Suske en Wiske 74
(oorspronkelijk nummer 54,
eerste druk uit 1965)
(herdruk met aangepaste cover) |
(krantenaankondiging van 11 september 1964,
niet opgenomen in de albumuitgave)
Na een ruzie met Sidonia verdwijnt Lambik spoorloos om uiteindelijk
weer op te duiken in de koelkast! Er is echter wat aan de
hand want een mysterieuze zwarte wagen houdt halt voor het
huis van Sidonia en Lambik wisselt morsetekens met hem uit.
Wat zouden ze elkaar vertellen? Lambik verklapt dat hij
onder druk staat van een geheimzinnige Luxemburgse bende
en vlucht. Onze vrienden trekken meteen naar Luxemburg en
vermommen zich als speleologen. In een grot ontmoeten ze
een kat die hen helpt Lambik te redden.
|
|
 |
Bewaker:
Handlanger van Erdemelcher als bewaker van zijn
domein. Zijn geweer met enkele loop verandert al eens
in een dubbelloops. |
 |
Burgemeester
en echtgenote Hildgarde: Hardhorige, bejaarde
burgervader van het Luxemburgse dorpje Altenfels, een
onafhankelijk dorp voor ouden van dagen. |
 |
Erdemelcher:
Rijke grondspeculant die zijn oog liet vallen
op Altenfels dat weliswaar door een eeuwenoud privilege
is toegewezen aan bejaarden. Ook bekend als X. |
 |
Nonoletta: Mooie witte poes van zigeuners. Laat
zich niet zomaar vesieren door Siegfried. Genoemd naar
het liedje Non ho l'età waarmee Gigiola
Cinquetti het Eurovisiesongfestival van 1964 won. |
 |
Siegfried:
Kater van de gravin van Altenfels die in 1728
stierf. Wordt uit een grot bevrijd door onze vrienden.
Kan met zijn blik slechte mensen goed maken. Raakt verliefd
op Nonoletta. |
|
| |
Op pagina 56 houdt Jerom met al zijn kracht een lawine
van rollende rotsen tegen. Dat had Vandersteen kunnen
verleiden om een grapje te maken over The Rolling Stones,
maar het werd er in plaats eentje over The Beatles. Altijd
geweten dat er in Jerom (of in diens spieren) meer rock-'n-roll
schuilt. In diverse Suske en Wiske-verhalen dreef
Vandersteen de spot met The Beatles en hun uiterlijk.
Van welke muziek hij meer hield is duidelijk door de naamgeving
van de poes Nonoletta naar het winnende Eurovisiesongfestivallied
van Gigiola Cinquetti uit 1964. In De Nerveuze Nerviërs
liet hij een Romein (Cinquetti is Italiaanse) het liedje
zingen. Vandersteen was trouwens zelf ooit te zien in
een Eurovisiefestivaluitzending. In het jaar 1986 won
België het liedjesfestival. Het jaar erop vormden
Belgische strips de rode draad voor de kennismakingsfilmpjes
waarin ook Vandersteen figureerde. De uitzending werd
door een half miljard kijkers gevolgd. Lees er hier
meer over. |
|
 |
"Ik
ben niet gewend riekend onkruid van straatslijpers
aan te nemen!"
Nonoletta speelt hard to
get en wijst Siegfried met zijn bosje vers geplukte
veldbloemen af. |
|
 |
|
