 |
Jojo gepresenteerd door Wouter Porteman |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1983 • Laatste verschijning: 2010 Tekenaar: André Geerts Scenaristen: André Geerts, Sergio Salma |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| 1983. Net
voor de deadline van het weekblad Spirou geeft een adverteerder
verstek. In allerijl krijgt huiscartoonist André Geerts
de opdracht van hoofdredacteur Philippe Vandooren
een stripje van een kwartpagina te maken. Geerts verzint een gagje
over een jongetje met een te grote pet en een rode salopette aan.
Jojo is geboren. Af en toe mag het ventje opdraven en zo kan Geerts
in alle rust het karaktertje en zijn omgeving uitwerken. Jojo's beste
vriend wordt Dik Lowietje, een bakkerszoontje dat net als Geerts zelf
loenst. Parallel met de zielsverwante Jerome K. Jerome Bloks is Jojo's
moeder overleden en groeit het ventje op in het platteland bij zijn
oma Mamy. Af en toe ziet Jojo nog zijn vader als die zich even vrij
kan maken van zijn drukke loodgietersjob in de stad. De combinatie
platteland en stad, Mamy en René, zorgt voor een heerlijk ritme
in de reeks die daardoor moeiteloos kon springen van plattelandsnostalgie
naar stedelijke moderniteit. De thema's in Jojo zijn net zoals de tekenstijl bedrieglijk eenvoudig. Hoe kijkt een kind naar de wereld van de volwassenen? Hoe beleven kinderen vriendschap, onrecht en pestgedrag? Maar hoe meer de reeks zich ontwikkelt, hoe meer volwassen thema's de revue passeren, zoals overlijden, scheiding, liefde,... Er is maar één thema waar Geerts met een grote boog omheen loopt en dat is seks. De seksueel geïnspireerde moppen laat de Brusselaar met plezier over aan De Kleine Robbe, Kid Paddle en andere Titeufs. Zelfs wanneer Jojo in Papa is Terug met zijn vader en grootmoeder plots in een bordeel terechtkomen blijft alles opvallend braaf. André Geerts bewaakt angstvallig zijn poëtische, brave toon. Hij zet zich af van reeksen als Cédric waar de personages vaak kwaad zijn en elkaar dan letterlijk hun tanden tonen. Voor Geerts hoeft het allemaal niet zo hard en realistisch te zijn. Alles is wat meer verpakt in zalige teksten, zachte kleurtjes en ronde lieflijke vormpjes. Of zoals het Geerts het zelf zegt in een zeldzaam interview: "Veel jeugdstrips zijn reeksen die zich afzetten tegen ouders of de wereld en waar de personages schreeuwen. Jojo is een strip die zachtjes praat." Die houding maakt van Jojo de ideale familiale kinderstrip. Ouders vinden het oké dat kinderen van jongsaf aan deze reeks lezen, maar veel ouders lezen de strip zelf niet omdat ze door de kinderlijke stijl en thematiek net denken dat die enkel voor kinderen is. Kinderen houden net door die bravere thematiek minder van de reeks waardoor ze deze minder vaak kiezen. In deze commercieel gevaarlijke catch22 zaten ooit ook De Smurfen waarvan de Peyo-albums door volwassenen volop te genieten zijn, maar die dat feit zelf negeren. De Smurfen kon echter genieten van een andere tijdsgeest. Bovendien werden ze heel groot door de Belvision-tekenfilm van De Fluit met Zes Smurfen (1976) en de latere Amerikaanse animatiereeks die zich samen met de latere Smurfen-strips wel puur op kinderen richt. Ook van Jojo bestaat een animatiefilm van tweeënvijftig minuten, gebaseerd op het album Het Mysterie Violaine, wat als een voorstudie geldt voor een reeks van tweeënvijftig afleveringen van elk dertien minuten. Maar het project sterft een stille dood. Hoe sterk en geniaal de latere stripalbums van Jojo ook zijn, het gebrek aan een duidelijk doelpubliek breekt de reeks bijna zuur op. Er liepen al geruime tijd geruchten dat de reeks niet langer zou vertaald worden wat een synoniem is voor een slechte verkoop. Het vroegtijdig overlijden van Andre Geerts in 2010, op vierenvijftigjarige leeftijd aan kanker, maakt elke discussie hierover zinloos. Het achttiende album, Mamy Blues, is op twee platen na af en wordt voltooid door Alain Mauricet en Renaud Collin. Mauricet staat samen met Sergio Salma, die het scenario schrijft voor het laatste deel en sinds 1990 een sporadische ideeënleverancier is, op de eerste rij om de reeks verder te zetten, maar zover is het nooit gekomen. Zo blijft Jojo een van de mooiste, door velen nog te ontdekken schatten die het weekblad ooit heeft voortgebracht. |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |