 |
Alleen gepresenteerd door Martin Schrijvershof |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
SPIROU Eerste verschijning: 2006 • Laatste verschijning: heden Tekenaar: Bruno Gazzotti Scenarist: Fabien Vehlmann |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Nadat in 2005
Robbedoes ophoudt te bestaan door een verwaarloosbaar geworden
verkoop in een veranderde stripmarkt worden alle series voortaan in
het Franstalige Spirou voorgepubliceerd. Op de Nederlandstalige
markt verschijnen ze rechtstreeks in albumvorm. Zo ook de serie Alleen
die in het Frans verschijnt als Seuls. Tekenaar Bruno
Gazzotti en scenarist Fabien Vehlmann zijn
inmiddels geen onbekenden meer. Gazzotti heeft zijn medewerking aan
de succesreeks Soda beëindigd door het uitblijven van
nieuwe scenario's van Tome en Vehlmann heeft na zijn
diverse korte scenario's voor Green Manor zijn eerste schreden
gezet in de serie Robbedoes en Kwabbernoot samen met tekenaar
Yoann. In de eerste paar pagina's van Spoorloos maken we kort kennis met de hoofdpersonages Yvan, Leila, Camille, Terry en Dodji, kinderen tussen de vijf en veertien jaar jong. Onderaan elke plaat staat telkens een zwarte balk of de tekst "morgen zal alles verdwenen zijn, verandert het leven". En dan is het ochtend in een verlaten stad, met achtergelaten auto's met open deuren, ronddwarrelend papier, een leeg café, doodse stilte. Dodji ontmoet Leila en Terry. Ook Camille en Yvan komen ze tegen. Alle vijf hebben ze ontdekt dat hun ouders, broers en zussen er niet meer zijn. Ze zijn achtergelaten, geheel alleen. Tot nu toe lijkt de plot heel sterk op een aflevering uit Rod Serlings tv-serie Twilight Zone uit de jaren 1950. Een man wordt wakker in New York en blijkt geheel alleen te zijn. Verlaten winkels, achtergelaten auto’s, taxi’s en bussen. Hij gaat op zoek naar anderen en naar een antwoord op wat er gebeurd is en waarom. Als dertienjarig jongetje maakte die aflevering een grote indruk op mij. Elk kind vraagt zich weleens af hoe het zou zijn als het alleen zou komen te staan. En of hij of zij voor zichzelf zou kunnen zorgen. Dat laatste leren de vijf kinderen uit Alleen met vallen en opstaan. Gewoon proberen een auto te besturen, of een bus. Nadenken waar ze veilig zouden kunnen zijn. Leren zichzelf te redden. In De Meester van de Messen lukt dat zo te zien uitstekend. Terry heeft bijvoorbeeld drie hotelkamers ingericht met "gevonden speelgoed". Helaas moeten ze zich letterlijk zien te wapenen. Een gemaskerde man met een mantel vol vlijmscherpe messen lijkt hen te willen vermoorden. Dodji ontdekt dat het een gestoorde puber is die zijn terrein verdedigt tegen wat hij ziet als indringers. Vanaf De Stam van de Haai verschijnen andere kinderen ten tonele. Nu doen de ontwikkelingen denken aan die in de roman The Lord of the Flies van William Golding. Ook hier zijn kinderen alleen gelaten, die samen proberen te overleven. Er ontstaan kleine conflicten die uitlopen op een strijd van de ene groep tegen de andere. Dat gebeurt ook in de volgende albums van Alleen. Saul is de leider van een grote groep kinderen. In zijn ogen is Dodji een concurrent. Vanaf dat moment zijn er twee groepen die om de macht strijden. In een strijd wie het meeste durft, slaagt Dodji, maar komt Saul om het leven. Ook Dodji komt later om. Op de cover van De 4,5de Dimensie staan Saul en Dodji dreigend tegenover elkaar. Blijkbaar kun je in de wereld van Alleen niet definitief sterven. Er zijn wel erg veel plotwendingen in Alleen. Wat betekenen die rode oogjes van een groep apen, en waarom maken die dieren zoveel bloedrode stapels? Waarom zakt een groot deel van de stad steeds dieper weg? Wie zijn Selene en Alexander die zich bij Sauls groep hebben aangesloten? En waarom zijn zoveel kinderen plots veranderd in zombieachtige wezens? De serie wordt steeds ondoorgrondelijker. De hoofdrolspelers worden achtervolgd, moeten waanzinnige tests zien te overleven, raken gewond en de een na de ander gaat dood of wordt vermoord. Een populaire strip vraagt om een verfilming. Dus ook Alleen. Begin 2017 wordt in Frankrijk, Wallonië en Zwitserland de film Seuls uitgebracht. De vijf kinderen zijn flink ouder dan in de strip, maar de elkaar snel opvolgende gebeurtenissen vol spannende muziek maakt veel goed. In augustus 2018 is het elfde album, Spijkerharde Wraak, verschenen. We blijven de ontwikkelingen gespannen volgen, maar waar gaat het heen? Hoe komt er een bevredigend einde aan? En hebben lezers ook iets in de pap te brokken voor de voortgang van het verhaal? Bij vroegere steekproeven onder jonge lezers, die Vehlmann in scholen gaat bevragen, staat de scenarist er namelijk van versteld hoe populair de dictatoriale figuur Saul wel is. De auteurs hebben in een interview in Spirou nummer 4176 van 25 april 2018 weliswaar verteld dat ze in totaal tweeëntwintig albums willen maken. Nog elf te gaan dus! |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |