|
De
Rode Ridder 21: De Witte Horde + 42: Het Testament |
|
In
deel 21, De Wilde Horde, presenteert trotse vader
koning Arthur zijn zoon Parcival aan de ridders van de Ronde
Tafel. Op het eind van het album zien Johan en Lancelot
uiteindelijk ook de onschuldige troonopvolger. Jaren later,
in album 42, Het Testament, komt Merlijn in strook
127 met een bekentenis. Hij moest de geboorte en het bestaan
van koning Arthurs zoon Parcifal (nu plots met een "f")
geheim houden. Johan en Lancelot vallen dan ook compleet
uit de lucht als ze van de zoon van Arthur horen. 't Zijn
allemaal jokkebrokken! Ofwel vond de tekenaar het niet nodig
de voorgaande albums te herlezen.
Opgemerkt door Bart Voeten en Giacomo
Wullen |
De
Rode Ridder 25: Het Rijk van Enid |
|
In
dit oerdegelijk verhaal van weleer komt een zogenoemde glazen
ster voor die op de borst hangt van een zwarte ridder (dat
moet wel een slechterik zijn). In strook 6 is de ster rond
met een dikke rand. In strook 12 is de ster plots nogal
gegroeid en is bol. In strook 20 is de strook dan weer zeskantig,
maar heeft wel de oorspronkelijke grootte. 't Deert ons
niet want vanaf strook 23 is de ster weer netjes rond. Gelukkig,
want we begonnen al wat sterretjes te zien voor onze ogen.
Opgemerkt door Guido Muylaert |
De
Rode Ridder 28: De Maansteen |
|
Ons
aller jeugdheld, de Rode Ridder, maakt ook wel eens fouten.
Maar eigenlijk maakt zijn tekenaar de fout. Op de laatste
pagina in het golden oldie-album De Maansteen
(hier nostalgisch afgebeeld in de originele blauwe inkt
op vergeeld papier) wisselt het heft van het zwaard om de
haverklap. De ene keer wijzen de punten naar binnen, de
andere keer naar buiten. Niettemin wordt de schurk er wel
door geveld. Geen genade voor hem!
Opgemerkt door Giacomo Wullen |
De
Rode Ridder 30: Mysterie te Camelot (1) |
|
In
strook 6 zien we een rover onze held te lijf gaan. De rechtermouw
van zijn bovenkleed is er afgescheurd. In het volgende prentje
heeft hij tijdens het vallen snel zijn truitje gekeerd:
de afgescheurde mouw zit nu aan de rechterkant.
Opgemerkt door Stefan Verduyn |
De
Rode Ridder 30: Mysterie te Camelot (2) |
|
Sta
ons toe om een seksistische opmerking te maken. Van veel
vrouwen is geweten dat ze zich liefst elke dag met andere
kleren aan onder de mensen willen begeven. Toont de ferm
bebaarde koning Arthur zich dan iets te veel van zijn vrouwelijke
kant door regelmatig van kroon te wisselen? Kijk maar op
strook 14, 22, 33, 50 (hier allen afgebeeld) en volgende.
Opgemerkt door Stefan Verduyn |
De
Rode Ridder 44: Drie Huurlingen |
|
't
Ligt eens niet aan de tekenaar, maar wel aan de inkleurster.
In strook 35 ontmoet een landloper in het gezelschap van
een garnizoen soldaten een boerengezin. De kleuren van de
kleren en het haar zijn dezelfde als die van Johan, de Rode
Ridder. Bizar, vooral als je ziet dat Johan himself
de landloper wat verderop gadeslaat. Het prentje daarop
is het euvel verholpen: de landloper heeft zijn rechtmatige
kle(u)ren terug.
Opgemerkt door Gert Van Caekenberghe |
De
Rode Ridder 81: De Vluchtelingen |
|
Dit
album staat bol van de sciencefiction, en dat voor een min
of meer historische reeks over ridders en schone jonkvrouwen
in nood. Dan zou je wel denken dat er iemand aan grootheidwaanzin
leidt om die elementen te combineren tot meerdere eer en
glorie van "een interessant verhaal". In strookje
36 is het echter niet de man op het paard dat onderhevig
is aan grootheidswaanzin maar wel de mantel en het paard
van de ridder (Johan dus). Proportioneel niet in orde dus.
Opgemerkt door Pieter Goosens |
De
Rode Ridder 85: De Zwarte Cobra |
|
Op
de 33ste halve pagina leren we dat gids Horeptah verdwenen
is. Alleen zijn hoofddoek is achtergebleven. Tien halve
pagina's later duikt hij weer op... mét hoofddoek.
De anders zo pientere Johan stelt er zich geen vragen bij.
Wij wel.
Opgemerkt door Melanie Cappelaere |
De
Rode Ridder 88: Het Oog van Toth |
|
Wellicht
interesseerde het inkleurster Hannelore Vantieghem
niet hoe Karel Biddeloo jàààren
tevoren het kleed van de fee Morgenster op de cover heeft
ingekleurd of laten inkleuren. In plaats van een blauwe
mantel met wit gewaad — vanzelfsprekend met ruimte
voor de hoog uitgesneden split — op de cover is Morgenster
in het album getooid in een lichtpaars kleedje. En hey,
nu we dit tekstje schrijven, valt ons plots op dat de mantel
op de cover veel korter is dan de versie in het album.
Opgemerkt door Maarten Reyniers |
De
Rode Ridder 102: De Maagdenburcht |
|
De
cover van De Maagdenburcht (een burcht waar het
minder aangenaam vertoeven is dan je zou wensen) toont het
maagdje Ayill in een groen kleed. Jaren na de eerste zwart-witpublicatie
werd het album ingekleurd... zonder te kijken naar de cover
allicht want Ayill draagt in het album een lilagekleurd
kleedje.
Opgemerkt door Maarten Reyniers |
De
Rode Ridder 147: Het Levenselixir |
|
In
de halve pagina met het nummer 39 zien we een gevangene
begeesterd kijken hoe een deurgrendel wordt weggeschoven
om de deur te kunnen openen... Jamaar, wacht eens: wat doet
die grendel aan de binnenkant van de celdeur?
Opgemerkt door Joerie Depotterie |
De
Rode Ridder 183: Het Veemgericht (1) |
|
In
strook 23 heeft Johan een dolk in handen waarvan de punten
van het heft wijzen naar de binnenkant. Drie prentjes later
wijzen de punten naar buiten en dat blijft zo voor de rest
van de pagina. Op de volgende pagina wijzen de punten van
het heft van de typische dolk van het Veemgericht opnieuw
naar binnen... Binnen. Buiten. Binnenstebuiten eerder.
Opgemerkt door Wim Van Riet |
De
Rode Ridder 183: Het Veemgericht (2) |
|
Onderaan
pagina 6 wordt dienstertje Ramona in de herberg vastgegrepen
door een stevige mannenhand. De man is duidelijk aangeschoten.
Aan zijn rode wapenrok herkennen we de deugniet: het is
Johan, de Rode Ridder! Geeft hij dan eindelijk toe aan al
zijn opgekropte frustraties, verdrongen gevoelens en ontoelaatbare
hoofdzondes? Nee hoor, niets van dat alles. Het volgende
prentje brengt klaarheid: de rode wapenrok had dus eigenlijk
blauw moeten zijn en behoort toe aan een andere manskerel.
Hoe het verder verloopt met het dienstertje is voorspelbaar:
Johan komt dan toch tussenbeide en zo raakt het dienstertje
uit de klauwen van die dronkaard. De bedanking die wij in
gedachten hebben en die Ramona daarvoor wil opbrengen, gebeurt
waarschijnlijk na het verhaal, als je de strip al hebt dichtgeklapt...
Opgemerkt door Peter D'herdt |
De
Rode Ridder 186: De Dodecaëder |
|
In
strook 16 valt zeerover Garoch in een onderaards gewelf.
In strook 18 merkt hij dat het zeewater door een gat binnenstroomt.
Hij maakt zich de bedenking dat hij zal verdrinken als zijn
makkers 'm niet snel uit de grot halen. Bovenaan de grot
is een groot gat waardoor zijn makkers 'm kunnen horen.
Als wij logisch redeneren, zouden wij watertrappelen en
rustig proberen drijven op het stijgende zeewater tot we
het gat bovenaan het gewelf bereiken om daarna simpelweg
door dat gat weer vaste voet onder de grond te kiezen. En
dat Garoch kan zwemmen staat duidelijk te lezen in strook
20. In welke mate onderkoeling dat slimme plan van ons zou
kunnen verstoren, weten we dan weer niet.
Opgemerkt door Robbe Quinten |
De
Rode Ridder 188: Het Putmonster |
|
Wie
tot 5 kan tellen, kan tot 6 tellen. Op pagina 3, eerste
prentje, toont Johan zijn hand aan een zwerver die kan handlezen.
Voor de rest hebben wij daar niets aan toe te voegen. Dat
deed de betreurde Karel Biddeloo namelijk
al.
Opgemerkt door stripbibliotheek Beeldkwartier |
De
Rode Ridder 191: De Riddershoeve |
|
Hola, een resem blunder(tje)s hebben we moeten bundelen
in deze overzichtstekst. Vele kleintjes maken een groot,
nietwaar? Niet alle uitleg staat afgebeeld. We wilden je
browser geen overuren doen maken.
Om te beginnen klopt de cover niet met de inhoud. Het gevecht
vindt in het verhaal binnen plaats en niet buiten. Bovendien
wordt de graaf getroffen in zijn borststreek (controleer
het in strook 49-50) en valt daarna door het raam van zijn
kasteel in het water. Op de cover ligt hij in de armen van
zijn vrouw op het erf van de Riddershoeve. Wij noemen het
artistieke vrijheid.
Een zelfde soort vrijheid dat als excuus moet gelden voor
het wisselende uitzicht van de Riddershoeve zelve. Deuren,
vensters, aantal gekleurde strepen op de voordeur... het
durft al eens te wijzigen. Veel betrouwbaarder is de geïntegreerde
fotokopie in strook 39-40. Andere foto's van de Riddershoeve
konden trouwens gebruikt worden om het kasteel uit te beelden,
zoals in strook 51-52 waar Johan uit het kasteel zou moeten
stormen, maar dus eigenlijk uit de voordeur van de hoeve
rent. Let er ook op dat de voordeur voor deze situatie als
bij wonder compleet is verdwenen!
in strook 31-32 slentert Ludovic door het bos. Hij draagt
een pijl en een boog. Veel wild zal hij niet vangen. Zijn
boog heeft namelijk geen, eum, hoe heet die draad waar je
mee opspant?
De kruisboog in strook 41-42 heeft dan weer wel een... die
draad dus. Let op de duim van de linkerhand, rechts in beeld.
Alsof die zeer pijnlijk is overgeplooid. De man met de mantel
geeft geen knip.
In strook 28-29 heeft hij blijkbaar voldoende ruimte om
zich eerst met de voeten naar beneden om te draaien met
de kop naar beneden. dat hij 'bengelend' aan dat touw alle
wetten van de zwaartekracht en de menselijke kracht op zich
tart, mag niet deren. Zo blijft hij spierpijnloos een tijdje
hangen: kop naar beneden, hoewel zijn puntmuts stokstijf
naar boven gericht blijft staan. Op 't eind van de pagina
hangt de man met de bijzonder dikke onderlip precies al
horizontaal aan het touw.
't Is nog niet gedaan, we blijven zeuren. En wel door de
situatie in strook 49-50 waar de graaf dus door het venster
in het water valt. Een pagina ervóór is nochtans
duidelijk te zien op de geïntegreerde fotokopie dat
er hout- en metselwerk onderaan de muur staat. Om in het
water te vallen, heeft de getroffen graaf toch wel een serieuze
krachtinspanning moeten leveren... Net zoals wij om dit
alles te slikken.
Opgemerkt door Peter Bonte |
De
Rode Ridder 207: De Grot van de Beer |
|
Een
meer dan verdienstelijke poging hebben Claus D.
Scholz en Martin Lodewijk ondernomen
om de reeks De Rode Ridder over te nemen... Maar
dat ontslaat hen niet van het maken van blunders. Op de
eerste prent van de halve pagina 33 onstnappen Johan en
Dixit uit de mijnschacht waarin ze verplicht zijn te werken.
Johan heeft zijn laarzen aan. De prent erop zijn die laarzen
weg, wellicht om een kruiptocht door smalle doorgangen t
vergemakkelijken. Dat hij zijn laarzen in de vijfde prent
van dezelfde pagina weer aanheeft om een wandkleed te beklimmen
(eigenlijk om ervanaf te dalen, maar kom), zal ook wel te
verklaren zijn. Niet te verklaren is waar hij zijn botinnekes
ondertussen verstopt had tussen prent 2 en 5. We zien ze
hem niet in de handen dragen op prent 2 namelijk.
Opgemerkt door Jordy Garcia |
SAMENSTELLING:
DAVID STEENHUYSE |
|
|
|