Onderstaande bijdrage van Jean-Pierre Fuéri en Frédéric Vidal verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 47 van april 2012.

COMMENTAAR BIJ PAGINA 30

Batem over samenwerken: "Gezien de beperkte tijd om het album te maken, zes maanden, was het voor mij onmogelijk om het alleen te doen. Ik heb daarom aan tekenaar Colman, die al enkele scenario's voor Marsupilami heeft geschreven, gevraagd om met me samen te werken. We hebben het werk verdeeld. Hier tekende ik de pagina's 30 en 31, Colman 32 en 33!... Behalve de Marsu, mijn gereserveerde domein!"

Colman over verschillen met de film: "Ik heb een eerste bladschikking gemaakt op basis van een nog niet definitief filmscenario. Resultaat: zeventig platen die we moesten terugdringen naar zestig. Scènes zijn gewist, samengebald of veranderd. Een hond urineert op het hoofd van 'onze' Jamel (Debbouze, de Franse acteur, red.) terwijl de filmscène wat anders is..."

Batem over contractuele verplichtingen: "Ik ben contractueel verplicht om me aan de tekenstijl van Franquin te houden. Ik teken zijn Marsupilami van de jaren 1970. De versie uit de jaren 1951 was meer zoals een aap met een kleine neus, kleine oren, snorharen en veel meer vlekken. Ik heb 'm een staart van 7,5 meter gegeven die dikwijls uit de prent komt."

Colman over de film-Marsupilami: "Ik houd mijn mening over de Marsupilami in de film in beraad want ik heb er enkel de rushes van gezien (dit interview vond plaats vóór de première van de film, red.). Het is niet de Marsupilami van Franquin noch die van Batem met zijn zachtere teddybeerlook. Ik had 'm minder knuffelbaar verwacht."

Batem over de jungle "De orchidee die de Marsupilami wil plukken, is een creatie van de filmploeg. De jungle is een karikatuur. Ik vervorm de planten, de bomen, de bloemen, overdrijf de grootte van de bladeren, verdraai de stammen, bedenk onmogelijk fruit. Hoewel... de natuur is werkelijk onvoorspelbaar. We kunnen net zo goed iets creëren en tot de constatering komen dat het al bestaat."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 31

Batem over karikaturen: "Patrick Timsit was niet moeilijk om te karikaturiseren. Maar het zijn geen echte karikaturen, het zijn veeleer benaderingen van de personages uit de film. We ontvingen druppelsgewijs documentatie over de acteurs en vervolgens een ultrageheim dossier met foto's uit de film. We moesten zelfs een vertrouwenscontract tekenen. Vreemd genoeg vroegen ze aan Colman, die het storyboard tekende, om de personages op punt te zetten. Hij is geen karikaturist, maar hij redde zich heel goed."

Colman over Cadillacs: "Ik hou niet van karikaturen, ik haat karikaturen! Ik teken honderd keer liever een Cadillac dan een karikatuur..."

Batem over zich amuseren: "... terwijl ik jarenlang politici heb gekarikaturiseerd voor Belgische tijdschriften. Waarom niet? Ik heb me goed geamuseerd met Jamel, Fred Testot, Alain Chabat."

Batem over ego's: "Een vrouwelijk personage karikaturiseren en haar in ons wereldje integreren is moeilijk. Er zijn bepaalde actrices — maar ook acteurs — die een overdreven ego hebben... Sommigen vonden zichzelf in de strip niet knap genoeg. Debbouze vond zichzelf soms een beetje misvormd. Dan moeten we herbeginnen. Als je tachtig uur per week werkt, tot drie uur 's ochtends, dan zit je soms op je tandvlees."

Colman over spijt: "We vonden het jammer dat we niet uitgenodigd werden om de acteurs te ontmoeten. Om een personage aan te voelen en het tot leven te wekken, is een ontmoeting noodzakelijk. Een foto volstaat niet. Maar goed, we beseffen maar al te goed dat stripmakers altijd spijt hebben op het einde van een album."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 32

Colman over het paleis: "In de eerste prent heb ik het decor getekend en de Marsupilami enkel in potlood vooraleer ik de pagina aan Batem bezorgde. Chabat (de regisseur en producent van de film, red.) heeft tot zijn grote spijt geen echt paleis kunnen betalen. Hij werkte met fragmenten van gebouwen die de illusie van een paleis geven. Hij zei ons dat we niet moesten aarzelen om een groot en mooi paleis te tekenen. Ik heb de neiging om het realistischer te tekenen dan Franquin het zou doen. Ten tijde van Billy the Cat kreeg ik regelmatig complimenten voor mijn decors."

Batem over de uniformen: "Chabat raadde ons aan om ons voor de uniformen te inspireren op Franquins versies in De Dictator en de Paddestoel. De kostuums komen daaruit, inclusief de decoraties en een reuzekepi die veel karakter geeft aan kolonel Pochero, vertolkt door Lambert Wilson."

Colman over soberheid: "Ik heb in Bolivië gemerkt dat de militairen er exact dezelfde look hebben als we hen hier geven. Ik was uitgenodigd op een receptie op het paleis van de gouverneur in La Paz, tjokvol militairen. In Bolivië is er één militair per halve bewoner! Hun uniformen zijn hemelsblauw of rood met eindeloze galons en decoraties tot op de grond. Die van ons zijn daarmee vergeleken bijna sober te noemen."

Batem over het leger: "Franquin was een absoluut antimilitarist. Ik heb er dikwijls met hem over gesproken, hij maakte het leger belachelijk. Ik heb mijn legerdienst uitgezeten want burgerlijke dienst zou mijn huwelijk uitgesteld hebben, en ik ben blij dat het niet meer bestaat. Voor sommige jongeren zou het nochtans geen slechte zaak zijn. Maar ik ben niet even antimilitaristisch als Franquin."

COMMENTAAR BIJ PAGINA 33

Batem over Chabats Marsupilami: " Ik wist niet dat Chabat tekende. Zijn Marsupilami op het einde van het album ziet er best goed uit."

Colman over Chabat de tekenaar: "Ik wist wel dat Chabat kon tekenen. Toen we in Parijs discussieerden over de Marsupilami zag ik enkele lichte schetsjes, maar ze zagen er vakkundig uit. Hij mailde me op een dag een schets om me een beweging uit te leggen. De eerste echte tekening die ik van 'm heb gezien, siert de laatste pagina van het album. Terwijl wij werkten aan onze karikaturen, stuurde hij me ook zijn visie. Zijn krabbels waren heel leuk. Dat vergemakkelijkte de gesprekken."

Colman over overdreven gedecoreerde indianen: "Hij is een enthousiasteling. We spraken over strips, hij toonde ons beelden uit de film, de rushes, enzovoort. We maakten vele waanzinnige uren door. Chabat was echt in de wolken dat zijn project ook een stripverhaal zou worden. We voelden zjn plezier aan om met de auteurs te praten, zijn genot om het allemaal in gang gebracht te hebben. In Parijs zagen we scènes met de Paya-indianen. We hielden er talloze foto's aan over. De indianen van Chabat zijn magnifiek en overdreven gedecoreerd. We hebben hun outfit moeten vereenvoudigen, minder pluimen, minder snuisterijen en andere tatoeages. Leesbaar blijven met dergelijk uitgedoste personages zou een mission impossible geweest zijn."

Batem over niet dezelfde Chabat: "Onderaan zit Chabat met aan zijn linkerzijde Debbouze. Chabat was niet moeilijk om te tekenen. Enkel voor zijn neus waren er een paar probleempjes. Je zal merken dat Colman en ik 'm niet op identiek dezelfde manier tekenen. Ik probeerde hem te doen lijken op de versie van Colman en hij op die van mij. Dat was behoorlijk moeilijk!"

Colman over de levenservaring: "Dit bijzondere album, gemaakt in uitzonderlijke omstandigheden, is rijk aan ontmoetingen. Zoiets maken we niet alle dagen, maar het was een mooie levenservaring."