Uit:
De Kaartendans (1962) De
zenuwtoevallen van tante Sidonia zijn legendarisch en komen
op een andere keer nog wel aan bod. En het zit in de familie
want ook Wiske verliest al eens alle kalmte, vooral als niemand
haar gelooft. In dit verhaal geeft ze regelmatig uiting aan
haar frustratie door te roepen en te tieren, op te springen
en Suske een pot met planten op zijn hoofd te kieperen. Wanneer
ze zichzelf helemaal niet meer in de hand heeft, buitelt ze
haar lichaam in het rond om plotsklaps stijf van de zenuwen
onbeweeglijk te blijven. "Als een bevroren stoofhaak",
constateert Suske, die Wiske dan maar tegen een muur plaatst.
Maar Wiskes stuiptrekkingen zijn nog niets vergeleken met de
capriolen van een ander figuur...
Uit:
De Kaartendans (1962)
