Alle bijdragen van Benoît Springer aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
14/03/2013 Voor zijn eerste samenwerking met Zidrou concentreerde Benoît Springer zich op de verhalnde aspecten. Een simplistische tekenstijl en het kadreren van nabij zijn hierbij belangrijke middelen om emoties sterker uit te drukken... getekend in balpen bovendien.
 
Benoît Springer over Een Mooie Reis
14/03
TOP
Onderstaande bijdrage van Thierry Wagner verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 55 van januari 2013.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 17
Over de simplistische stijl: "Christel Hoolans van Dargaud stelde me het scenario van Zidrou voor. Het verhaal raakte me. Ik kende zijn humoristische stripwerk, maar niet zijn realistische. Sinds Volunteer (niet vertaald, red.) en Schaduwland heb ik mijn tekenstijl uitgepuurd, tot het simplistische af in Cécile, geschreven door Séverine Lambour. Ik heb mijn tekenstijl aangepast aan de verhaaltoon van Zidrou. In het begin zag hij enkel mijn zwart-wittekeningen in balpen, pas door Séverines inkleuring kwam de sfeer erbij."

Over beeldenvoeding: "Ik heb nog nooit een dode gezien. Ik moet me dus afvragen of mijn tekeningen van lijken geloofwaardig zijn. Ik verzamel enorm veel documentatie die ik niet gebruik. Maar tijdens mijn zoektocht naar foto's sla ik in mijn hoofd al die beelden op, ik voed me dus om het album te maken."

Over de cover van het tijdschrift: "De cover van het tijdschrift waarop haar vader een naakt poserende Lea ontdekt, vormde geen probleem. Dat soort covers zijn makkelijker te vinden dan foto's van lijken, maar ze zijn niet eenvoudig te imiteren. Hun grootste eigenschap is een zekere vorm van vulgariteit dat ik net probeer te vermijden bij het tekenen. De tekst van Zidrou schoot me te hulp. Ik heb enkel getoond wat er nodig is, zonder te zoeken naar geschikte lettertypes of titels."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 18
Over emotie via tekeningen: "Ik werd meer geraakt door de relatie tussen het hoofdpersonage en haar vader dan door de scènes waarin de ziekte, het verlies van het kind, de dood van een vader, de verdrinking of de abortus ter sprake kwamen. De tekst en de voice-over geven de tekenaar de kans om afstand te nemen van de situaties. Als alle emoties uit een tekening moeten komen, kan dat misschien ook storend of deprimerend overkomen. Dat had k bij On me l'a Enlevée waarin kinderen keiharde momenten meemaken, zonder tekst. Ik moest al hun lijden en expressies in de tekening brengen. Ik heb erop gezwoegd. Een tekenaar kan een personage niet doen leven en het de juiste expressie geven als hij niet voelt wat het personage voelt. Met Zidrou wordt de emotie voor een deel door de scenarist overgebracht. Ik had zijn tekst maar te ondersteunen met de juiste houding."

Over het naakt: "Ik heb er ook geen probleem mee om naakt te tekenen. Dat zou ik wel hebben als ze vulgair zouden moeten zijn. Voor de scène waarin Lea de liefde bedrijft met haar vriendin, schreef Zidrou in zijn scenario: "niet preuts, maar ook niet hoerig". Ik toon duidelijk dat ze aan cunnilingus doen, zonder in details te treden."

Over diverse leeftijden: "Het album toont personages op diverse leeftijden. Niet evident. Zidrou gaf me aanwijzingen van het soort "hij heeft een baard, hij begint een buikje te krijgen, hij begint ziek te worden"... Ik wist dat de vader op zanger Boby Lapointe op rijpere leeftijd moest lijken. Ik gaf 'm enkele van zijn trekken, daarna tekende ik hem jonger."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 19
Over papa de dokter: "Het idee van Zidrou met de twee beelden bovenaan was om te spelen met het tijdperk en om haar jonge fantasiebeeld van papa de dokter te versterken. Het deed me denken aan tekeningen uit de pers en kalenders van weleer."

Over beeldherhaling: "Ik hou niet van een herhaling van beelden in een strip, het wordt snel vervelend. Maar hier wilde Zidrou iets aantonen. Ik heb enkel veranderd wat nodig was om te begrijpen dat het niet om hetzelfde moment gaat: een andere stropdas, één staartje, twee staartjes, een losser T-shirt en daarmee uit. Séverine en haar inkleuring deden de rest. Zij ziet telkens heel goed in waar ik verhalende en grafische keuzes maakte."

Over het idee van de realiteit: "Ik ben niet het soort tekenaar dat tot in de details kledij tekent. Ook hier redt de inkleurster me. Ik tekende een struis persoon zonder me rekenschap te geven van de vormen uit die tijd en de lengte van de hemdskraag. Het gaat hier om een idee van kledij in plaats van de vorm van kledij, een karikatuur van kledij. Een strip is een idee van de realiteit. Zaken tekenen zoals ze zijn, zijn smaakloos, te overladen, onleesbaar, contraproductief vanuit vertelstandpunt. Je moet simplificeren. En dat doe ik misschien meer dan gemiddeld."

Over de deur: "Ik ben niet zo tevreden over de laatste prent. Ik heb links te veel van de deur getekend, de prent is daardoor bijna in twee gedeeld met de schouder van de vader en het hoofd van Lea die naar voren leunen."


COMMENTAAR BIJ PAGINA 20
Over de kadrages: "Ik heb het drukke van mijn debuutalbums achter me gelaten om me te concentreren op het verhalende aspect: de paginaconstructies, de keuze voor de voor- en achtergronden. Je mag nog alle mogelijke details aanbrengen, een slechte kadrage kan alles in duigen doen vallen. Ik kadreer de personages graag van zo dichtbij mogelijk om beter aan te tonen wat ze voelen, hun manier van bewegen. Als je de personages van verderaf toont, geeft dat wel heel mooie platen met prenten die aangenaam zijn om te bekijken, maar je verliest de emotie."

Over het gezicht in balpen: "Je zou kunnen denken dat het gezicht van de vader in vetkrijt is gemaakt in pent 3. Ik heb enkel het gezicht ingescand en via Photoshop uitgezoomd. Het zijn sterk vergrote balpenlijnen."

Over de kindertekeningen: "Voor de kindertekeningen deed ik een beroep op mijn dochter Jade die tijdens het tekenen van het album zes of zeven jaar was, dezelfde leeftijd als Lea toen. Ze tekent dolgraag. Ik heb enkele van haar tekeningen, zoals op de vorige pagina, gebruikt en ik heb haar specifiek een tekening gevraagd van een groot afgebeelde dokter met een kind op de grond om in de laatste prent te gebruiken. De snurkmachine in de borst van de vader is getekend door mijn iets oudere zoon Thomas."

Over Lea en Cécile: "Ik ben helemaal geen serietekenaar, ik voel me niet gefrustreerd om personages los te laten. Met Zidrou werk ik aan een nieuw project. Los daarvan werk ik ook aan een tweede deel van Cécile met Séverine Lambour als scenariste. En ik stel tekenlessen samen voor apps. Daarin toon ik hoe je eenvoudig kan tekenen, naar een onderwerp kijken, het meten en het reproduceren op een blad."