Alle bijdragen van Alain Henriet aan de rubriek De Commentator bundelen we op deze pagina.

Klik verder naar de volgende onderwerpen:
• 14/06/2013 Voor zijn nieuwste strip Berentand ging tekenaar Alain Henriet niet over één nacht ijs. Alle details moesten kloppen of anders herbegon hij gewoon. Een perfectionist noemen we zo iemand.
 
Alain Henriet over Berentand 1
14/06
 TOP
Onderstaande bijdrage van Sophie Bogrow verscheen eerder in het Franse stripmaandblad Casemate nummer 58 van april 2013.
COMMENTAAR BIJ PAGINA 10
Over de omvang van de taak: "Als een scenarist van het kaliber Yann je overvalt met het voorstel om iets te maken waar je al altijd zin in had — een album over de jaren 1930 en 1940 —, dan grijp je die kans zonder verdere vragen te stellen! Ik besefte de omvang van de taak pas achteraf. Tot dan maakte ik hedendaage strips en sf: makkelijk, alles is uit te vinden! Toen ik de toren met historische en technische boeken van Yann zag, tjokvol post-its, dacht ik "Goeie God!" Sindsdien is die toren verdubbeld, zelfs verdriedubbeld. Elk detail in elke prent vergt meerdere verificaties, elke oude foto met details die een beetje wazig zijn, moet gecontroleerd worden..."

Over toewijding: "Een vliegtuig tekenen is niet zo moeilijk als het lijkt. Fundamenteel is het altijd een centrale koker en een paar vleugels. Als je dat begrijpt, zijn alle perspectiefproblemen van de baan. Pas daarna wordt het gecompliceerd, met massaal veel minuscule details die correct geplaatst moeten worden. Een kwestie van discipline, en uren en uren toewijding."

Over Steven Spielberg en Star Wars: "Deze toestellen, na de kamikazeaanval van de Japanse bommenwerpers, zijn Corsair-vliegtuigen. Om me de sfeer eigen te maken, bekeek ik een oude Amerikaanse tv-serie uit de jaren 1970, Baa Baa Black Sheep (later Black Sheep Squadron genoemd). Die ging over een eskadron piloten van de Navy in de Pacific. Met de series Band of Brothers en The Pacific van Steven Spielberg had ik alle audiovisuele referenties. Het gebeurde wel eens dat ik aan Star Wars dacht bij de achtervolgingsscènes in de lucht. Maar serieus, dat heeft er niets mee te maken!"
COMMENTAAR BIJ PAGINA 11
Over specialisten: "Makkelijk gezegd dat je alles op internet vindt, maar als het over een onderwerp gaat waar je niets over weet, loop je snel verloren. Waar vind je je weg, hoe kan je bepaalde info checken op betrouwbaarheid? Ik postte een beetje gedemoraliseerd een hulpoproep op mijn blog. Snel daarna kwam een eerste antwoord dat me naar andere adressen leidde, en het kwam tot een sneeuwbaleffect. Ik heb nu een ondersteunend netwerk: een voormalig bewaker van het Koninklijk Musuem van het Leger en de Krijgsgeschiedenis in Brussel, een Canadees die in de luchtvaart werkt, allen gepassioneerd. Als ik ergens aan twijfel post ik het online en 's anderendaags heb ik alle antwoorden. Als tegenprestatie beloof ik hen tekeningen. Aan deze gulle speialisten ben ik inmiddels een fortuin aan originelen verschuldigd!"

Over groeiende bomen: "Het gebeurt wel eens dat mijn 'wetenschappelijk comité' een fout vindt in mijn afgewerkte platen. Geen andere keuze, ik herbegin! Als ik een historische film bekijk wil ik die tenvolle geloven: ik eis hetzelfde voor mijn albums. Alles moet juist zijn. Voor de scènes in Silezië ging ik zelfs naar het bos om te zien hoe bomen groeien."

Over vier jaar uitstel: "De eerste pagina's zijn vier jaar geleden getekend, enkele maanden nadat Yann het scenario had geschreven. Er zijn heel wat oorzaken voor dit uitstel: de documentatie, maar ook de andere lopende series, en het feit dat ik de eerste twintig pagina's grotendeels heb hertekend. Bovendien kan ik onmogelijk een prent tekenen zonder de voorgaande af te hebben... Van het volgende en laatste deel zijn er al een twintigtal pagina's klaar. We hopen op een verschijning tegen eind dit jaar."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 12
Over lastige kinderen: "Vrouwengezichten zijn moeilijk in realistische strips want uitdrukkingen maken hun trekken lelijker. Maar kinderen zijn nog lastiger! Bij hen is alles anders, de verhoudingen, de mimiek, de reacties, de houdingen, de manier van bewegen,... en alles verandert naargelang ze verouderen. Tussen elke flashback naar hun kindertijd verloopt er twee of drie jaar. Om alles nog moeilijker te maken, moeten de twee jongens op elkaar lijken en moet elk kind herkenbaar zijn in hun volwassen gedaante! Ik haalde mijn zoon van tien jaar erbij en mijn neef van twaalf (een uitstekende acteur!): ik heb tonnen schetsen gemaakt, ik heb hen bepaalde scènes doen spelen. Het resultaat zag er nooit uit zoals ik het me verbeeldde."

Over de tekenstijl: "Men spreekt me vaak aan over de elegantie en de rondingen van mijn tekenstijl. Bedankt, maar dat is zo niet voorzien, zelfs als ik sinds lang de moeite doe om een maximum aan uitstraling met een minimum aan lijnen nastreef. Het heeft mischien te maken met mijn inkttechniek, met viltstift en Chinese inkt en een groot penseel dat de tekening verzacht."

Over stijlen vergelijken: "Recent heeft men me vergeleken met illustrator Pierre Joubert (nauw betrokken met het ontstaan van de scouts en hun voorkomen in Frankrijk en België, red.) van wie ik niets kende. Ik denk dat het te maken heeft met de jaren 1930-context, de scouts en de korte broeken. Als kind las ik Mickey, Robbedoes en vooral comics. Verreweg mijn favoriete tekenaar is de Brit Alan Davis, tekenaar van onder andere Captain Britain, vooral als hij als duo samenwerkte met Mark Farmer, een geniale inkter. Ik heb me altijd dichter bij hun werk gevoeld dan een Jim Lee bijvoorbeeld, met een killer, hoekiger tekenstijl, minder helder."
COMMENTAAR BIJ PAGINA 13
Over verhaalsubtiliteiten: "Ik heb deze platen volledig hertekend, net zoals de flashbacks in de eerste twintig platen. Ik begon zelfverzekerd voordat ik me realiseerde dat de jeugdscènes niet werkten. Voor een deel omdat ik de kinderen niet genoeg had uitgewerkt, maar ook door het scenario dat yann voor me had geschetst. Doorheen zijn komische tekeningen onstnapten me heel wat verhaalsubtiliteiten. Hier bijvoorbeeld had ik eerst het geflirt tussen de twee niet door."

Over decoupageverschillen: "Ik heb dus de volledige bladschikking, de decoupage en de kadrages in functie van mijn stijl herwerkt. En Yann heeft me vanaf pagina 20 een uitgeschreven, veel explicieter scenario bezorgd. Ik heb zijn decoupage, met zijn gewoontes die van de mijne verschillen, met niet minder respect gehanteerd, maar wat goed werkt heb ik wel overgenomen, zoals een vlotte beweging in de eerste strook (de eerste vier prenten) of door prenten te overlappen of een prent op een grotere tekenen..."

Over de inkleuring: "Voor de inkleuring deed ik een beroep op Usagi. Buiten basisinformatie over dag of nacht, de kleur van uniformen, de details van beschilderingen op de vliegtuigen, enzovoort had ze vrij spel. Na lange discussies met Yann hebben we gekozen voor een kleurenpalet dat oud en wat morsig oogt. Je moet de modder voelen.... en het onderscheid tussen de twee jongens moest ook duidelijk zijn. We hebben vaak details herbekeken om de leesbaarheid te vergroten. We hebben tot twee keer toe hun haarkleur veranderd. Usagi heeft enorm veel tijd besteed aan elke pagina."