|
|
KLIK
voor andere strips van
Emem
KLIK
voor andere strips van
Fred Duval |
|
|
RENAISSANCE 2
Interzone
Emem
+ Fred Duval
Dargaud | 56 p. | € 8,50 (SC) |
| Onbaatzuchtige
leugenaars |
Na
het eerste deel kon het nog alle kanten uit met de apocalyptische
sf-thriller Renaissance. Het kon waw zijn. Ja, echt.
De plot van een door de mensen kapotgemaakte aarde die gered
wordt door een verbond van buitenaardsen is niet wereldschokkend.
Maar de uitwerking was meer dan uitstekend. Het feit dat de
ET's van dienst werkelijk vreedzame bedoelingen hebben, was
oprecht hartververwarmend. Ook het zijsprongetje naar de leefwereld
van aliens Swänn en Sätie was absoluut verfrissend
én geloofwaardig. Bovendien scoort tekenaar Emem
(Carmen McCallum) flink veel punten bij ons. De Fransman
ging immers voluit in het scheppen van de wonderlijke florawereld
van Näkän. Het resultaat heeft mede door de psychedelische
inkleuring, een machtige retrotoets, enigszins vergelijkbaar
met Frederik Peeters' Koma en bepaalde
Axel Moonshines. Dik geslaagd dus. Maar toen we het
eerste deel dichtklapten, was het toch vooral een dubbeltje
op zijn kant. Grafisch en qua plot was het verrassend genoeg,
maar anderzijds was dit weer een zoveelste afgeleide van Ravian,
Jeremiah, Golden City en Enki Bilals
Bug.
Sneller dan verwacht worden we getrakteerd op het tweede deel
van dit drieluik. Al het goede wordt meer dan bevestigd. Dit
is echt goed getekend en vlot geschreven. De mens schittert
volop in zijn leugenachtigheid en onbaatzuchtigheid. Terzelfdertijd
waren we te naïef in de psyche van de aliens. Ook zij
schitteren nu in onbaatzuchtigheid en leugenachtigheid. Hierdoor
wordt de reeks plots een stuk banaler, maar ook vertrouwder.
Het is een vreemde schizofrene combinatie. Gelukkig houdt
scenarist Fred Duval (Carmen McCallum,
Uur U, Hauteville House) ons bij de les
en blijft ons verrassen met tal van originele buitenaardse
technologische vondsten.
Het drieluik Renaissance is iets raars. Het heeft
enerzijds alles wat we graag lezen en zien, anderzijds blijven
we net iets te veel in onze comfortzone zitten. Toch is één
vonk genoeg om de strip te laten exploderen. Het zit er zeker
in. We spreken elkaar opnieuw bij het slotdeel. Deal? |
|
WOUTER PORTEMAN --- januari 2020 |
|
