 |
| SLOT
VAN TWEELUIK
DEEL 2 VAN DRIEDELIGE REEKS |
|
|
|
KLIK
voor andere strips van
Xavier Fourquemin
KLIK
voor andere strips van
Philippe Charlot |
|
|
HET KERKHOF DER ONSCHULDIGEN 2
De Arm van Sint-Anthelmus
Xavier
Fourquemin + Philippe Charlot
Saga Uitgaven (Collectie Bamboe) | 56 p. | € 19,95 (HC) |
| Als
een vis in een wijwatervat |
1590.
Parijs puft nog na van de Bartholomeusnacht toen duizenden
protestanten over de kling werden gejaagd. De jonge Jonas
is wanhopig op zoek naar de stoffelijke resten van zijn vader
om hem eervol te kunnen begraven. Op zijn dwaaltocht komt
hij terecht in de parochiewijk van de Onschuldige Kinderen.
Daar zwaait een corrupte en ambitieuze priester de plak. Hij
is de koning van de aflaten en relieken. Het gros van die
heilige beenderen vinden zijn boefjes op het lokale kerkhof.
Hups, wat religieuze marketing errond en de goegemeente weet
weer wat te vereren. Kassa kassa. De lokale apotheker zag
de zwendel met lede ogen aan en liet zich toch iets te kritisch
uit. Hij werd gearresteerd en uiteindelijk opgehangen. Zijn
even koppige dochter Oriane werd eveneens gevangengenomen,
maar zij werd ingemetseld in een klein kapelletje op het marktpleintje.
Eindelijk had de parochie weer een kluizenares die men kon
vereren. Maar waar de priester niet op gerekend had, is dat
Oriane echte mirakels kan verrichten. De gelovigen stromen
massaal toe. Jonas is verbijsterd door al dat gedoe. Met behulp
van een stoere huurling wil hij het meisje bevrijden.
Na het totaal uitgemolken De Wezentrein verlegden
scenarist Philippe Charlot en tekenaar Xavier
Fourquemin hun actieterrein naar de Franse godsdienstwaanzin.
Gelukkig benaderen ze dit zware thema met een geweldige knipoog.
De zwendel, de religieuze dwang van protestanten én
katholieken, de alchimist en de echte magie,... alle stromingen
komen samen op het pleintje van het vergeten Parijse wijkje.
In deze microkosmos voelt Charlot zich uitstekend thuis en
hij behoudt moeiteloos het evenwicht en overzicht.
Ook Xavier Fourquemin voelt zich als een vis in het wijwatervat
in deze middeleeuwse setting. Hij tekent opnieuw een stukje
vuiler en karikaturaler dan in De Wezentrein en Miss
Endicott zonder te vervallen in zijn prachtige, maar
niet-commerciële linosnedeachtige Alban-stijl.
Het perfecte evenwicht.
De Arm van Sint-Anthelmus is het einde van een geslaagd
tweeluik. Bij onze zuiderburen vormt het losstaande derde
deel het einde van de reeks. Laat die vertaling maar rap komen.
|
|
WOUTER PORTEMAN --- oktober 2019 |
|
