COMPLEET VERHAAL KLIK voor andere strips van Christophe Dubois KLIK voor andere strips van Rodolphe TER 1 De Vreemdeling Christophe Dubois + Rodolphe Microbe | 56 p. | € 19,95 (HC), de SC verschijnt later De subtiliteit van een horizontale carrièrejager Gelukkig is er Pip. De jongen heeft een speciale hobby en dat is 's nachts de woestijn induiken op zoek naar vergeten grafkelders. Op een nacht spoort Pip er nog eentje op. Maar in plaats van antieke spullen en juwelen vindt hij er een poedelnaakte man terug. En hij opent plots zijn ogen. Hij leeft. Alleen weet de man niet meer wie of waar hij is. Op zijn arm staat een vreemde tatoeage en iets dat lijkt op een naam. En zo noemt Pip hem Mandor. Mandor blijkt al snel gouden handen te hebben en herstelt elk elektronisch toestel dat Pip ooit "gevonden" had. Daar blijft het niet bij. Mandor leert snel de taal en wordt al even snel de lieveling van elke dorpsbewoner en vooral van Pips knappe zus Yss. Maar de komst van de vreemdeling trekt ook de aandacht van de religieuze heersers van Ter. Is hij de messias op wie het volk al zo lang wacht? Hoe ouder we worden, hoe meer we een zwak krijgen voor retro-sf-strips. Ter is er zo eentje en het is een goee. De tekeningen van Christophe Dubois (De Ballade van Magdalena) hebben iets. Iets speciaals. Iets magisch wanneer hij koketteert met de vroege Mœbius. Iets vreemds als zijn François Bourgeon-achtige personages ons weer eens raar aankijken. De inkleuring en de naaktscènes lonken dan weer naar Serpieri. En ook Leo loert om de hoek met zijn typische fauna en flora. We schuwen de grote namen niet, maar hoewel de decors betoveren, is de Zwitser Dubois nog geen toptekenaar. Af en toe klopt er anatomisch iets niet. Een oog een kwart millimeter te veel naar links, een nek die iets te kort uitvalt of een borst te zwaar. Het is moeilijk de vinger op de wond te leggen omdat de wond zo klein is. Ach, schuilt perfectie niet in de imperfectie? Ter blijft een strip die jij, ik en duizend anderen blindelings zullen kopen voor de tekeningen. En gelijk hebben we. De wereld van Ter is betoverend. Het is geweldige retro-sf met een vette knipoog. Scenarist Rodolphe van zijn kant maakt het ons lastig. Enerzijds creëert hij een schilderachtige omgeving, een mozaïek van mysterie, poëzie, humor en exotische avonturen. Bovendien laat hij ons enorm meeleven met de wereldvreemde Mandor door hem offscreen te laten praten. En de slotpagina is de ultieme cliffhanger van het eerste deel van dit drieluik. Maar anderzijds gaat Rodolphe ook uit de bocht. Bij momenten is Ter te veel Aria, te veel Leo, te veel overdreven emoties, gewoon te. Onze verdorven geest stelt zich bijvoorbeeld vragen of koningin Beth wel capabel is om haar land te besturen, want in elke scène tovert ze haar bekoorlijke borsten tevoorschijn. Grafisch kunnen we er zeker mee leven, maar het is gewoon te ordinair. Zelfs horizontale carrièremakers leggen meer subtiliteit aan de dag. Ter flirt met het beste van wat strips ons kunnen bieden. Maar terzelfdertijd is het een strip die zijn zelfgecreëerde verwachtingen nog niet helemaal waarmaakt. Intrigrerend is het zeker. Ter is er eentje om in de gaten te houden. WOUTER PORTEMAN --- maart 2020