|
|
Hebt u ooit strips gelezen?
"In het oude huis van m'n grootouders was er in de hoek van de woonkamer een quasi verstopte bibliotheek met, naast heel veel romans en naslagwerken, ook schappen vol strips. Ik las de klassiekers: de rode reeks van Suske en Wiske, de Jeroms, de meeste Asterix-boeken, zo goed als alle Lucky Lukes, heel wat Robbedoes-albums... Mijn overgrootvader had ook volledige jaargangen van Tintin in boeken laten binden — helaas was mijn Frans toen nog niet goed genoeg. Er zaten ook albums van Rik Ringers en Buck Danny tussen — heerlijk. En De Rode Ridder, maar dat heb ik altijd te duister gevonden. Later las ik via m'n ooms ook reeksen van Van Hamme: XIII, Thorgal en Largo Winch. Ik heb ook jaren gags van Garfield uit de krant geknipt en bijgehouden — het waren andere tijden."
Wat is de laatste strip die u hebt gelezen?
"Het laatste stripboek dat ik gelezen heb is Het Amsterdam van Theo Van Den Boogaard. Niet slecht, maar toch ver van de heerlijke herinneringen die ik heb aan de gezellige uren in de bib van mijn grootouders."
Hebben strips ooit uw werk beïnvloed?
"Niet meteen. Maar dat komt vooral omdat ik de laatste tien jaar bijna geen strips meer gelezen heb, en dus niet weet wat de nieuwe goede dingen zijn. Ik ga volgend jaar wel meedoen aan een project waarbij romanschrijvers samenwerken met striptekenaars. Daar zie ik erg naar uit."
Zijn strips literatuur of entertainment?
"Daar kan je natuurijk niet zwart-wit over oordelen. Laat me het erop houden dat een strip, net als een roman, een best geschikte boekvorm is om literaire aspiraties in kwijt te raken. Natuurlijk kunnen strips literair zijn, met andere woorden. Tegelijkertijd is goede literatuur natuurlijk ook, onder andere, entertainend."