Alle bijdragen van Arno Monin aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 01/09/2013 Aan de hand van twee platen uit Het Vervloekte Kind 2 geeft Arno Monin te kennen dat een tekenaar niet alles moet tonen, dat je moet kunnen valsspelen en op je instinct vertrouwen.
 
Arno Monin over Het Vervloekte Kind 2
01/09
 TOP
Onderstaande bijdrage van Damien Perez verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 49 van juni 2012.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 14
Over gemaskeerde kleuren: "Een kleine scène in een rustige bar, maar hier heb ik veel details in de inkleuring gemaskeerd om het oog van de lezer te leiden naar het personage dat uit het Hôtel de Police komt. In mijn lijntekening in zwart-wit had ik de indruk dat men hem niet opmerkte. Jammer voor de vermelding op het raam van de bar dat een hommage is aan Thomas Fersen (een Franse singer-songwriter, red.)!"

Over vermoeide lezers: "Ik wandel veel en neem ondertussen foto's die al dan niet dienst doen voor mijn albums. Een huis in Nantes geeft prent 4 iets geloofwaardigers. Ik pas deze werkwijze niet al te vaak toe want op den duur vermoeit het de lezer."

Over instinct: "Ik had enorm veel zin om uitgebreid te tonen hoe Gabriel ronddwaalt. Het valt niet mee om in een zo sterk gereduceerd formaat van 46 pagina's, waarin alle ruimte wordt gebruikt voor de vertelling, tijd die verstrijkt in beeld te brengen. Ik heb daarom een maximum aantal prenten gebruikt. Laurent Galandon laat dit gelukkig grootmoedig toe! Dit soort strakke pagina-indeling verplichtte me nog om enkele kleine uitdagingen het hoofd te bieden, bijvoorbeeld het verticale van een trap in een horizontaal kader stoppen. Vraag me niet hoe ik het heb geflikt! Niets is uitgezocht of doordacht. De kadrage, het verticale verloop van het behang om de verticaliteit te suggereren, of zelfs het kleurgebruik, zijn allemaal instintcmatrig."

Over de kadrages: "Ik realiseer mijn voorbereidende tekeningen op losse vellen met weinig verzorgde schetsen, nauwelijks schematische composities die ik hermaak tot ik er volledig tevreden over ben. Ik maak verschillende kadrages, probeer meerdere manieren om 'de film' te vertellen. Wanneer de sequentie min of meer voor me helder is, verzamel ik de schetsen en schik die op de lichtbak alvorens ik ze in inkt overtrek."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 15
Over valsspelen: "Ik ken het recept niet om een goeie smeerlap te tekenen. Ik heb meer gespeeld met de expressies dan met stereotype uiterlijkheden. Met een andere uitdrukking had dit personage er beslist positief uitgezien! Ik heb integendeel voortgeborduurd op zijn fysiek, massief, krachtig, in tegenstelling tot Gabriel. Het belangrijkste is om informatie over te brengen in plaats van het klaar en duidelijk met alle verhoudingen te tonen. Door vals te spelen is het soms waarachtiger dan realistisch te zijn!"

Over wegmoffelen: "Ik heb prent 4 meerdere keren hertekend voor een reslutaat dat nog steeds bij benadering is. Gelukkig blijft de lezer er slechts een halve seconde bij hangen! Ultieme computercorrectie: ik heb het hoofd van de flik gedraaid zodat je zijn neus niet meer kan zien, vraga me niet waarom, maar ik vond het niet erg. Het geweer van gabriel is niet geloofwaarig. Maar ik heb liever een twijfelachtige tekening die conform het storyboard is dan een nietszeggende compositie. Sommige kwaadsprekers zeiden dat ik de scène zwarter heb getekend om weg te moffelen wat me niet beviel. Da's helemaal niet waar: de schaduw is er om de sfeer te versterken!"

Over de overgang naar de flashback: "Prent 5 leidt een flashback in. Om de overgang tussen heden en verleden te verzachten, iets dat altijd problematisch is, heb ik de tekstkaders dezelfde kleur gegeven als de achtergrondkleur van de voorgaande scène. Ik hoop dat de overgang tussen het ene naar het andere voor de lezer niet te bruusk verloopt."

Over niet alles tonen: "Het is niet altijd nodig om alles te tonen. De expressie van het personage in de voorlaatste prent is af te lezen in zijn silhouet en zijn houding. Het contrast in de kleuren en de kadrages geeft meer ritme aan de platen wat in een album met veel dialogen erg kostbaar is! "