|
|
De openingsmonoloog waarmee de legers optrekken in De Chninkel is ook zoiets. Dagenlang heeft die door mijn hoofd gehamerd. 'Een tegen een, allen tegen allen.' Ik heb het ooit nog voorgedragen, zo'n krachtige tekst vond ik dat. En soms was het één beeld, zoals de scheef teruggeplaatste kubus uit De Koorts van Urbicande die me dagenlang in de ban hield. Een tekening waaruit een heel verhaal ontsproot, een hele wereld. Letterlijk, rib voor rib. Nog meer hou ik van strips die een wereld openen die je verbeelding prikkelt, maar toch ongrijpbaar blijft. Vuren van Mattoti bijvoorbeeld. Maar mijn hart ben ik verloren aan Corto Maltese, de nonchalante zeeman met de donkere ogen en zijn zakken vol met Fernweh, die eindeloos zijn dromen najaagt. Een typische romantische antiheld, omgeven door melancholie en mooie vrouwen. Pratt was ook een echte bibliofiel, het canon van de klassieke literatuur is nooit ver weg in zijn werk; Corto heeft me bij Rimbaud gebracht. Maar zijn Midwinternachtsdroom heeft mij het meeste geraakt: 'Mensen die met open ogen dromen zijn gevaarlijk, want zij weten niet waar hun dromen ophouden en de werkelijkheid begint.' Corto zit ook in mijn laatste boek, bijna onzichtbaar, helemaal aan het einde, in de scène met de kraai. Nochtans had ik al jaren niet meer aan hem gedacht. En plots, toen ik hem nodig had, was hij daar."
Wat is de laatste strip die u hebt gelezen?
"De Nachtuil van Yann. Een pilotenreeks over een eskadron vrouwelijke Russische piloten aan het Oostfront in de Tweede Wereldoorlog. En de laatste Naruto, de enige mangareeks die ik echt volg. Omdat er onder alle bullshit toch een hoop levenswijsheid zit. Death Note, ook een manga, vind ik trouwens plotgewijs een van de meest briljante reeksen ooit bedacht. Dat is nog straffer dan een tv-reeks als Prison Break: echt high concept en extreem intelligent uitgewerkt.