Onderstaande bijdrage van Damien Perez verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 35 van maart 2011.

COMMENTAAR BIJ PLAAT 13

Over Chaillets hulp: "Omdat ik doorgaans meer te vinden ben voor poëtische, droomachtige werelden, liep er een project met Pierre Dubois. Toen het duidelijk was dat het project niet doorging, kreeg ik net het scenario van De Schilden van Mars in mijn handen. Een bestaande historische periode tekenen met heel wat architectuur en uniformen, motiveerde me nochtans niet echt. Maar een keer ik het scenario had gelezen, wilde ik het niet meer afstaan aan een ander. Ik moet er niet onbescheiden over doen: met de juiste documentatie voor handen acht ik me bekwaam genoeg om bijna alles te tekenben. En ik wist dat Gilles Chaillet alle benodigde documentatie had. Er restte me enkel wat opzoekingswerk over enkele mozaïeken in het Romeinse fort waar een deel van de actie plaatsvindt. Gilles kan in 3D gelijk welk antiek gebouw renderen op basis van één enkel element. Hij kon me regelmatig uit de nood helpen zodat ik geen uitgebreide opzoekingen moest uitvoeren."

Over dikke boeken: "Romeinse bruggen zijn het makkelijkst te tekenen. Het zijn nagenoeg de enige constructies die de tand des tijds hebben doorstaan. De gebouwen aan beide kanten van de brug moesten we zelf uitvinden. Dat gebeurde door te discussiëren met Gilles, maar ook door in het dertigtal dikke boeken te bladeren die hij me verstrekte."

Over afwijkende visies: "Ik heb tijdens de discussies begrepen dat de juiste afstand om de geschiedenis te benaderen die van Gilles in zijn Rome des Césars is. In dat boek reconstrueerde hij hele plattegronden van Rome zonder dat die eigenlijk de onbetwistbare, historische werkelijkheid waren. Hij zag er daarentegen wel op toe dat de wijken die hij opnieuw uitvond logisch waren en vooral dat geen enkele historische informatie zijn visie kon tegenspreken. Gilles heeft nooit beweerd dat zijn visie van Rome de enige correcte was, maar geen enkele historicus heeft kunnen aantonen dat het fout was!"

COMMENTAAR BIJ PLAAT 14

Over zijn dansverleden: "Een trainingsessie in een Romeins fort. Het verbeeldt grotendeels mijn parcours als tekenaar. Her gevecht tussen de twee soldaten is de uiting van mijn klassieke opleiding in de jaren 1960 in de richting Schone Kunsten in Montpellier. Ik leerde er alles: naakten, lithografieën, sculptuur, gravure. Sommige disciplines zijn nu vergeten. Ze hielpen me nochtans om een eigen stijl te ontwikkelen op basis van de aangeleerde anatomieregels. Zonder deze opleiding zou ik echt gezwoegd hebben op deze pagina. Maar de Schone Kunsten zijn niet alles. Mijn veleden als danser heeft me onbewust geholpen om deze 'dans' van de twee vechtende legionairs te choreograferen!"

Over schilden: "De schilden die het lichaam van de vechters verbergt, lijken praktisch. Toch niet, ze kostten me aardig wat werk. Ik heb ontdekt dat elke legionair zijn eigen schild had. De vorm en de tekening wisselden af naargelang de periode of het leger. Over alles was nagedacht. De infanteristen gebruikten de schilden als bescherming en hanteerden korte zwaarden. Dat was handiger in man-tegen-mangevechten. Cavaleristen hadden een rond en lichter schild en langere zwaarden. Dit soort details toont de ongelofelijke superioriteit van het Romeinse leger aan."

Over reuzen van 1,70 meter: "Deze schilden zien er dan wel groot uit, maar in werkelijkheid vielen die best mee, om de eenvoudige reden dat mensen in deze periode kleiner van gestalte waren dan nu. Vooral Romeinen, mediterraanse types die steviger gebouw waren dan de Germaanse barbaren. Als je in de antieke oudheid 1,70 meter groot was, werd je al beschouwd als een reus!"

COMMENTAAR BIJ PLAAT 15

Over aandacht vragen: "Deze gevechtsscène moet de lezer helpen om de moeilijke relatie tussen Bestia en Charax te begrijpen. Charax werd naar het oosten gestuurd om de discipline in een fort te herstellen. Om die reden gaf ik hem een reglementaire wapenuitrusting in leer terwijl de andere soldaten veeleer hun werkplunje dragen. Zij zijn nochalanter. Om de confrontatie tussen de twee kemphanen te benadrukken, heb ik ervoor gezorgd dat de actie is geconcentreerd op Betsa en Charax, met minimalistische decors en eenvoudige achtergronden.Door in elke prent het decor door te trekken, houd je de aandacht van de lezer vast."

Over Alfred Hitchcock: "Zowel in strips als in films is de monteur ervoor verantwoordelijk dat het oog van de kijker datgene volgt wat voor het verhaal van belang is. Als men een personage in een straat toont, moet de lezer meer aangetrokken worden door het personage dan door de straat. Veel kenners zij het erover eens dat Hitchcock een meester was in dit soort mise-en-scènes. Van hem kunnen we veel leren."

Over mooie plaatjes: "In prent 4 wordt de actie onderbroken. De lezer moet net zoals de personages opgeschrikt worden door de trompetten uit de verte. Als ik ben geslaagd in mijn mise-en-scène, dan moeten de lezers vergeten zijn dat er ook nog een wereld buiten het fort is. Om de onderbreking te versterken, verander ik van beeldkadrage en verander het visuele ritme. De lezers moeten hetzelfde aanvoelen als de legionairs op de achtergrond in prent 5. Het subtiele in het vertellen van een verhaal bestaat niet in het louter laten opvolgen van mooie plaatjes zoals parels aan een snoer van een halsketting."