 |
Tom
Carbon gepresenteerd door Koen Driessens |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1985 • Laatste verschijning: 2011 Tekenaar: Luc Cromheecke Scenaristen: Laurent Letzer, Gert Fritzgerald |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Begin jaren
1990 besteden wij graag enkele Smurkiaanse foepies aan de aankoop
van de Tom Carbon-verzamelingen van gags die sinds 1985 in
Robbedoes/Spirou verschenen. Voor Antwerpenaar Luc
Cromheecke is Tom Carbon de logische voortzetting
van zijn debuutreeks in het blad, Taco Zip. Die strookjesstrip
van telkens drie vakjes over die arme agent Vantilt, voortkomend uit
het prettig gestoorde brein van Fritzgerald, sloeg
met een luide TILT in als een klap van krachtpatser Jakkepoep op de
kop-van-jut. Al op zijn tweeëntwintigste is de jonge Cromheecke
meteen een van de weinige Vlaamse vaste waarden van het blad. Compaan Fritzgerald levert hem later nog enkele Carbon-gags, maar die komen voornamelijk uit de koker van Laurent Letzer. Cromheecke en Letzer ontmoeten elkaar op de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten. Het duo maakt zich schuldig aan een uitbraak van lachkrampen en een ernstige epidemie van slappe lach met de creatie van het hilarische universum van Tom Carbon. Later maken ze samen nog de gagstrip Ben de Boswachter en de woordloze Plunk!. De reeks Tom Carbon breekt ook internationaal potten, met nominaties in Angoulême in 1992 en 1994 en vertalingen in onder meer het Duits en het Spaans. Tom is ogenschijnlijk een doodgewone man in de straat — meer bepaald de Korte Vlierstraat in Antwerpen —, maar hij heeft een aantal buitengewone verhalen te vertellen en te beleven. In de eerste gags, in 1991 gebundeld in het eerste album In Goed Gezelschap, vertelt Tom als een volleerd Oom Wim de meest onwaarschijnlijke verhalen aan zijn neefje: over een vegetarische wolf, beren met circusambities, pinguïnslaven en een striptekenaar met de blues. De verhaaltjes steken vol geweldige vondsten en taalgrapjes, zijn pareltjes van komische timing en grijpen zelfs in elkaar door personages te hernemen. Vanaf het tweede verhaal in het tweede album, waarin Tom een ontbrekend puzzelstukje zoekt, beleeft Tom Carbon zijn absurde verhalen zelf. Deze formule zet zich verder in het derde album, waarop de reeks vanaf het vierde met kortere gags van maximaal één of twee pagina's voortgaat. Dat is jammer, want in die korte gags komt het personage Tom Carbon minder tot zijn recht en is er minder ruimte voor tussentijdse grapjes. In het Nederlands en Frans (waar hij vanaf 1991 Tom Carbone heet) verschijnen vier albums bij Dupuis. De reeks wordt bij Bee Dee aangevuld met twee Tom Carbon-boekjes op scenario van Fritzgerald: het lange verhaal Lunatoys (2003, met Letzer) en het niet eerder voorgepubliceerde Tannenbaum (2004). Beide zijn niet ingekleurd en hebben terugkerende figuren. Tannenbaum is duidelijk ruwer van afwerking omdat er geen financiën waren om het volledig in inkt te zetten en in te kleuren. Bij Strip2000 worden alle verhalen tussen 2010 en 2012 nogmaals uitgegeven. Voor deze reeks heruitgaven kleurt Cromheecke Tannenbaum alsnog in. Na 1997 is Tom Carbon(e) afwezig in Robbedoes/Spirou, om dan in 2006 een comeback te maken met een eenmalige gag. Zo ook in 2010 en nog enkele gags in 2011. Op dat moment is Cromheecke met scenarist Sti al voorbereidingen aan het treffen voor Het Godvrrgeten Eiland. Overigens, de allerlaatste Nederlandstalige cover van Robbedoes, in 2005, is er eentje van Cromheecke. Niet met Tom Carbon, maar met een treurende agent Vantilt. Die leent zich daar beter toe dan de immer goedgemutste Tom. |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |