Blueberry: integrale uitgave 7
DEEL 7 VAN NEGENDELIGE INTEGRALE UITGAVE
Blueberry: integrale uitgave 7
KLIK
voor andere strips van
Jean Giraud


KLIK
voor andere strips van
Jean-Michel Charlier
BLUEBERRY: INTEGRALE UITGAVE 7
20. De Ongrijpbare Navajo's - 21. De Laatste Kaart - 22. Het Einde van de Lange Rit

Jean Giraud + Jean-Michel Charlier
Dargaud | 168 p. | € 29,95 (HC)
Driemaal alles of niets
Dat we stilaan het einde van deze integrale reeks naderen, verraadt het fragment rugtekening van deze zevende bundel: we zijn aanbeland bij het edele achtereind van Blueberry's afgebeelde rijdier. De twee afsluitende bundels zullen dus letterlijk de staart vormen.

Wat nog geen staart kreeg, is de verhaallijn rond de Navajo's (zie bundel 6). De Ongrijpbare Navajo's pikt daar in. Blueberry — noem hem al even geen luitenant meer — staat onverminderd aan de kant van Cochise. Hij, "de overloper", krijgt dus nog steeds legereenheden achter zich aan. En Eggskull niet te vergeten. Gelukkig heeft hij naast Chini en Vittorio, opnieuw de steun van de onwaarschijnlijke Jimmy McClure en Red Neck.

Het volgende verhaal, De Laatste Kaart, brengt Blueberry en zijn twee kameraden in Mexico voor een onverwacht hevige confrontatie met, jawel, Vigo. Eens terug in de Verenigde Staten ondervindt Blueberry dat het, met zijn gezocht statuut, nog steeds gevaarlijk is zich in het openbaar te begeven. Hij wordt herkend aan het treinstation. Er zit dan maar niets anders op dan al zijn lef aan te spreken en vol te gaan voor eerherstel. Blueberry's strijd om eerherstel is het laatste verhaal waar Jean-Michel Charlier van begin tot einde aan kon meewerken: Het Einde van de Lange Rit.

Misschien een boude stelling, maar Blueberry is een van de vroegste voorbeelden die bewijzen dat je je lezer niet bij de hand hoeft te nemen. Niks betutteling, niks gewenning. Een soort "De strip is volwassen en dus moet de lezer dat ook maar (stilaan) wezen". Er mag ingepikt worden op verhaallijnen van lang geleden, je leest alles of je leest niks. De verhalen mogen van sfeer veranderen, de personages mogen (of moeten zelfs?) een evolutie doormaken en zelfs het grafische verleden mag beetje bij beetje worden losgelaten. Alleen de allergrootste auteurs durven dat aan en worden ervoor beloond.

Wat waren we graag even in het hoofd van Jean Giraud gekropen om te ervaren hoe hij de gaten durft maken in schotten tussen Gir en Mœbius... hoe hij zijn westernheld grafisch ziet wijzigen. Voelde Jean-Michel Charlier dat aan en verandert Blueberry daarom richting antiheld? Of gaf omgekeerd Charlier zelf de aanzet? We zullen het nooit echt weten. Daarom appreciëren we het leerrijke dossier zo erg. Het geeft een mooie inkijk in de werkwijze van twee absolute reuzen van het beeldverhaal. Zelfs als de fysieke afstand groot is, groeien ze artistiek, haast afgesproken, harmonieus uit elkaar.
DIEDERIK VAN DE VELDE --- december 2018

Lees ook deze vorige besprekingen of raadpleeg ons archief: