Alle bijdragen van Christian Lax aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 20/04/2013 Hoe geef je kleur aan tekeningen als de enige vorm van documentatie in zwart-wit bestaat? Dat was een van de moeilijkheden waar Christian Lax mee te kampen had. Ook het tekenen van fietsen of historische personages was geen sinecure. En hoe breng je dynamiek in een 'surplace', waarbij het de bedoeling is dat twee wielrenners zo onbeweeglijk mogelijk ter plaatse blijven staan op hun fiets.
 
Christian Lax over De Eekhoorn van Vel' d'Hiv
20/04
 TOP
Onderstaande bijdrage van Damien Perez verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 51H van augustus/september 2012.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 19
Over de surplace: "De 'surplace' vóór een snelheidswedstrijd is een traditie. Het gaat er eigenlijk om dat de tegenstander als eerste demarreert zodat je in zijn wiel kan volgen. Door de zuigkracht kan je 'm vervolgens de baas en 'm in de sprint voorbijsteken. Een surplace duurde soms een halfuur! De eerste beelden brengen zo'n sessie in scène. Het is moeilijk om daar dynamiek in te brengen, maar ik heb zoveel mogelijk van standpunt gewisseld om er wat beweging in te krijgen om uiteindelijk naar de actie te leiden en naar de ongeruste blik in prent 6."

Over oude magazines: "Ik heb veel naar documenten gewerkt door te snuisteren in mijn vele oude magazines uit deze periode. Zonder die tijdschriften was het onmogelijk om de typische surplacehouding van de wielrenners te tekenen, zelfs al vind ik beelden liever opnieuw uit dan ze te kopiëren van foto's. Door zelf te fietsen, weet ik wel hoe je op een fiets moet zitten!"

Over de kleuren: "Ik heb gewerkt met een geel steunkleur en een grijsachtig sepia waar ik het wel voor heb. Het complete album is rechtstreeks in kleur gemaakt, zonder Photoshop. Ik hanteerde dezelfde techniek als voor De Teenloze Adelaar door mijn platen in zwart-wit te kopiëren op lichtgetint papier. Ik werk met kleurenmarkers en voeg er soms pastel of kleurpotlood aan toe."

Over de juiste toon: "Het is dikwijls geen meevaller om de juiste toon te vatten want kleurenfotografie bestond in die tijd nog niet. We weten niet welk kleurenspectrum de Buffalo of de Vel' d'Hiv heeft... Voor deze laatste koos ik voor een blauwige sfeer nadat ik ergens las dat de overkapping tijdens de Bezetting blauw geschilderd werd zodat het niet te zichtbaar was tijdens vijandelijke bombardementen."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 20
Over beschrijvingen van kleuren: "Ook de kleur van de truitjes uit deze periode was een hele opgave, opnieuw door de foto's in zwart-wit. Ik heb me gebaseerd op artikels van journalisten die dikwijls de kleur van de uitrusting vermeldden. Hetzelfde voor de Vel' d'Hiv waarvan de beschrijvingen vaak nuttiger waren dan de foto's waar je in essentie enkel wielrenners in actie op ziet, omringd door stof. Door weerkerende voorbeelden in artikels ben ik erin geslaagd me de locaties en de personages eigen te maken!"

Over Richter en Goering: "Prent 2 is specifiek zo opgebouwd dat de opgeheven armen Richter lijken gevangen te houden. Hij zorgt voor de enige kleuren temidden de uniformen. Op de voorgrond, zelfs gedeeltelijk afgedekt door de tekst, wilde ik dat het hakenkruis groter was dan de keizerlijke adelaar op het tweede plan. Links van hem, achter de man met de overjas, wilde ik Goering tekenen. Ik weet niet of hij echt te herkennen is..."

Over de lastige fiets: "In prent 4 zijn Richter en zijn boeket van belang, niet zijn fiets die ik maar voor de helft heb getekend. De houding van een wielrenner volstaat vaak om de fiets in kwestie te suggereren. Een fiets is een lastig tuig om te tekenen. Het komt me soms goed uit om de ketting of de pedalen weg te laten!"

Over poseren: "Daarna tekende ik Richter naar een foto. Bestaande personages zijn altijd moeilijker te animeren dan fictieve personages. Ik heb in het bijzonder gezwoegd op het boksgevecht met Marcel Cerdan. Richter lijkt er in prent 5 heel goed op omdat hij echt poseert. Details in het uiterlijk komen makkelijker tot hun recht bij stilstaande beelden van personages dan in actie."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 21
Over Eddie: "Ik heb er niet voor geijverd om Eddie en Sam op elkaar te laten lijken. Deze laatste lijkt bijna op Amédée uit De Teenloze Adelaar, zonder de snor. Het is een van mijn acrhetypes. Voor Eddie inspireerde ik me op een echte persoon die ook Eddie heet en dezelfde handicap heeft. Eddie stemde ermee in om voor me te poseren en ik nam veel foto's. Ik had die nodig om geloofwaardig te zijn want sommige posities of houdingen kan je niet uitvinden. Ik heb met geduld gewacht tot het album er was om het naar Eddie te kunnen sturen!"

Over spieren: "Richter is heel gespierd en lijkt in niets op hedendaagse wielrenners, en dat kan de lezer verrassen. Baanwielrenners, sprinters die gewoon zijn om korte en krachtige inspanningen te leveren, ontwikelen snel hun armen en voorarmen die heel gespierd worden. Ze waren en blijven grotere spierbundels dan wielrenners op de weg. Ze hadden ook een consequente spiermassa nodig om de soms lange surplaces te kunnen uitvoeren, maar ook de karcht hebben om elkaar zes dagen lang af te lossen."

Over afgesneden Duitsers: "Ik had toch zeker een of twee prenten nodig met genoeg nazi's om de lezer duidelijk te maken dat het de periode van de Bezetting is. Ik heb vermeden om te veel hakenkruisen te tekenen. Langs alle kanten van de laatste prent heb ik Duitsers afgesneden om het idee te geven dat ze talrijker zijn dan de prent kan tonen. Ook het decor werkte ik niet volledig uit want enkel de bedreigende menselijke factor was van tel. Het had er niets toe bijgebracht om Parijs achter de Duitsers te tekenen omdat de stad al wordt vermeld in de tekst. En daardoor hoop ik dat de lezer Parijs onbewust zelf creëert."