelijke, toekomstige drama's ten berde brengt. Een nogal statische scène, verluchtigd met gedoe van zijn paard. We kunnen wat lachen met hem door het burleske tussendoortje. Om een toppunt te geven aan de shit waarin Blueberry verzeild raakte, bezorgt zijn paard hem ook nog eens problemen door te weigeren hem te gehoorzamen. In feite gaat het hier niet om. Wat westerns ons laten zien, is vals, want paarden hebben ongelofelijk veel schrik voor vuurschoten. Blueberry moet zijn paard dus geruststellen."

Over Clint Eastwood: "Clint Eastwood heeft heel goed uitgelegd dat die angst een waar probleem is voor filmopnames. Bij het eerste vuurschot panikeerden de rijdieren. Door hun reactie zag Eastwood zich genoodzaakt voortdurend rustig, hoffelijk en empathisch te werken. Hij vermeed ook dat de mensen in zijn filmploeg zich opwonden, wat de paarden ook oncontroleerbaar zou maken."

Over vooruitgang: "Ik hoop het tweeluik in 2020 te kunnen afronden. Ik ben er zeker van dat het tweede deel beter zal zijn dan het eerste. Ik heb vooruitgang geboekt en heel veel dingen op een rijtje gezet waardoor ik sneller kan werken. De uitgever had één opmerking: niet over de 64 pagina's gaan. Dat is al meer dan de oorspronkelijke Blueberry's, hoewel die albums de indruk geven meer te vertellen door de doorwrochte tekenstijl van Giraud en de vele teksten van Charlier. Als je die openslaat, is je eerste reactie dat de pagina's overladen zijn. Bij het lezen lijkt alles echter vlot. Dat is heel vreemd."