Uit:
De Dulle Griet (1966) Uit de Vlaamse folklore stamt
de omschrijving Dulle Griet als omschrijving voor een helleveeg,
een manwijf. Pieter Bruegel, Willy Vandersteens lievelingsschilder,
maakte daar een personage van in een hels tafereel voor een
schilderij uit 1561 als symbool van de oorlogswaanzin. Omdat
de Vietnamoorlog nog lang niet was gedaan toen dit verhaal in
de kranten liep, verwees Vandersteen er diverse malen naar om
er zijn ongenoegen over te uiten. Het felst deed hij dat op
het einde waar hij een Vietnamees meisje met lappenpopje in
een bommenregen plaatst. Voor een keer geen vrolijk knipoogje
van Wiske in het traditionele eindplaatje. Ze sluit met haar
handen beschaamd haar beide ogen.
Uit:
De Dulle Griet (1966)
