Onderstaande
bijdrage van Paul Giner verscheen eerder
in het Franse stripmaandblad Casemate nummer
124 van april 2019.
 |
Over
op eieren lopen: "Ik ken niet veel over
de Oekraïense revolutie van 2014 voordat ik aan dit
project begon. Maar ik herinnerde me wel sterke beelden
van het Maidanplein waar de betogers tegen de politie
vochten. Het album was nog niet verschenen of we kregen
al feedback van Oekraïners die de revolutie hadden
meegemaakt. Ze begonnen sommige dingen op te merken. We
liepen op eieren!"
Over Bogdan: "Bogdan gaat onder
de wapens op het moment dat de revolutie losbreekt. Het
personage is geen sul, maar hij zit een beetje in zijn
bubbel. Hij weet niet al te goed wat er gebeurt en probeert
zich te redden. Hij is een doorsnee jongen, zonder echt
politiek bewustzijn en die zich doorheen het verhaal ontbolstert.
Daardoor trekt hij geen partij voor wat er rond hem gebeurt.
Om hem grafisch weer te geven, heb ik foto's bekeken van
ceremonies van (integratie)diploma-uitreikingen. Ik heb
hem eerst wat ouder en gehavender getekend. Aurélien
Ducoudray zei me hem meteen in het verhaal te tekenen
als ik hem niet meteen kon treffen. Daardoor lijkt Bogdan
wat op mij."
Over Bogdans kleuren: "Om hem goed
te herkennen tijdens het verhaal gaven we hem een gele
jas en een blauwe broek. Dat zijn ook de kleuren van de
Oekraïense vlag, maar die kleuren kozen we niet om
die reden. Tenzij onbewust!"
Over tekenstijl: "Ik werk op de
traditionele manier: storyboard, potloodtekeningen, inkt.
Omdat het verhaal een komisch-dramatisch kantje heeft,
wou ik niet even realistisch tekenen zoals voor De
Honden van Pripyat. Vandaar de wat rakere tekenstijl
zodat heftige pagina's met krachtige momenten, zoals de
inleidende en de laatste pagina's, beter gebalanceerd
zijn."
 |
Over
Lenins standbeeld: "Dit standbeeld van Lenin
staat normaal gezien op het Maidanplein. We kozen ervoor
om het te verplaatsen naar een park in Kiev om het Bogdan
niet te gemakkelijk te maken en ook om wat adempauze in
te lassen voor de pagina's met de betoging en de menigte.
Voor het aan het standbeeld vastgebonden personage dacht
ik aan een kleine dikke met een bril. Een professortype
geschiedenis-aardrijkskunde die tegelijk ontroerend als
vervelend is. Kortom, een gezicht om op te slaan!"
Over symbolen: "Deze scène
was al geschreven vóór de beweging van de
Gilets Jaunes. Het is een enorme weerklank van wat er
overal in Frankrijk gebeurde. De vent is ook symbolisch
gebonden aan zijn standbeeld. Dat deed me denken aan de
vernielingen van de Arc de Triomphe of de bustes van Marianne.
Dergelijke symbolen zijn echter niet het belangrijkst.
Ze houden geen mensen in leven noch onderhouden ze hen.
Ook het standbeeld van Lenin is maar een standbeeld."
Over de vrouw: "De vrouw moest aandoenlijk
zijn. Met haar kapsel lijkt ze een beetje op mijn moeder.
Ik zocht het dus niet ver! Met haar mouwloze overjas is
ze actief, assertief en ze haalt de gewonden op van het
plein om hen naar de ziekenhuizen te vervoeren."
Over de inkleuring: "Het was leuk
om met inkleurster Albertine Ralenti samen te werken aan
de twee laatste, panoramische prenten. het is de eerste
keer dat we samenwerken en we begrepen elkaar heel snel.
Ik tekende de prent waarin de nazi's het plein verwoesten
door aan het werk van Mike Mignola voor Hellboy
te denken. Vandaar een prent met sterke contrasten. Albertine
voelde meteen de referentie aan en stelde een rode achtergrond
voor."
 |
Over
spieren: "Vind je Bogdan gespierd? Hij is
een eerder normale jongen, ook al zijn z'n buikspieren
te zien op deze pagina. Op andere pagina's is hij meer
vel over been dan iets anders."
Over Olena en Ivanna: "Op deze pagina's
zijn ze niet te zien, maar het ontwerpen van de personages
Olena en Ivanna was een uitdaging. Die twee vrouwen leiden
het verhaal en Bogdan zal in beide delen van het tweeluik
tussen beide vrouwen verscheurd worden. Op de eerste pagina's
ontdekken we de heel pedante brunette Ivanna voordat ze
transformeert in een goed meisje. De blonde Olena is heel
politiek geëngageerd en trekt partij voor de politieke
oppositie onder leiding van Joelia Tymosjenko. Ik heb
haar hetzelfde kapsel gegeven, als een teken van steun."
Over onomatopeeën: "Ik ben
heel erg beïnvloed door manga's, vooral het werk
van Katsuhiro Otomo voor Akira en al zijn andere
verhalen. De onomatopeeën zijn een constante. In
elke prent helpt een element het verhaal of de tekenstijl.
Ik heb dergelijke codes geïntegreerd door die artiesten
en tekenaars te kopiëren. Als ik nog meer onomatopeeën
kon toevoegen, tot het geluid van neerdwarrelende sneeuw,
zou ik het doen!"
Over sneeuw: "In deze scène
is de sneeuw een beetje de kers op de taart. Een trieste
taart, want de sneeuwvlokken stralen geen vrolijkheid
uit en stellen personages in de kou voor. Het is een voorteken
van wat er enkele pagina's later zal gebeuren. De Oekraïense
evolutie speelde zich af tijdens een harde, niet prettige
winter."
 |
Over
het gebouw: "In het begin van het album
kwam dit gebouw uit een rijkere wijk al voor. Hier zien
we het smeriger terug. Het is gevandaliseerd en de bewoners
zijn weggelopen. De betogers hebben het ingenomen en er
een noodziekenhuis van gemaakt."
Over geen gruwel: "Ik ben redelijk
soft gebleven in het weergeven van de gewonden die in
de laatste prent te zien zijn. Het gaat om normale mensen
die gewoon een beetje een rechtvaardiger functionerend
systeem willen. Ze zijn daar voor het land, maar ik wou
geen gruwelijke dingen laten zien. Het tweede deel zal
veel harder zijn in bepaalde scènes. Hier gaat
het om het begin van de revolutie. Op het einde van het
album wordt het al harder."
Over de cover: "Ik heb me ingezet
voor het geel op de cover. Mijn tekeningen in zwart-wit
hebben iets comicachtigs. Ik wou dat men in hetzelfde
register bleef met die gele achtergrond als referentie
naar de Oekraïense vlag die in het album te zien
is. Ik zie er ook de kleur van de revolutie in. Sommigen
zien er een verwijzing naar de Gilets Jaunes in, maar
dat was niet de bedoeling."
Over buiten tekenen: "Bij het tekenen
van deel 2 was het moeilijk om tijd te vinden om aan iets
anders te werken. Tegelijk zorgde ik ook voor mijn kinderen
van drie en vier jaar! Eén keer per maand ga ik
samen met een groep vrienden buiten tekenen. Het is de
kans om mijn aquarelverf boven te halen en iets anders
te tekenen dan stripverhalen." |
