Onderstaande
bijdrage van Richard Watt verscheen eerder
in het Franse stripmaandblad Casemate nummer
47 van april 2012.
|
 |
Carlos
Gomez over zijn stiefdochter: "Het uiterlijk
van Eleonora vormde een probleem. Ik heb geen portretten
of andere authentieke bronnen over haar gevonden. Vanaf
het begin wist ik wel dat het ideale model voor Eleonora
de dochter van mijn vrouw was. De leeftijd en vooral het
karakter kwamen overeen. Ik heb haar persoonlijkheid aan
de koningin gegeven en haar ook het kleur van haar ogen
gegeven. Groen."
Carlos Gomez over Lodewijk VII: "Hetzelfde
geldt voor koning Lodewijk VII oftewel Lodewijk de Jongere.
Ik zocht een gezicht dat zijn passiviteit weergeeft als
reactie op de lawine van situaties die op hem afkwam.
Ik wilde dat we hem zien als een schip in volle storm,
maar dan in hem."
Arnaud Delalande over warme middeleeuwen:
"Er bestaan uiteraard geen foto's of gravures van
kastelen uit die tijd in een goede staat. Gelukkig beschikt
Carlos over een uitgebreide documentatie over de middeleeuwen.
Hij weet diepgang te geven aan de decors. Je voelt goed
de sfeer aan van die grote zalen waar het erg koud kan
zijn. Er zijn stenen en vuur. De inkleuring voegt gevoel
toe, als om te willen zeggen dat de lichamen tegenover
koude, grijze kleuren staan. We belanden hier in een intieme
scène, in het hart van de macht, met een voldoende
moderne benadering wat het koppel betreft. We wilden af
van het idee dat het middeleeuwse register per se sober
en oud zou zijn waar men zich wel moet vervelen. We lieten
warmte en passie in dit album binnenglippen. Deze plaat
gooit ons direct in een warme scène. Er zit politiek
en vlees aan."
|
 |
Arnaud
Delalande over Eleonora versus Suger: "In
deze scène zit de kern van het probleem. Suger
realiseert zich dat Eleonora haar koninklijke gemaal in
de greep aan het krijgen is. Ze liet zich al ontdoen van
Adelaïde, Lodewijks moeder. Nu is Suger aan de beurt.
Lodewijk VII ging tegen zijn raad in en besliste om een
oorlog te voeren. Suger weet dat deze beslissing van Eleonora
komt."
Arnaud Delalande over autonomie: "Lang
vóór 1789 zwaaiden sommige steden al met
eisen voor autonomie. Toen al hadden steden in het zuiden,
in Aquitanië, als ze als vazal gebonden waren, dikwijls
een autonomie om openbare zaken te regelen. Dat was helemaal
niet het geval in het noorden. We zitten hier in 1137.
De burgers van Poitiers willen over hun eigen zaken beslissen.
Lodewijk vertrekt om dat de kop in te drukken. De uitspraak
van Suger, 'een oorlog is een ernstige zaak, Eleonora'
vat het personage goed samen."
Carlos Gomez over de lelie: "Voor
Dago, de reeks die ik sinds 1996 teken voor de
Italiaanse uitgeverij Aurea bouwde ik een serieuze bibliotheek
op over alle aspecten van het leven tijdens de renaissance.
In die boeken vind je ook heel wat informatie over de
vorige periodes, over de hoge en lage middeleeuwen. Voor
Eleonora moest ik geraffineerder te werk gaan
en me storten in gedetailleerde boeken over meubels, wapens,...
De historische accuraatheid maakt de intrige geloofwaardiger.
Ik werk veel op de kledij en de sfeer. Voor bestaande
personages als Adelaïde of Suger gebruik ik een maximum
aan precieze bronnen die ik maar kon vinden. De prent
onderaan is een klassiek beeld. Lodewijk VII was de eerste
koning die de lelie in zijn familiewapen droeg (sindsdien
is de lelie het embleem van de Franse monarchie, red.)."
|
 |
Carlos
Gomez over de middeleeuwen: "In mijn carrière
heb ik verhalen getekend die zich afspelen in heel uiteenlopende
tijdperken en locaties: Argentinië, Mexico en de
Verenigde Staten in de negentiende eeuw, het hedendaagse
New York, Rusland in de vijftiende eeuw, Indochina in
de twintigste eeuw. Al zestien jaar lang leg ik me toe
op Europa, Afrika en Amerika in de zestiende eeuw. Elke
keer is het een nieuwe uitdaging. Ik zoek graag op, ik
trek graag op onderzoek. De middeleeuwen hebben de reputatie
een sombere periode te zijn. Het was nochtans niet zo
duister als men beweert. Het enorme gewicht van de kerk
heeft de productie en verspreiding van kennis bespoedigd,
maar ook het dagelijks leven was erg rijk aan culturele
uitspattingen."
Arnaud Delalande over de zwarte legende:
"Dit is een historische scène die voorkomt
in onze schoolboeken. In Poitiers beveelt Lodewijk VII
om de kinderen gevangen te nemen. Dit leidde brengt een
discussie over politieke verantwoordelijkheid met zich
mee. Op basis van haar voorrang weigert Eleonora dat de
stad haar vrijheid neemt en ze drijft haar man zo ver
dat hij hen zal doden. Voor het eerst neemt ze een beslissing
die een situatie teweegbrengt die we ons tot op de dag
van vandaag herinneren. Zou Lodewijk de kinderen afgeslacht
hebben, mocht Suger niet tussengekomen zijn? We weten
het niet, maar de periode is er een die niet gespeend
is van slachtpartijen, afgehakte handen en andere vilpartijen.
Het is ook de voorbode voor wat er zal gebeuren in Vitry
waar een ware slachting van de bevolking plaatsvond. Vandaar
'de zwarte legende' van Eleonora. In het tweede deel weegt
alleen Lodewijk VII de echte verantwoordelijkheid af van
zijn daden en het bloed aan zijn handen."
|
 |
Carlos
Gomez over wapenuitrustingen: "De wapens
en oorlogsmachines die je in dit album ziet, kwamen echt
voor in deze periode. Bij twijfel vermeed ik elementen
zoals helmen of harnassen die dichtbij de periode horen,
maar verdwenen zijn."
Arnaud Delalande over de dialogen: "Van
zodra je de middeleeuwen behandelt, is er de historische
taalkwestie. Je moet beknopt, precies, snel en to the
point zijn. Als iemand welbespraakt is, maar niet to the
point, is de dialoog slecht. We willen tonen dat de middeleeuwen
geen ding is voor ouderen die van geschiedenis houden.
We moeten het stof zo veel mogelijk van het onderwerp
blazen. Daarom zijn onze dialogen niet overladen met middeleeuwse
woordenschat. 'Uwe genade' of 'verduiveld' worden vandaag
maar weinig gebruikt! Het is integendeel niet de bedoeling
dat we zoeken naar gebruikelijke uitdrukkingen die anachronismen
zijn. Er is geen sprake van dat we Eleonora 'keicool'
zouden laten zeggen. De dialogen zijn een van die delicate
spelletjes om het moderner te maken. We proberen het ook
niet theatraal te benaderen, door hen niet teksten te
laten declameren. We staan temidden de personages, camera
op de schouder."
Carlos Gomez over Frankrijk: "Ik
woon in Argentinië. In Frankrijk kent niemand me
behalve Marya Smirnoff bij Delcourt (de oorspronkelijke
Franse uitgever, red.) en uiteraard Arnaud. Ik heb
gelukkig meer lezers in Italïe! Naar Frankrijk komen
is een luxe die ik me momenteel niet kan permitteren,
maar ik hoop dat ik dat grote land op een dag kan leren
kennen."
Arnaud Delalande over Richard Leeuwenhart:
"Soms ben ik me ervan bewust dat Eleonora de moeder
is van Richard Leeuwenhart en dat het leuk zou zijn om
er een vervolgcyclus op te maken om op bezoek te gaan
bij Robin Hood. Ooit misschien." |
