|
|
KLIK
voor andere strips van
Émile Bravo |
|
|
ROBBDOES: HOOP IN BANGE DAGEN 2
De Gruwel Neemt Toe
Émile
Bravo
Dupuis | 92 p. | € 9,95 (SC) |
| Relatieve
luchtigheid |
Wat
zijn we blij dat Robbedoes en Kwabbernoot —
in tegenstelling tot Kuifje — nog steeds loopt.
We hebben al vele, vele uren leesplezier gehad met de albums
van André Franquin en na nem de albums
van bijvoorbeeld de onlangs overleden Tome
en Janry (met Luna Fatale als een
hoogtepunt) of die van Olivier Schwartz en
Yann (Piccolo in Veldgroen, De
Luipaardvrouw). En dankzij de vierdelige krachttoer van
Émile Bravo krijgen we er een te koesteren
kleinood bij na zijn eerdere succes Het Dagboek van een
Fantast.
Al honderdtachtig bladzijden lang neemt hij ons mee naar het
België en Brussel van de vroege jaren 1940 en brengt
hij op een juiste, onschuldige manier de keiharde realiteit
stukje bij beetje naar boven. Scènes uit het dagelijkse
leven (zoals het spelen van de kinderen, de rijen bij de kruidenier
met de steeds extremer wordende meningen van de goegemeente
en het doodgewone terras- en cafébezoek) worden als
vanzelfsprekend vermengd met emotionele vraagstukken (zoals
de vriendschap met het Joodse koppel Felix en Felka en het
omgaan met de kinderen wier ouders opgepakt worden wegens
communistische sympathie) en de rauwe oorlogsrealiteit (zoals
de Duitsers als dreigende machthebbers op straat en het verschijnen
van de jodensterren in het straatbeeld). Gelukkig wordt bij
dit alles ook de humor niet vergeten. Kwabbernoot is meesterlijk
als de op het randje van het irritante balancerende kinderlijk
impulsieve, niet verder dan zijn neus lang is kijkende boezemvriend
die zorgt voor het zout op de patatten in heel wat scènes.
In dit deel wordt heel wat aandacht besteed aan Robbedoes
en Kwabbernoot die als volleerde poppenkastspelers België
doorkruisen en hierbij meer en meer bij het verzet betrokken
raken.
De ultieme rode draad is echter de zoektocht van de verliefde
Robbedoes naar zijn Joods-communistisch vriendinnetje Kassandra,
blijkbaar opgepakt in Polen en richting Krakau gestuurd. Deel
2 eindigt dan ook met een dramatische scène. We zijn
benieuwd hoe Bravo de huidige relatieve luchtigheid in de
vernietigingskampen zal behouden. Dat wordt ongetwijfeld een
huzarenstuk.
Rest ons nog te vertellen dat de opbouw met een vijftiental
tekeningen per pagina (dit zijn er al gauw een duizendtal
per album) en ongeveer allemaal voorzien van dialogen het
geheel zeer leesbaar maakt. En vergeet ook de bijdrage van
inkleurster Fanny Benoit niet. Ze brengt
kleur in de dagelijkse grauwheid van de oorlog.
Afsluiten is gemakkelijk: Bravo. |
|
JOHAN DECLOEDT --- november 2019 |
|
