 |
| DEEL
7 VAN NEGENDELIGE INTEGRALE UITGAVE |
|
|
|
KLIK
voor andere strips van
Jean Giraud
KLIK
voor andere strips van
Jean-Michel Charlier |
|
|
BLUEBERRY: INTEGRALE UITGAVE 7
20. De Ongrijpbare Navajo's - 21. De Laatste Kaart - 22. Het
Einde van de Lange Rit
Jean
Giraud + Jean-Michel Charlier
Dargaud | 168 p. | € 29,95 (HC) |
| Driemaal
alles of niets |
Dat
we stilaan het einde van deze integrale reeks naderen, verraadt
het fragment rugtekening van deze zevende bundel: we zijn
aanbeland bij het edele achtereind van Blueberry's afgebeelde
rijdier. De twee afsluitende bundels zullen dus letterlijk
de staart vormen.
Wat nog geen staart kreeg, is de verhaallijn rond de Navajo's
(zie bundel 6). De Ongrijpbare Navajo's pikt daar
in. Blueberry — noem hem al even geen luitenant meer
— staat onverminderd aan de kant van Cochise. Hij, "de
overloper", krijgt dus nog steeds legereenheden achter
zich aan. En Eggskull niet te vergeten. Gelukkig heeft hij
naast Chini en Vittorio, opnieuw de steun van de onwaarschijnlijke
Jimmy McClure en Red Neck.
Het volgende verhaal, De Laatste Kaart, brengt Blueberry
en zijn twee kameraden in Mexico voor een onverwacht hevige
confrontatie met, jawel, Vigo. Eens terug in de Verenigde
Staten ondervindt Blueberry dat het, met zijn gezocht statuut,
nog steeds gevaarlijk is zich in het openbaar te begeven.
Hij wordt herkend aan het treinstation. Er zit dan maar niets
anders op dan al zijn lef aan te spreken en vol te gaan voor
eerherstel. Blueberry's strijd om eerherstel is het laatste
verhaal waar Jean-Michel Charlier van begin
tot einde aan kon meewerken: Het Einde van de Lange Rit.
Misschien een boude stelling, maar Blueberry is een
van de vroegste voorbeelden die bewijzen dat je je lezer niet
bij de hand hoeft te nemen. Niks betutteling, niks gewenning.
Een soort "De strip is volwassen en dus moet de lezer
dat ook maar (stilaan) wezen". Er mag ingepikt worden
op verhaallijnen van lang geleden, je leest alles of je leest
niks. De verhalen mogen van sfeer veranderen, de personages
mogen (of moeten zelfs?) een evolutie doormaken en zelfs het
grafische verleden mag beetje bij beetje worden losgelaten.
Alleen de allergrootste auteurs durven dat aan en worden ervoor
beloond.
Wat waren we graag even in het hoofd van Jean Giraud
gekropen om te ervaren hoe hij de gaten durft maken in schotten
tussen Gir en Mœbius...
hoe hij zijn westernheld grafisch ziet wijzigen. Voelde Jean-Michel
Charlier dat aan en verandert Blueberry daarom richting antiheld?
Of gaf omgekeerd Charlier zelf de aanzet? We zullen het nooit
echt weten. Daarom appreciëren we het leerrijke dossier
zo erg. Het geeft een mooie inkijk in de werkwijze van twee
absolute reuzen van het beeldverhaal. Zelfs als de fysieke
afstand groot is, groeien ze artistiek, haast afgesproken,
harmonieus uit elkaar. |
|
DIEDERIK VAN DE VELDE --- december 2018 |
|
