| Onderstaande
bijdrage van Sophie Bogrow verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 85 van oktober 2015. |
Over
batterijen heropladen: "Nadat ik vastgeketend
lag aan de albums 7 en 8, voelde ik me plots
futloos. Ik heb de uitgever moeten overtuigen om me een
pauze te gunnen, acht lange maanden vakantie, om te knutselen,
te wandelen en te rusten, een kwestie van de batterijen
te heropladen. De kwaliteit van mijn werk stond op het
spel. Toen ik herbegon was deze plaat de eerste die ik
inktte van het tiental dat al in potlood was afgewerkt.
De eerste, ingewikkelde prent was een goede test om me
ervan te verzekeren dat ik nog altijd wist hoe het moet..."
Over details: "Als een decorbouwer voor
een filmopname moet ik hier de decors opbouwen op basis
van de algemene beschrijving van het scenario. En er moeten
ontelbaar veel details bedacht worden om de decors leven
en geloofwaardigheid te geven: van het linnen dat hier
hangt te drogen tot een varken dat in de weg loopt...
hiermee amuseer ik me het meest!"
Over Neosalem: "Van Neosalem, de hoofdstad
van de zeven families, waarvan sprake in het vorig album,
wisten we dat we een kasteel en antieke arena's nodig
hadden. Fabien (Vehlmann, de scenarist, red.) stelde voor
om me te inspireren door steden als Nîmes of Arles.
Maar tijdens een reisje naar de Provence ontdekte ik het
kasteel van Tarascon. Ik heb me daarop gebaseerd, met
de middeleeuwse steegjes en de Spaanse dakpannen erbij..."
Over 3D-model: "Ik heb Neosalem deze keer
niet in 3D kunnen modelleren zoals ik met andere steden
deed — want dat neemt toch veel tijd in beslag —,
maar je kan de tekening naar een model van het geheel
zien in het vorige deel. Daarvoor had ik toch de grote
arena's en het theater gemodelleerd waar een groot deel
van de actie gebeurde. Daardoor kan je snel de beste hoeken
kiezen."
Over
meisjes: "Fabien wilde een kamer van een
prinses. Ik heb die in elkaar gestoken door er heel wat
details aan toe te voegen op basis van een voorbeeld uit
een decoratiemagazine,
met vergulde kaders, spiegels, kastjes, boeketten,...
Ik hoop dat kleine meisjes het zullen waarderen. Alleen
wordt net zo veel door meisjes als door jongens gelezen.
De aanwezigheid van heldinnen met sterke karakters —
zoals Leila, de tomboy — zit daar voor iets tussen.
Hier is de rustige en verlegen Camille de ster. Ze is
een beetje een hypocriete heilige met tegenstellingen:
ze loopt niet hoog op met slavernij, maar ze wordt toch
graag bediend!"
Over de kostuums: "Het prinsessenkleed komt
uit een catalogus van Pronuptia! De kostuums uit alle
mogelijke tijdperken en in alle soorten stijlen kosten
me veel tijd. Omdat ik niet iets kan tekenen zonder te
begrijpen hoe het gemaakt is, verzamelde ik als een kind
in een kostuumwinkel honderden foto's. Op toga's komen
bijvoorbeeld gebeurt niet zomaar. Je kan je niet tevreden
stellen door er gewoon Asterix of Alex
in te brengen! Dankzij video's van een reënsceneringsgroep
begreep ik eindelijk hoe ik de plooien moest tekenen."
Over de cijfers: "In de nieuwe orde van
de wereld van Neosalem is iedereen genummerd volgens zijn
sociale rang. Slaven, zoals de kleine Zahia, dragen het
symmetrische cijfer 8, vooraan in het midden. Maar de
nummers 7 of 6 voor de soldaten vormden een probleem.
Uit esthetische overwegingen wilde ik dat de cijfers er
het best uitzagen op een bol oppervlak, zoals het voorhoofd
of het achterwerk van een paard. Daarom zie je nogal wat
omgekeerde cijfers."
Over
perfectionisme: "Een typisch voorbeeld van
een detail waarvan ik de moeilijkheidsgraad niet kon voorzien:
de besneeuwde sparren. Ik heb ontzettend veel tijd gewijd
aan het vinden van een goed evenwicht tussen de takken
die door de sneeuw zijn verzwaard zodat het er niet zou
uitzien als een slagroomtaart... Dat is het nadeel van
een perfectionist te zijn!
Voor het tekenen van deze sneeuwscooter, en voor het merendeel
van de voertuigen, heb ik een 3D-model nodig voor het
volume en details voor de details. Men denkt ten onrechte
dat alleen realistische tekenaars verzuipen in de documentatie.
Velen stellen zich tevreden met één enkele
foto, nagetekend op de lichtbak. Het resultaat is zo vlak
als iets..."
Over de zitzak: "Fabien wilde een moderne
chalet, ik eerder rustiek. Dit is het compromis. Ik moest
oppassen voor de zitzak die opnieuw in de mode komt: niet
makkelijk om er een personage in te plaatsen."
Over inkleursters: "De inkleurster van de
serie, Usagi, nam het stokje over vanaf deel 4 toen mijn
oorspronkelijke inkleurster me mijn plan liet trekken.
Nu ben ik er blij mee. Ik geef haar mijn documentatie,
de broodnodige aanwijzingen, dag, nacht, enzovoort en
ik houd me er verder niet meer mee bezig. Ze heeft een
subtiliteit, een instinctmatig begrip en mengt realisme
met de benodigde stilering. Ik kan volledig op haar rekenen.
Het succes van de serie heeft veel te danken aan haar."
Over beheersing van de personages: "Het
is misschien niet merkbaar, maar mijn personages zijn
lichtjes aangepast sinds de eerste delen: de verhoudingen
zijn realistischer, de inkting minder vereenvoudigd. Ik
denk dat ik hen nu beter beheers. Gelukkig maar, het is
toch de basis van het vak!"
Over
film en theater: "De kleine Terry tekenen,
is ontspannend. Daar geniet ik van! In het soort scènes
met een vaste omgeving zit alles in de regie van de acteurs
en de juiste expressies. Ik vat het op als een film, in
tegenstelling tot strips uit de jaren 1960, zoals Kuifje,
Robbedoes, Johan en Pirrewiet, die meer uit het theater
komen, met personages ten voeten uit en de camera op de
grond."
Over omgekeerde actie: "Ik denk op een algemene,
filmische manier. Ik zie de scènes voor me en ik
herwerk ze in stripplaatjes. Soms ben ik verplicht om
ze om te draaien want in mijn hoofd verloopt de actie
dan van rechts naar links. Dat is soms jammer, maar met
de leesrichting knoei je niet!"
Over het gearchiveerde einde van de reeks: "Samen
met de uitgever zijn we met drie die het einde van het
verhaal kennen dat Fabien bedacht. Vooruitziend als hij
is, archiveerde hij zijn notities zodat in het geval hij
voortijdig mocht verdwijnen — of ik ook trouwens
— we over het einde van het verhaal beschikken.
Zoals de producers van Game of Thrones, die van
George R.R. Martin eisten om in een brandkast al zijn
plannen voor het einde van de serie te leggen! Er zijn
zodanig veel verrassingen in het scenario van Fabien dat
ik niet zeker ben of een andere schrijver het einde zou
kunnen heruitvinden..."
Over de voorziene lengte van de reeks: "Of
ik schrik heb voor de voorziene lengte van de reeks? Is
dat om te lachen? De garantie om twintig jaar onafgebroken
aan het werk te blijven is een zeldzame luxe in ons beroep.
Vooral omdat Fabien zo slim is om zich onophoudelijk te
vernieuwen, door wereldjes af te wisselen, door actiscènes
te verzinnen die elke keer weer een nieuwe uitdaging zijn.
Mocht hij vragen om een contract voor veertig albums te
tekenen, dan had ik het gedaan. En tegelijk maak ik me
ongerust: wat moet ik doen na deel 22 of 23?" |
