Onderstaande
bijdrage van Thierry Wagner verscheen
eerder in het Franse stripmaandblad Casemate
nummer 55 van januari 2013.
|
 |
Over
de simplistische stijl: "Christel Hoolans
van Dargaud stelde me het scenario van Zidrou voor. Het
verhaal raakte me. Ik kende zijn humoristische stripwerk,
maar niet zijn realistische. Sinds Volunteer
(niet vertaald, red.) en Schaduwland
heb ik mijn tekenstijl uitgepuurd, tot het simplistische
af in Cécile, geschreven door Séverine
Lambour. Ik heb mijn tekenstijl aangepast aan de verhaaltoon
van Zidrou. In het begin zag hij enkel mijn zwart-wittekeningen
in balpen, pas door Séverines inkleuring kwam de
sfeer erbij."
Over beeldenvoeding: "Ik heb nog
nooit een dode gezien. Ik moet me dus afvragen of mijn
tekeningen van lijken geloofwaardig zijn. Ik verzamel
enorm veel documentatie die ik niet gebruik. Maar tijdens
mijn zoektocht naar foto's sla ik in mijn hoofd al die
beelden op, ik voed me dus om het album te maken."
Over de cover van het tijdschrift: "De
cover van het tijdschrift waarop haar vader een naakt
poserende Lea ontdekt, vormde geen probleem. Dat soort
covers zijn makkelijker te vinden dan foto's van lijken,
maar ze zijn niet eenvoudig te imiteren. Hun grootste
eigenschap is een zekere vorm van vulgariteit dat ik net
probeer te vermijden bij het tekenen. De tekst van Zidrou
schoot me te hulp. Ik heb enkel getoond wat er nodig is,
zonder te zoeken naar geschikte lettertypes of titels."
|
 |
Over
emotie via tekeningen: "Ik werd meer geraakt
door de relatie tussen het hoofdpersonage en haar vader
dan door de scènes waarin de ziekte, het verlies
van het kind, de dood van een vader, de verdrinking of
de abortus ter sprake kwamen. De tekst en de voice-over
geven de tekenaar de kans om afstand te nemen van de situaties.
Als alle emoties uit een tekening moeten komen, kan dat
misschien ook storend of deprimerend overkomen. Dat had
k bij On me l'a Enlevée waarin kinderen
keiharde momenten meemaken, zonder tekst. Ik moest al
hun lijden en expressies in de tekening brengen. Ik heb
erop gezwoegd. Een tekenaar kan een personage niet doen
leven en het de juiste expressie geven als hij niet voelt
wat het personage voelt. Met Zidrou wordt de emotie voor
een deel door de scenarist overgebracht. Ik had zijn tekst
maar te ondersteunen met de juiste houding."
Over het naakt: "Ik heb er ook geen
probleem mee om naakt te tekenen. Dat zou ik wel hebben
als ze vulgair zouden moeten zijn. Voor de scène
waarin Lea de liefde bedrijft met haar vriendin, schreef
Zidrou in zijn scenario: "niet preuts, maar ook niet
hoerig". Ik toon duidelijk dat ze aan cunnilingus
doen, zonder in details te treden."
Over diverse leeftijden: "Het album
toont personages op diverse leeftijden. Niet evident.
Zidrou gaf me aanwijzingen van het soort "hij heeft
een baard, hij begint een buikje te krijgen, hij begint
ziek te worden"... Ik wist dat de vader op zanger
Boby Lapointe op rijpere leeftijd moest lijken. Ik gaf
'm enkele van zijn trekken, daarna tekende ik hem jonger."
|
 |
Over
papa de dokter: "Het idee van Zidrou met
de twee beelden bovenaan was om te spelen met het tijdperk
en om haar jonge fantasiebeeld van papa de dokter te versterken.
Het deed me denken aan tekeningen uit de pers en kalenders
van weleer."
Over beeldherhaling: "Ik hou niet
van een herhaling van beelden in een strip, het wordt
snel vervelend. Maar hier wilde Zidrou iets aantonen.
Ik heb enkel veranderd wat nodig was om te begrijpen dat
het niet om hetzelfde moment gaat: een andere stropdas,
één staartje, twee staartjes, een losser
T-shirt en daarmee uit. Séverine en haar inkleuring
deden de rest. Zij ziet telkens heel goed in waar ik verhalende
en grafische keuzes maakte."
Over het idee van de realiteit: "Ik
ben niet het soort tekenaar dat tot in de details kledij
tekent. Ook hier redt de inkleurster me. Ik tekende een
struis persoon zonder me rekenschap te geven van de vormen
uit die tijd en de lengte van de hemdskraag. Het gaat
hier om een idee van kledij in plaats van de vorm van
kledij, een karikatuur van kledij. Een strip is een idee
van de realiteit. Zaken tekenen zoals ze zijn, zijn smaakloos,
te overladen, onleesbaar, contraproductief vanuit vertelstandpunt.
Je moet simplificeren. En dat doe ik misschien meer dan
gemiddeld."
Over de deur: "Ik ben niet zo tevreden
over de laatste prent. Ik heb links te veel van de deur
getekend, de prent is daardoor bijna in twee gedeeld met
de schouder van de vader en het hoofd van Lea die naar
voren leunen."
|
 |
Over
de kadrages: "Ik heb het drukke van mijn
debuutalbums achter me gelaten om me te concentreren op
het verhalende aspect: de paginaconstructies, de keuze
voor de voor- en achtergronden. Je mag nog alle mogelijke
details aanbrengen, een slechte kadrage kan alles in duigen
doen vallen. Ik kadreer de personages graag van zo dichtbij
mogelijk om beter aan te tonen wat ze voelen, hun manier
van bewegen. Als je de personages van verderaf toont,
geeft dat wel heel mooie platen met prenten die aangenaam
zijn om te bekijken, maar je verliest de emotie."
Over het gezicht in balpen: "Je
zou kunnen denken dat het gezicht van de vader in vetkrijt
is gemaakt in pent 3. Ik heb enkel het gezicht ingescand
en via Photoshop uitgezoomd. Het zijn sterk vergrote balpenlijnen."
Over de kindertekeningen: "Voor
de kindertekeningen deed ik een beroep op mijn dochter
Jade die tijdens het tekenen van het album zes of zeven
jaar was, dezelfde leeftijd als Lea toen. Ze tekent dolgraag.
Ik heb enkele van haar tekeningen, zoals op de vorige
pagina, gebruikt en ik heb haar specifiek een tekening
gevraagd van een groot afgebeelde dokter met een kind
op de grond om in de laatste prent te gebruiken. De snurkmachine
in de borst van de vader is getekend door mijn iets oudere
zoon Thomas."
Over Lea en Cécile: "Ik ben
helemaal geen serietekenaar, ik voel me niet gefrustreerd
om personages los te laten. Met Zidrou werk ik aan een
nieuw project. Los daarvan werk ik ook aan een tweede
deel van Cécile met Séverine Lambour
als scenariste. En ik stel tekenlessen samen voor apps.
Daarin toon ik hoe je eenvoudig kan tekenen, naar een
onderwerp kijken, het meten en het reproduceren op een
blad." |
