De Rode Ridder 21: De Witte Horde + 42: Het Testament
In deel 21, De Wilde Horde, presenteert trotse vader koning Arthur zijn zoon Parcival aan de ridders van de Ronde Tafel. Op het eind van het album zien Johan en Lancelot uiteindelijk ook de onschuldige troonopvolger. Jaren later, in album 42, Het Testament, komt Merlijn in strook 127 met een bekentenis. Hij moest de geboorte en het bestaan van koning Arthurs zoon Parcifal (nu plots met een "f") geheim houden. Johan en Lancelot vallen dan ook compleet uit de lucht als ze van de zoon van Arthur horen. 't Zijn allemaal jokkebrokken! Ofwel vond de tekenaar het niet nodig de voorgaande albums te herlezen.
Opgemerkt door Bart Voeten en Giacomo Wullen

De Rode Ridder 25: Het Rijk van Enid
In dit oerdegelijk verhaal van weleer komt een zogenoemde glazen ster voor die op de borst hangt van een zwarte ridder (dat moet wel een slechterik zijn). In strook 6 is de ster rond met een dikke rand. In strook 12 is de ster plots nogal gegroeid en is bol. In strook 20 is de strook dan weer zeskantig, maar heeft wel de oorspronkelijke grootte. 't Deert ons niet want vanaf strook 23 is de ster weer netjes rond. Gelukkig, want we begonnen al wat sterretjes te zien voor onze ogen.
Opgemerkt door Guido Muylaert

De Rode Ridder 28: De Maansteen
Ons aller jeugdheld, de Rode Ridder, maakt ook wel eens fouten. Maar eigenlijk maakt zijn tekenaar de fout. Op de laatste pagina in het golden oldie-album De Maansteen (hier nostalgisch afgebeeld in de originele blauwe inkt op vergeeld papier) wisselt het heft van het zwaard om de haverklap. De ene keer wijzen de punten naar binnen, de andere keer naar buiten. Niettemin wordt de schurk er wel door geveld. Geen genade voor hem!
Opgemerkt door Giacomo Wullen

De Rode Ridder 30: Mysterie te Camelot (1)
In strook 6 zien we een rover onze held te lijf gaan. De rechtermouw van zijn bovenkleed is er afgescheurd. In het volgende prentje heeft hij tijdens het vallen snel zijn truitje gekeerd: de afgescheurde mouw zit nu aan de rechterkant.
Opgemerkt door Stefan Verduyn

De Rode Ridder 30: Mysterie te Camelot (2)
Sta ons toe om een seksistische opmerking te maken. Van veel vrouwen is geweten dat ze zich liefst elke dag met andere kleren aan onder de mensen willen begeven. Toont de ferm bebaarde koning Arthur zich dan iets te veel van zijn vrouwelijke kant door regelmatig van kroon te wisselen? Kijk maar op strook 14, 22, 33, 50 (hier allen afgebeeld) en volgende.
Opgemerkt door Stefan Verduyn

De Rode Ridder 44: Drie Huurlingen
't Ligt eens niet aan de tekenaar, maar wel aan de inkleurster. In strook 35 ontmoet een landloper in het gezelschap van een garnizoen soldaten een boerengezin. De kleuren van de kleren en het haar zijn dezelfde als die van Johan, de Rode Ridder. Bizar, vooral als je ziet dat Johan himself de landloper wat verderop gadeslaat. Het prentje daarop is het euvel verholpen: de landloper heeft zijn rechtmatige kle(u)ren terug.
Opgemerkt door Gert Van Caekenberghe

De Rode Ridder 81: De Vluchtelingen
Dit album staat bol van de sciencefiction, en dat voor een min of meer historische reeks over ridders en schone jonkvrouwen in nood. Dan zou je wel denken dat er iemand aan grootheidwaanzin leidt om die elementen te combineren tot meerdere eer en glorie van "een interessant verhaal". In strookje 36 is het echter niet de man op het paard dat onderhevig is aan grootheidswaanzin maar wel de mantel en het paard van de ridder (Johan dus). Proportioneel niet in orde dus.
Opgemerkt door Pieter Goosens

De Rode Ridder 85: De Zwarte Cobra
Op de 33ste halve pagina leren we dat gids Horeptah verdwenen is. Alleen zijn hoofddoek is achtergebleven. Tien halve pagina's later duikt hij weer op... mét hoofddoek. De anders zo pientere Johan stelt er zich geen vragen bij. Wij wel.
Opgemerkt door Melanie Cappelaere

De Rode Ridder 88: Het Oog van Toth
Wellicht interesseerde het inkleurster Hannelore Vantieghem niet hoe Karel Biddeloo jàààren tevoren het kleed van de fee Morgenster op de cover heeft ingekleurd of laten inkleuren. In plaats van een blauwe mantel met wit gewaad — vanzelfsprekend met ruimte voor de hoog uitgesneden split — op de cover is Morgenster in het album getooid in een lichtpaars kleedje. En hey, nu we dit tekstje schrijven, valt ons plots op dat de mantel op de cover veel korter is dan de versie in het album.
Opgemerkt door Maarten Reyniers

De Rode Ridder 102: De Maagdenburcht
De cover van De Maagdenburcht (een burcht waar het minder aangenaam vertoeven is dan je zou wensen) toont het maagdje Ayill in een groen kleed. Jaren na de eerste zwart-witpublicatie werd het album ingekleurd... zonder te kijken naar de cover allicht want Ayill draagt in het album een lilagekleurd kleedje.
Opgemerkt door Maarten Reyniers

De Rode Ridder 147: Het Levenselixir
In de halve pagina met het nummer 39 zien we een gevangene begeesterd kijken hoe een deurgrendel wordt weggeschoven om de deur te kunnen openen... Jamaar, wacht eens: wat doet die grendel aan de binnenkant van de celdeur?
Opgemerkt door Joerie Depotterie

De Rode Ridder 183: Het Veemgericht (1)
In strook 23 heeft Johan een dolk in handen waarvan de punten van het heft wijzen naar de binnenkant. Drie prentjes later wijzen de punten naar buiten en dat blijft zo voor de rest van de pagina. Op de volgende pagina wijzen de punten van het heft van de typische dolk van het Veemgericht opnieuw naar binnen... Binnen. Buiten. Binnenstebuiten eerder.
Opgemerkt door Wim Van Riet

De Rode Ridder 183: Het Veemgericht (2)
Onderaan pagina 6 wordt dienstertje Ramona in de herberg vastgegrepen door een stevige mannenhand. De man is duidelijk aangeschoten. Aan zijn rode wapenrok herkennen we de deugniet: het is Johan, de Rode Ridder! Geeft hij dan eindelijk toe aan al zijn opgekropte frustraties, verdrongen gevoelens en ontoelaatbare hoofdzondes? Nee hoor, niets van dat alles. Het volgende prentje brengt klaarheid: de rode wapenrok had dus eigenlijk blauw moeten zijn en behoort toe aan een andere manskerel. Hoe het verder verloopt met het dienstertje is voorspelbaar: Johan komt dan toch tussenbeide en zo raakt het dienstertje uit de klauwen van die dronkaard. De bedanking die wij in gedachten hebben en die Ramona daarvoor wil opbrengen, gebeurt waarschijnlijk na het verhaal, als je de strip al hebt dichtgeklapt...
Opgemerkt door Peter D'herdt

De Rode Ridder 186: De Dodecaëder
In strook 16 valt zeerover Garoch in een onderaards gewelf. In strook 18 merkt hij dat het zeewater door een gat binnenstroomt. Hij maakt zich de bedenking dat hij zal verdrinken als zijn makkers 'm niet snel uit de grot halen. Bovenaan de grot is een groot gat waardoor zijn makkers 'm kunnen horen. Als wij logisch redeneren, zouden wij watertrappelen en rustig proberen drijven op het stijgende zeewater tot we het gat bovenaan het gewelf bereiken om daarna simpelweg door dat gat weer vaste voet onder de grond te kiezen. En dat Garoch kan zwemmen staat duidelijk te lezen in strook 20. In welke mate onderkoeling dat slimme plan van ons zou kunnen verstoren, weten we dan weer niet.
Opgemerkt door Robbe Quinten

De Rode Ridder 188: Het Putmonster
Wie tot 5 kan tellen, kan tot 6 tellen. Op pagina 3, eerste prentje, toont Johan zijn hand aan een zwerver die kan handlezen. Voor de rest hebben wij daar niets aan toe te voegen. Dat deed de betreurde Karel Biddeloo namelijk al.
Opgemerkt door stripbibliotheek Beeldkwartier

De Rode Ridder 191: De Riddershoeve

Hola, een resem blunder(tje)s hebben we moeten bundelen in deze overzichtstekst. Vele kleintjes maken een groot, nietwaar? Niet alle uitleg staat afgebeeld. We wilden je browser geen overuren doen maken.
Om te beginnen klopt de cover niet met de inhoud. Het gevecht vindt in het verhaal binnen plaats en niet buiten. Bovendien wordt de graaf getroffen in zijn borststreek (controleer het in strook 49-50) en valt daarna door het raam van zijn kasteel in het water. Op de cover ligt hij in de armen van zijn vrouw op het erf van de Riddershoeve. Wij noemen het artistieke vrijheid.
Een zelfde soort vrijheid dat als excuus moet gelden voor het wisselende uitzicht van de Riddershoeve zelve. Deuren, vensters, aantal gekleurde strepen op de voordeur... het durft al eens te wijzigen. Veel betrouwbaarder is de geïntegreerde fotokopie in strook 39-40. Andere foto's van de Riddershoeve konden trouwens gebruikt worden om het kasteel uit te beelden, zoals in strook 51-52 waar Johan uit het kasteel zou moeten stormen, maar dus eigenlijk uit de voordeur van de hoeve rent. Let er ook op dat de voordeur voor deze situatie als bij wonder compleet is verdwenen!
in strook 31-32 slentert Ludovic door het bos. Hij draagt een pijl en een boog. Veel wild zal hij niet vangen. Zijn boog heeft namelijk geen, eum, hoe heet die draad waar je mee opspant?
De kruisboog in strook 41-42 heeft dan weer wel een... die draad dus. Let op de duim van de linkerhand, rechts in beeld. Alsof die zeer pijnlijk is overgeplooid. De man met de mantel geeft geen knip.
In strook 28-29 heeft hij blijkbaar voldoende ruimte om zich eerst met de voeten naar beneden om te draaien met de kop naar beneden. dat hij 'bengelend' aan dat touw alle wetten van de zwaartekracht en de menselijke kracht op zich tart, mag niet deren. Zo blijft hij spierpijnloos een tijdje hangen: kop naar beneden, hoewel zijn puntmuts stokstijf naar boven gericht blijft staan. Op 't eind van de pagina hangt de man met de bijzonder dikke onderlip precies al horizontaal aan het touw.
't Is nog niet gedaan, we blijven zeuren. En wel door de situatie in strook 49-50 waar de graaf dus door het venster in het water valt. Een pagina ervóór is nochtans duidelijk te zien op de geïntegreerde fotokopie dat er hout- en metselwerk onderaan de muur staat. Om in het water te vallen, heeft de getroffen graaf toch wel een serieuze krachtinspanning moeten leveren... Net zoals wij om dit alles te slikken.
Opgemerkt door Peter Bonte

De Rode Ridder 207: De Grot van de Beer
Een meer dan verdienstelijke poging hebben Claus D. Scholz en Martin Lodewijk ondernomen om de reeks De Rode Ridder over te nemen... Maar dat ontslaat hen niet van het maken van blunders. Op de eerste prent van de halve pagina 33 onstnappen Johan en Dixit uit de mijnschacht waarin ze verplicht zijn te werken. Johan heeft zijn laarzen aan. De prent erop zijn die laarzen weg, wellicht om een kruiptocht door smalle doorgangen t vergemakkelijken. Dat hij zijn laarzen in de vijfde prent van dezelfde pagina weer aanheeft om een wandkleed te beklimmen (eigenlijk om ervanaf te dalen, maar kom), zal ook wel te verklaren zijn. Niet te verklaren is waar hij zijn botinnekes ondertussen verstopt had tussen prent 2 en 5. We zien ze hem niet in de handen dragen op prent 2 namelijk.
Opgemerkt door Jordy Garcia

SAMENSTELLING: DAVID STEENHUYSE


© De Stripspeciaalzaak, 2009