Alle bijdragen van Alessandro Barbucci aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 03/11/2013 Alessandro Barbucci becommentarieert vier pagina's uit de nieuwe reeks Ekhö - De Spiegelwereld. Hij heeft het onder meer over veertiger, een middeleeuws New York en Shakira's kapsel.
 
Alessandro Barbucci over Ekhö 1
03/11
 TOP
Onderstaande bijdrage van Paul Giner verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 57 van maart 2013.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 11
Over fantasy: "Ik heb me voor Ekhö nog niet gewaagd aan een fantasy-universum, ook al kom ik in de buurt met SkyDoll 4. Ik heb Lanfeust en Trollen van Troy gelezen om de fantasycodes te begrijpen en ze me eigen te maken."

Over mensne en preshaunen: "Een van de grootste uitdagingen bestond erin om mensen te laten samenleven met preshaunen, een soort kleine eekhoorns van veertig centimeter hoogte want de torens van ons middeleeuws New York moesten zowel hoge als lage verdiepingen hebben voor de twee soorten. Dat zou totaal het perspectief in de war brengen waardoor het er zou uitzien als een fout in de tekeningen! Ik moest ook stadszichten tekenen waarin beide soorten tegelijkertijd te zien zijn. Vandaar dat de preshaunen kleine, snelle dieren berijden die je makkelijk kan onderscheiden van de grote poten van de zware dinosaurussen die de mensen gebruiken."

Over de dino's: "Ik teken mijn dino's à l'improviste, maar ik zoek altijd naar iets geloofwaardigs zoals Jean-Louis Mourier het doet voor Trollen van Troy met zijn draken die eruitzien als dinosaurussen die op een geloofwaardige manier bewegen. Omdat mijn dochter gek is op dino's bediende ik me van haar boeken voor alles wat de anatomie betreft en ik inspireerde me op het werk van James Gurney voor Dinotopia, een hedendaags universum waarin dinosaurussen niet verdwenen. Eigen aan de geloofwaardigheid is de structuur die de personages toelaat zich voort te bewegen op wezens van dien aard dat ze niet te zwaar zijn om de gang van de beesten niet te verstoren. Een ander geniaal idee van Jean-Louis Mourier die ik op mijn eigen manier recycleerde."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 12
Over Shakira's kapsel: "Het kapsel van Fourmille vergde heel wat voorstudies. Ik vertrok eerst van moderne, geometrische en hedendaagse kapsels, ideaal voor een sciencefictionwereldje, maar weinig verenigbaar met fantasy. Ik heb daarom de omgekeerde richting gekozen met een weelderige haartooi die geïnspireerd is op de wilde berg haar van zangeres Shakira. Yuri zag er netjes geknipt uit op het vliegtuig met het kapsel van een intellectueel. Uiteindelijk gaf ik 'm een rebelse kuif die hem wat meer doet afwijken in de spiegelwereld. Zijn vintagekledij past goed in het fantasy-universum."

Over veertigers: "In het begin waren Yuri en Fourmille tussen de twintig en dertig jaar. Daar was ik niet volledig van overtuigd. Het was nogal duidelijk dat ze bij elkaar in bed zouden belanden zoals snel viel af te leiden uit films zoals L'Arnacœur (een Franse film uit 2010, ook bekend donder de titel HeartBreaker, red.) met Vanessa Paradis en Romain Duris. Ik heb aan Christophe Arleston een moeilijkheid voorgesteld door het personage Yuri ouder te maken. Een veertiger in een fantasyverhaal is een grotere stimulans. In tegenstelling tot jongeren laten ze meer achter zich: echt werk, een ex-vrouw, een hond,... En omdat noch Christophe noch ik twintigers zijn, staat het personage dichter bij ons!"

Over de inkleuring: "Voor mijn eigen goed en voor dat van ons koppel is Nolwenn Lebreton volledig vrij voor de inkleuring! De schaarse ideeën die ik haar opdrong, werkten niet. Christophe vroeg me ermee op te houden, temeer omdat Nolwenn vertrouwd is met fantasy als inkleurster van Excalibur met Hübsch, Elixers met Varanda en ook met Marlysa."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 13
Over tekenfilmeekhoorns: "Op mijn eerste schetsen zagen de preshaunen eruit als monstertjes zoals in fantasyfilms als Labyrint, Dark Crystal en andere speelfilms van Jim Henson. Als grappige wezentjes zouden ze op de lange duur vermoeiend zijn. Maar omdat Arleston het bij de schattige eekhoorns hield, ben ik teruggekeerd naar iets eenvoudigers en liet ik me gaan in hun expressies. Het herinnerde me aan mijn eerste stapjes in de tekenfilmbusiness."

Over detailbeheersing: "Ik moest leren om details te beheersen. Waar moest ik ze gebruiken? In welke mate? Het ultieme doel van een strip blijft de leesbaarheid. Ik woon in het historisch gedeelte van Barcelona waar ik elke dag geconfronteerd wordt met tonnen architecturale details. Het volstaat om mijn ogen op te slaan, ik moet geen documentatie zoeken op het internet. In prent 4 hield ik er enorm van om de muurfresco's te tekenen. Ik heb nota bene middeleeuwse fresco's bestudeerd voor SkyDoll."

Over papier: "Zoals veel van mijn collega's kwam ik in de verleiding om met het digitale tekentablet Cintiq te werken. Maar het scherm vermoeide me. Ik kreeg er hoofdpijn van en het deprimeerde me. Ik moest de rolluiken sluiten om niet te veel zon binnen te laten en dat was echt zonde! Ik hou van papier, potloden en materialen, en tekenen waar ik zin heb, zoals op mijn balkon in de volle zon zonder mijn netvlies kapot te maken. Cintiq laat wel toe om de productie te stroomlijnen wat praktisch is om veel prenten te tekenen. Het had van pas kunnen komen bij een project zoals Chosp (een soort mangastrip van Barbucci, red.). Momenteel blijf ik op papier tekenen."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 14
Over een middeleeuws New York: "Het is geen moeite om grote Europese steden in de middeleeuwen te tekenen — ze bestonden toch! —, maar hoe bedenk je een fantasyversie van een recentere metropool als New York? Ik heb ervoor gekozen om het zuidelijke gedeelte, met de kaaien, te omwallen met een versterkte muur want dat is het eerste dat je ziet als je de stad via de oceaan nadert. Ik heb Manhattan versmald en de wijk van het World Trade Center gemixt met Midtown, anders zouden de gebouwen te klein geweest zijn om ze in detail te tekenen. In de eerste prent amuseerden we ons met het houtwerk en de oude, retrochique meubeltjes uit de jaren 1940."

Over erotiek voor vrouwen: "Na het werken aan Chosp, een jeugdstrip, had ik het lastig met de schunnige scènes in Ekhö. Christophe zei me dat ik me moest laten gaan. Ik kwam los en uiteindelijk kwam alles als vanzelf. In SkyDoll gaan de erotische scènes verder dan een simpele tepel! Ik houd van erotiek als het grappig is, licht, suggestief. In de stripteasescène, waarbij twee naakte meisjes tegen elkaar aanwrijven, probeerde ik zo elegant mogelijk te zijn. Om het niet vulgair te maken, moet zo'n scène vrouwen meer bevallen dan mannen!"

Over harige draken: "Ik tekende Fourmille met een grote harige draak voor een van de eerste kleurenillustraties van de serie. Zo'n wezens hebben geen enkel nut in New York waar haarloze draken makkelijk te wassen moeten zijn met een waterstraal. Maar omdat onze heldin veel zal rondreizen, is het niet uitgesloten dat ze harige draken in het Verre Oosten tegenkomt!"