Portfolio Béatrice Tillier - De Klaagzang van de Verloren Gewesten	26/12 TOP
Onderstaande bijdrage van Frédéric Bosser en Rémi Joffart verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 99 van december 2015. Potloodtekening alternatieve cover De Klaagzang van de Verloren Gewesten 9: De Heksen 1 voor stripwinkel Brüsel "Het voordeel van een speciale uitgave is dat je geen rekening hoeft te houden met de zichtbaarheid in een winkelraam, noch met de impact ervan op de lezers, want die hebben we al bereikt, noch van de coverlay-out die bij de reeks hoort: vrijheid! Omdat Oriane al mooi op de cover van de reguliere editie prijkt, wilde ik hierbij plaats geven aan Jamaniël, haar onheilspellende tegenpool. Ik dacht na over deze dualiteit, en waarom zou ik ze dan niet tegenover elkaar brengen in de compositie? Ik heb dan met een soort tarotkaart gespeeld (wat overeen komt met de hekserij!) met de heksen en hun respectieve symbolen: Jamaniël heeft haar raaf en stenen lucht en Oriane heeft haar kerkuil, talismannen van schedels en de stenen achtergrond die staat voor het aardse (wortels, jonge scheuten)." Alternatieve cover voor stripwinkel Brüsel "Het idee was ook om de illustratie in beide richtingen te kunnen bekijken. Omdat ik weet dat er ook een affiche van komt, kunnen lezers hun eigen kamp kiezen: zwarte magie of witte magie! Jamaniël heeft steeds dezelfde kledij aan in het album. Hier nam ik enkele vrijheden voor de jurk van Oriane zoals die zal voorkomen in het begin van deel 2. Draai het beeld om en let erop dat de haren van de heks de houding van de raaf nabootsen. We blijven in de groene tinten van het kreupelhout, met een toets rood voor het lint en de monden. De titel past logischerwijze in het midden, om beide kampen van elkaar te scheiden." Ex-libris voor het tijdschrift Tonnerre de Bulles "Ik had zin om eens van formaat te veranderen voor deze illustratie want voor ex-librissen gaat het vaak om een staand formaat. Omdat ik een magische cirkel van menhirs in beeld wilde brengen, moest ik het in de breedte kunnen tekenen. Ik heb de scène uit het album hernomen waarin de koningin op pagina 29 aan de toekomst van haar zoon denkt en jaloers is op de jeugdliefdes van de koning." Gezichtsstudies voor de heksen "Ik teken graag pin-ups... Wetend dat ik enkele boosaardige tronies nodig had voor de hele cyclus, heb ik enkele min of meer weerzinwekkende gezichten bij elkaar gezocht en sommige geschetst. Daarna moest er gekozen worden! Voor het personage op de pagina's 22 en 23 liet ik de internetgemeenschap beslissen! Het eerste smoelwerk haalde de meeste stemmen in de Miss Heks-verkiezing." Coverstudies "Ik maak geen vijfhonderd versies, het idee komt vaak vanzelf tijdens het maken van het album. Door kennis te maken met de personages, hun essentie, kom je tot de totstandkoming van een beeld dat hun eigenheid samenvat. Oriane had eigenlijk moeten sterven aan het einde van deel 1. Jean Dufaux was zodanig geraakt door de evolutie van dit personage dat hij besliste om haar een andere rol te geven. Waarom gebeurt deze magie niet op eenzelfde manier bij de lezers? Ik stelde aan Jean een eerste versie voor. Hij wilde spelen met het krulhaar en de bomen, ik heb daarom het vegetatieve uitgespeeld, de organische en magische kant van het personage dat leven geeft met haar handpalmen. De minerale kant komt terug op de cover van deel 2. Een professioneel model poseerde voor me want voor een naakt lichaam op de cover maak je beter geen fouten!" Personagestudies van Elgar, Oriane en Vivien "De noodzakelijke casting gebeurt voor je aan het album begint: ik analyseer en deconstrueer gezichten om alle elementen te verwerken. Ik vertrek altijd van foto's of van mensen uit mijn buurt om hen een consistentie te geven, bijzonderheden, en vooral om niet in stereotypes te vervallen. Net als voor een film organiseer ik grafische audtities voor iedereen waarop ik de resultaten aan Jean geef, hij is altijd opgetogen. Een keer je aan het album werkt, evolueren de gezichten en wint het aan zelfvertrouwen." Plaat 16 "Hun eerste keer. Niet evident om in beeld te brengen, vooral na plaat 15! De emotie van de ochtend, de zachtheid en de tederheid van het lichaam, het verdwijnen van de schroom na zoveel intimiteit komen erin voor... Tonen zonder iets te zien... De inkleuring bepaalt mee de sfeer. Ik wilde dat de twee geliefden veeleer in een 'nest' liggen dan in een bed (zie prent 3). Ik heb in prent 7 Orianes gezicht anders getekend dan in de vorige zodat de lezer aanvoelt dat ze geen woord gelooft van wat ze zei, maar dat ze gewoon probeert ervan overtuigd te raken." Opdrachttekening "Een potloodtekening voor een opdracht, van een achtergrond voorzien en ingekleurd om er mijn wenskaart van te maken. Zo kon ik er de inkeuring van Jamaniël mee uittesten voor het album. Ze is een complex personage, verscheurd tussen haar ambities voor haar zoon en de offers die nodig zijn om er te geraken. Ze is niet graag gezien, ongelukkig en verbitterd. Het symbool van het koninkrijk is de raaf, ze draagt het op haar voorkant, riem en schouders. Ik heb voor groen gekozen in al zijn tinten om de heksen voor te stellen. Ook hun ogen volgen deze regel met een vergeling naargelang het vergroten van hun macht." Potloodtekening en inkleuring van plaat 1 "Zoveel nevel, mos en takken nu ik eraan terugdenk! Maar een eerste prent moet altijd toeslaan en de toon van het verhaal aangeven. Het is even belangrijk als de cover en moet de lezer bij de lurven pakken voor de rest van het album. Er slingeren enkele schedels rond om het domein van de hekserij aan te kondigen, het moeras is er om te spelen met de reflecties en een knappe prins om het verhaal te openen. Vivien van Agurië draagt blauw en heeft het paard als symbool, dat zullen zijn herkenningstekens zijn. Zijn lange haren wapperen uiteraard mee met de wind! Met Jean stemmen we de violen bij de eerste stap (de geschetste rough) en daarna speel ik solo!" Oriane in inkt "Een fragmentje van de schutbladen voor de luxe-uitvoering van uitgeverij Les Snorgleux. Ik gaf haar dit zotte kapsel omdat ik verwachtte dat Oriane een kortstondige rol zou hebben... ik was anders nog niet klaar met de krullen!" Ex-libris voor stripwinkel Durango "Een zeefdruk blijft een martelgang voor me: weten dat ik maar een beperkt aantal kleuren mag gebruiken, vlakken gebruiken in plaats van mijn kleurverlopen, afgemeten schaduwpartijen in plaats van mijn zachte schaduwen... Ik moet het er elke keer met geweld uitsleuren! Ik heb uiteindelijk de zeefdrukker (Atelier Vertical in Brussel) in zijn atelier ontmoet terwijl hij aan mijn illustratie werkte. Dat was heel verrijkend en boeiend. Sindsdien maak ik de tekening in functie van de beperkingen en ik maak een digitaal document met lagen om bijkomende kleuren te verkrijgen en de selecties voor de zeefdrukker te vergemakkelijken. Zo weet ik exact wat het resultaat zal zijn zonder voor slechte interpretatiefouten te staan." Jean Dufaux en Béatrice Tillier "Deze portretten zijn gemaakt als voorstelling van de auteurs voor de start van mijn blog die aan De Klaagzang is gewijd. We zijn gekleed alsof we in het verhaal meespelen. Hierna heb ik het portret van Jean in het groot en in keur uitgewerkt om het voor zijn verjaardag aan hem cadeau te geven. Maar net als schoenmakers die zelf slecht geschoeid zijn, heb ik de tijd nog niet gehad om mijn eigen prortret in te kleuren..." Meer tekeningen kan je vinden op de blog van Béatrice Tillier op www.beatricetillier.blogspot.fr

Béatrice Tillier over Het Maagdenbos 3 + portfolio	01/03 TOP
Onderstaande bijdragen van Sophie Bogrow en Frédéric Bosser (portfolio) verschenen eerder in respectievelijk het Franse stripmaandblad Casemate nummer 59 en dBD nummer 73 van mei 2013. COMMENTAAR BIJ PAGINA 10-11 Over kasteelpuzzels: "De Bretoenen kunnen het kasteel van Trécesson herkennen, dichtbij het bos van Brocéliande. Jean drong eropaan, ik heb er praktisch niets aan veranderd, of het zou de kleurtint van de stenen moeten zijn. Behalve enkele specifieke uitzonderingen zoals de kerk (van Estrée waar ik dichtbij woon in Pas-de-Calais) of het kasteel van Hache-Pierre (een Schotse ruïne die werd gereconstrueerd op basis van de maquette) zijn mijn gebouwen samengesteld op elementen die ik her en der bij elkaar puzzel: de wandtapijten uit het kasteel van Nantes, de meubels uit de Tower of London,... Ik reis altijd met het scenario in het achterhoofd en een fototoestel en een schetsboek bij de hand. Ik heb ook musea afgeschuimd voor kostuums en wapenrustingen. De echte moeten het niet afleggen tegen die uit The Lord of the Rings." Over onirisime: "Men heeft me vaak historische scenario's voorgesteld. Maar door te strikt de realiteit te willen respecteren, vreesde ik dat ik zou vastlopen bij de documentatie. Ik verkies grafische mengstijlen, het onirisme. Nu kan een historicus me tenminste niet op de vingers tikken voor een verkeerd detail." Over plattegronden: "Plattegronden van de locaties zijn onontbeerlijk voor een realistische strip. Om de camera op een geloofwaardige manier te bedienen, voor het perspectief, om te begrijpen hoe het licht in het beeld valt, en zodoende ook om te vermijden dat er een personage onbewust in tegenlicht of in een donkere hoek komt te staan." Over de dubbele openingsprent: "Deze prent over een dubbele pagina was niet voorzien in de bladschikking. Maar ik had aan de ene kant veel ruimte nodig voor het kasteel en aan de andere kant voor het gevecht met de beer. De twee prenten als openingsscène en ze visueel laten samenvallen in een valse overgang was te verleidelijk om te laten liggen..." Over publiekslievelingen: "Reacties van fans beïnvloeden het scenario. Vandaar dat de lynx, die eruitziet als de Gelaarsde Kat, een groter dan voorziene rol inneemt. De beren waren overal populair. De publiekslievelingen zijn niet noodzakelijk de favorieten van de auteurs. Zelf teken ik liever Clam, maar de heren verkiezen Aube. Om haar te tekenen, bekijk ik mezelf in de spiegel." Over de beren: "Beren zijn ingewikkelde wezens. Uiterlijk zijn ze bluf, een keer geschoren blijft er niets van over. Ga dan maar eens hun basisstructuur zoeken om ze te vermenselijken! Ik heb gekozen voor het silhouet van een rugbyspeler. Helaas vullen ze snel een kader. Ik heb vals gespeeld bij de onderlinge verhoudingen van de diersoorten. Twee personages die tegen elkaar spreken moeten ongeveer op dezelfde hoogte staan." Over meer reliëf: "We proberen onophoudelijk nieuwe dingen uit. In deel 2 waren de scènes in het Maagdenbos licht. Hier zijn ze rijker, minutieuzer, de inkting en de inkleuring zijn veel compacter. Acrylverf is dekkender dan aquarel en heeft als voordeel dat het meer reliëf geeft." Over dieren in kleur: "Voor de inkleuring houd ik ook van het toeval van chemische reacties en van compenserende kleuren. Elk personage heeft zijn eigen gamma, wat de lezing vergemakkelijkt. De koning heeft heel koude tinten… De koude kleuren zijn voor de mensen, de dieren zijn rood, violet, oranje in overeenkomst met hun warmbloedigheid. Hun interacties creëren soms verrassende contrasten. De dieren dragen zelden een volledige wapenrusting, ze hechten zich te veel aan hun bewegingsvrijheid." Ex-libris Het Maagdenbos, Boulevard des Bulles "Een draaiende compositie waar ik van hou. Je kan deze tekening vanuit elke richting bekijken. Het beeld was een van de covervoorstellen voor de heruitgave van deel 1, maar het werd te nachtmerrieachtig bevonden. Het aangename aan dergelijke promotionele opdrachten is de vrijheid die een tekenaar krijgt door beelden te creëren die losstaan van het album." Affiche voor stripfestival Mantes-la-Jolie (2013) "Dikwijls is er een eisenpakket verbonden aan de realisatie van een affiche voor een stripfestival. De hogeschool van Mantes stond al talloze keren op de affiches van voorgaande jaren. Ik heb dus eens een beeld van het interieur geprobeerd! De ramen zijn vervangen door mijn eigen platen van deel 3 en Aube draagt een papieren kraag die met stripplaten is bedrukt." Coverillustraties Het Maagdenbos (2009-2013) "Bij het begin van een serie probeer ik altijd een richtlijn in het kleurgebruik te vinden door ze aan diverse personages toe te wijzen in functie van hun karakter, hun evolutie, hun afkomst en de frequentie van hun verschijningen. In dezelfde trant voorzie ik een concept voor de covers zodat er een zekere eenheid is met de sfeer of de toon van het album. Daarom vinden we op de covers van Het Maagdenbos de heldin (want ja, dat verkoopt altijd beter!) in diverse stadia van haar evolutie in een dreigend, heel somber decor met een kleur die verwant is aan het verhaal en een toets rood — bloed." Over deel 1: "Aube zoals ze verschijnt in de bruidskamer met de dolk die de oorlog veroorzaakte en de dreiging van een in het bos verborgen wolf op de achtergrond. De toon is blauw, zoals de winter die het album domineert en ook een pure maagdelijkheid symboliseert." Over deel 2: "Aube neemt een bad en wast het bloed van haar geliefde af (maar het is ook een symbool van het verlies van haar maagdelijkheid) onder bedreiging van een harpij. De toon is groen, zoals de lente en de natuur van het Maagdenbos." Over deel 3: "Aube als bruid in de vervloekte kapel met een rode toon, zoals de herfst, het bloed en het geweld die heel sterk aanwezig zijn in dit laatste deel." Titelpagina's Het Maagdenbos (2009-2013) "De titelpagina's volgen dezelfde kleurprincipes. Alleen het aantal bloedkrassen geven de nummering per nieuw deel weer." Plaat 131 Het Maagdenbos 3 (2013) "Het is delicaat om één favoriete plaat te selecteren. Ze hebben elk een specifieke achtergrond, een context waarin ze werden gemaakt, herinneringen (goede of slechte) die eraan kleven. In dit geval herinner ik me het plezier die ik ervoer bij het vertellen ervan via de bladschikking. Het is de eerste gevechtsscène van Hugo die tot dan toe alleen als boodschapper fungeerde. Zijn moed wordt eindelijk op de proef gesteld! Ik liet me niet door het scenario leiden wat de aanvallen op hem betreft. De geweldscènes, de afgrijselijke en bloederige monsters, de hemoglobine die rijkelijk vloeit, vooral als het van de held komt, zijn een traktaat om te tekenen, een ware uitlaatklep! De kleine feetjes en jonge bloemenmeisjes die men doorgaans van mij verwacht om te tekenen, komen hier niet aan te pas." Verzamelcassetteproject, Passion des PAJ "Omdat de natuur in Het Maagdenbos van belang is, had ik zin om me te amuseren met planten en bloemen voor dit portret op de manier van Giuseppe Arcimboldo (Italiaanse schilder ut de renaissance die vooral bekend raakte door zijn schilderijen met portretten die bestaan uit groenten, fruit, bloemen, boeken of vissen, red.)." Ex-libris met centaur uit Boulogne, festival van Boulogne-sur-Mer "Een ex-libris laat ook toe om personages te laten herleven die weinig aanwezig waren in het album of nieuwe personages te creëren voor wie geen plaats was. De centaur is een goed voorbeeld. Noteer maar dat ik een duidelijke voorkeur heb voor de paarden uit mij streek, goed gespierd en gespikkeld." Persillustratie Het Einde van de Wereld, artikel van Jean-Paul Enthoven, magazine Senso 30 "Ook al is het thema in se niet erg boeiend, is het altijd interessant om een tekst te interpreteren en een surrealistisch beeld te ontwerpen door er toch een poëtische toets aan te geven." Eiréann & Nemed, illustratie voor een portfolio, festival van Boulogne-sur-Mer  "Voor opdrachttekeningen laat ik me graag afleiden door nieuwe papiersoorten of tekentechnieken te proberen of personages en outfits uit te testen of ook nog voorstudies voor projecten uit te werken. Hier vertrok ik van de Keltische fantasy. Ik amuseerde me met het kostuum naar het voorbeeld van een libelle, maar ik respecteerde de wensen van de opdrachtgever door de toegang van het kasteel van Boulogne-sur-Mer in een Stonehenge-versie te tekenen." Vrouwelijk ideaalbeeld, opdracht voor expo als hommage aan Walter Minus "Een illustratie voor het plezier, in elke betekenis van het woord. Een weergave van de vrouw, ontdaan van stereotypes, goed voorzien van bil, zoals mijn paarden!" Particuliere opdrachttekening Alice in Wonderland "Dit is 'mijn Alice' want bij de release van Tim Burtons film had ik niet de tijd om een bijdrage te leveren aan tentoonstellingen of publicaties ter zake. Toen een particulier me een Alice vroeg, greep ik de kans met beide handen! Er ontbreken personages want de opdrachtgever wilde ze niet op de tekening hebben. Het gezicht van Alice is gebaseerd op een jong meisje op een onafgewerkt schilderij dat je in het Tate Britain in Londen kan bewonderen."