Suske en Wiske 116
(oorspronkelijk verschenen in de blauwe reeks als tweede album, eerste druk uit 1952)


(herdrukken met aangepaste cover)

(
voorpublicatiecovers van 19 oktober 1950, 2 maart en 29 maart 1951)

Onze vrienden krijgen af te rekenen met een bende die het gemunt heeft op de bronzen sleutel van Mocano. Die sleutel verbergt een groot mysterie voor het prinsdom en de bevolking. Ze krijgen de hulp van Prosper en het Rode Masker om de strijd tegen de bende aan te gaan. Helaas kan de bende de sleutel toch bemachtigen en openen ze ermee de poort van een ondergrondse grot waarin een gigantisch monster opgesloten zat.

Brocca: Spion en graaf. Maakt deel uit van de bende die de bronzen sleutel wil bemachtigen.
Man met rood masker: Ook wel het Rode Masker genoemd. Geheimzinnigaard met rood makser en duikbril. Zoekt onder water de kostbare bronzen sleutel. Lambik helpt hem. Is in werkelijkheid prins René III.
Prins René III: Vorst van het schiereilandje Mocano, een prinsdom. Beide zijn allusies op prins Rainier III en het stadstaatje Monaco. Het jaar vóór de publicatie van De Bronzen Sleutel besteeg de werkelijke prins de troon.
Prosper: Reuzemerou met te duchten reputatie. Laat zich niet vangen door onderwaterjagers. Slikt de bronzen sleutel in en wordt geopereerd. Raakt bevriend met onze vrienden.
Rongoir: Luitenant van de wacht van Mocano. Ook bekend als X bij zijn bendeleden. Wil de sleutel bemachtigen en het geheim dat het verbergt ontdekken.
Vandersteen was zelf
ook een enthousiast diepzeeduiker. Zijn passie voor deze sport kon hij kwijt in dit en andere verhalen. Hij maakte een studiereis naar Menton aan de Côte d’Azur om er documentatie te vergaren. Een reportage ervan verscheen in 1949 in Kuifje. Met Het Spaanse Spook kreeg Vandersteen een plaatsje in het stripweekblad Kuifje. Maar pas met De Bronzen Sleutel verscheen Suske en Wiske in vierkleurendruk in het weekblad. Dit voorrecht genoten enkel de beste verhalen zoals de reeksen Kuifje en Blake en Mortimer. De Bronzen Sleutel was het eerste verhaal in de zogenoemde blauwe reeks. Het Spaanse Spook uit 1952 had nog geen blauwe cover, maar geldt als het eigenlijke nummer 1 in deze reeks. Het duurde tot 1971 vooraleer dit verhaal een vaste nummering kreeg in de rode reeks. De oorspronkelijke versie van 62 pagina's moest ingekort worden naar de gangbare albumlengte van 56 pagina's waardoor diverse (komische) scènes sneuvelden.
"... Handen op, heren! Jullie rekenden zonder de waard die, in dit geval, Lambik heet! En Lambik... ben ik! Wie heeft het plan?"

Lambik komt tussenbeide bij een onderonsje tussen de bende die op de bronzen sleutel jaagt.
 
© Stripspeciaalzaak.be, 2013