 |
 |
Klik
verder naar alle eerdere updates, van Weetje
001 tot 025:
• 025
Merho doet de filmtest
• 024
De ware dood van Bob Dalton |
|
|
 Het
ondertusen ter ziele gegane maandblad
Teek! besteedde grotendeels aandacht
aan films. In de beginjaren stak er ook
een kleiner middenkatern in met recensies
van films, maar ook van strips. De twee
vaste stripjournalisten van het blad,
Gert Meesters (nu werkzaam
voor Focus Knack) en Michel
Kempeneers (voorheen De Standaard),
interviewden voor haast elk nummer een
stripauteur.
In nummer 45 van februari 1997 combineerden
ze films en strips door Merho
fragmenten uit films voor te schotelen.
Niet zomaar losse scènes, maar
goed uitgekozen fragmenten die aan de
serie Kiekeboe (nu De Kiekeboes)
werden gelinkt zodat Merho daarover kon
uitweiden. In februari verscheen namelijk
ook nog de feestelijke uitgave KiekeboeK:
In de Coulissen van een Strip, geschreven
door Meesters en Ronald Grossey.
Speciaal voor het Teek!-nummer
(met de liefde als thema) tekende Merho
een exclusieve cover. Wie zijn filmklassiekers
kent, herkent op de voorgond Clark
Gable en Fanny als Vivien
Leigh naar de iconografische
filmaffiche van Gone With The Wind.
De rest van de familie mag het Valentijnsthema
verbeelden.
Klik op alle afbeeldingen voor een grotere
weergave. |
|
|
| |
De
ware dood van Bob Dalton |
 |
Herinner
je je nog de dood van de Daltons (de echte Daltons)
in Lucky Luke 6: Vogelvrij? Nadat in
een shoot-out het afdak van een bank op Bob,
Grat, Bill en Emmet valt, ontsnapt Bob Dalton
alsnog. Hij springt op een paard, jumpt vervolgens
over een ton, maar blijft met zijn halsdoek
hangen aan een lamp. Hij knalt erop los tot
Lucky Luke met een welgemikt schot Bobs halsdoek
doorschiet waardoor de kleine gangster in de
ton valt. Lucky hoeft er maar op te zitten om
'm onschadelijk te maken. In de laatste prent
van het verhaal zien we het graf van de vier
Daltons met het opschrift: "Hier liggen
de gebroeders Dalton. Gestorven zonder hun laarzen
uit te doen. 5 october 1892." Aan hun dood
treft de rechtschapen cowboy geen schuld. Toch
niet in de officiële albumversie van het
verhaal.
Dat Morris achteraf spijt had
van het verlies van de vier onfortuinlijke gangsters
is eveneens algemeen geweten. Zijn latere scenarist
René Goscinny had de
gelukkige inval om met Joe, William, Jack en
Averell vier neven van de Daltons in de reeks
te schrijven vanaf deel 12, De Neven Dalton.
Ze waren dommer (en hongeriger) dan tevoren.
Populairder ook. Voortaan zouden ze minstens
om het andere album de hoofdrol met Lucky Luke
delen of die zelfs van hem wegkapen.
Maar nu terug naar de dood van de Daltons. Joe
Dalton is in De Neven Dalton serieus
gebeten op het nemen van wraak op "de schelm
die hun ondergang heeft bewerkt". Hij ziet
het als zijn plicht om zijn neven te wreken.
De pertinente haat van Joe en de overige neven
Daltons voor Lucky Luke zou veeleer kunnen liggen
aan een alternatief, origineel einde van het
verhaal Vogelvrij. Daarin was Lucky
namelijk de rechtstreekse moordenaar van Bob
Dalton.
 Dupuis
gaf in de jaren 1960 enkel in het Frans
de collectie Gags de Poche uit.
Albums van reguliere reeksen van bijvoorbeeld
Guus Slim, Steven Sterk en Peanuts
werden omgeturnd voor een uitgave in zwart-wit
en op pocketformaat. Bekijk ze hier
allemaal. Ook het Lucky Luke-album
Vogelvrij (Hors-la-Loi
in het Frans) kende zo'n editie als nummer
24 in de collectie. In deze uitgave komt
een pagina voor die afwijkt van het originele
verhaal. Daarop zien we dat Bob opnieuw
vast komt te hangen aan de lamp. Hij wordt
echter niet van de lamp geknald door zijn
halsdoek te treffen, neen. De kogel van
Lucky (wie anders) zien we door het hoofd
van de kleinste Dalton vliegen. Het bloed
druppelt uit zijn lijf, hij prevelt nog
"Mama..." en laat zijn revolvers
vallen in een plas bloed. Bekijk de gewraakte
scène hieronder.
De haat van Joe Dalton moeten we dus in
een ander licht zien. |
 |
 Er
hoort ook een uitleg bij van Morris in
het stripinfotijdschrift Schtroumpf
43 dat een special is over de tekenaar:
"Vóór de wet van 1949
heeft Lucky Luke enkele desperado's neergeschoten.
Phil IJzerdraad is getroffen door de beroemde
zevenklapper, Bob Dalton is frontaal in
zicht getroffen door een kogel. Ze hebben
me verplicht het einde te veranderen.
Het was te bloederig."
Deze beslissing kwam er door de toen net
opgerichte Franse censuurcommissie die
elke strip voor de jeugd (en vooral die
uit België) onder de loep nam om
er alle sporen van geweld en seks uit
te weren. Ook in het weekblad Robbedoes,
dat eveneens onder controle stond, verscheen
het gecensureerde einde. Voor Morris was
het niet de laatste keer dat hij met de
commissie te maken kreeg, maar daarover
hebben we het later misschien nnog wel
eens.
In de Duitstalige Lucky Luke-bundel
Lucky Luke Gesamtausgabe 10: 1951 - 1954
staan beide eindes opgenomen, in kleur
bovendien. |
 |
|
|
|
