|
|
KLIK
voor andere strips van
Luc Morjaeu
KLIK
voor andere strips van
Peter Van Gucht |
|
|
SUSKE
EN WISKE 350
De Nacht van de Narwal
Luc
Morjaeu + Peter Van Gucht
Standaard Uitgeverij | 48 p. | € 6,99 (SC) |
| Ok
boomer... |
Suske
is volgens ons altijd wat op de achtergrond geduwd omdat hij
een minder uitgesproken karakter heeft dan voornamelijk Wiske
en Lambik. Zijn geschiedenis kennende, en ver van zijn heimat
Amoras, draagt hij in onze gedachten een soort melancholie
met zich mee dat maar niet tot uiting komt. Vergeten we niet
— dit album herinnert er ons in een flashback aan —
dat Suske was voorbestemd om koning van Amoras te worden.
Af en toe krijgt hij een hoofdrol toebedeeld en mag hij voor
held spelen, al dan niet gehinderd door Wiske die voor zijn
voeten loopt of de spotlichten op hem terug naar haar weet
te richten. Deze keer is ze meer een helpende hand dan een
stokebrand.
In De Nacht van de Narwal krijgt Suske een geheimzinnige
tand van een narwal in handen waarin oude runen zijn gekerfd.
De tand is een machtig bezit dat hem zou verzekeren van een
troon bij de Vikingen. Dat vertelt de al eeuwen ronddwalende
geest Arkin hem. Diens vader Oddvar, de koning van het Vikingland
Häsjtag (gniffel), moest door het verlies van de narwaltand
afstand doen van de troon. Blauwe en rode Vikings vechten
vervolgens een machtsstrijd uit om de troon. Eenmaal in het
verleden teruggeflitst, zo'n duizend jaar geleden, zoekt Suske
toenadering tot de blauwe Vikings van Arkin. Hij vindt de
rode Vikings en koningsdochter Bronnild op zijn weg. Bronnild
moet zelf haar mannetje staan om als vrouwelijke troonpretendent
te bewijzen dat ze over een volk kan regeren, dik tegen de
zin van rode Vikingonverlaten.
Het vinnige Vikingmeisje Bronnild, met haar leuke, korte kapseltje,
is een aanwinst voor dit verhaal. Dat ze op een andere manier
aan het zeel probeert te trekken door zich te vermommen, ligt
er wat te dik en voorspelbaar op. Maar het verhaal barst anders
wel uit zijn voegen van de elementen die Peter Van
Gucht losjes bij elkaar houdt. Niet al die elementen
worden even sterk uitgewerkt. Zo wordt Bronnilds specifieke
en bepalende voorgeschiedenis er nogal laat in het verhaal
bijgesleurd. Een aantal grapjes (de helmen met de hoorns bijvoorbeeld)
slaan aan. Verder is het sombere decor van Vikingland een
boeiende arena, ook letterlijk, voor een leuk verteld verhaal.
Dankzij de modernere bladschikking krijgen we enkele mooie
pagina's te zien. De storm op zee, het gevecht met de haai,
de aankomst bij de koningsrots, we zien dit graag. En het
is een teken dat de tekenaars met hun tijd meegaan, ook al
vinden oudere lezers het vaak maar niets... "Ok boomer",
zouden wij daarop zeggen.
Uit de regionale pers leerden we dat Thijs Wessels
uit het Nederlandse Hengelo de inkter (of cleaner,
want digitaal komt er niet veel inkting meer aan te pas) is
van dit album. Hij mocht ook de cover tekenen. We houden van
de soepelheid in zijn lijndiktes, wat in vroegere albums veel
te steriel, zelfs saai en zielloos oogde. Er is wel nog werk
aan de consistentie van de hoofdjes. Daar zit nog te veel
wisselvalligheid in. Je moet zelf maar eens alle hoofdjes
van bijvoorbeeld Suske naast elkaar bekijken. De bedenkelijke
uitdrukking (tristesse, het zich bewust zijn van een hogere
verantwoordelijkheid, twijfels bij een voorbestemd lot?) op
het gelaat van Suske op de cover belooft alvast een grafische
toekomst met wat meer weerhaakjes. Dit kan nog boeiend worden. |
|
DAVID STEENHUYSE --- december 2019 |
|
