 |
Jerome
K. Jerome Bloks gepresenteerd door Wouter Porteman |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1982 • Laatste verschijning: heden Tekenaar: Alain Dodier Scenaristen: Pierre Makyo, Serge Le Tendre, Alain Dodier |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| In 1982 duikt
er een slungelachtige rosse jongeman met een ziekenfondsbrilletje,
een wijde overjas en een gleufgoed op in de trimestriële bijlage
van het weekblad Robbedoes, Robbedoes Album+. Zijn
naam is Jerome K. Jerome Bloks. Zijn bedenker, scenarist Pierre
Makyo, geeft hem die naam naar de Engelse schrijver Jerome
K. Jerome en de Amerikaan Robert Bloch die
ons Psycho naliet. Het staat dus in de sterren geschreven
dat Jerome een detectivereeks zou worden. Het scenaristenduo Makyo
en Serge Le Tendre stellen hun antiheld in het eerste
deel heel rustig voor. Via een schriftelijke cursus (begin jaren 1980
is er van internet nog geen sprake) leerde de eenentwintigjarige het
vak van detective. Ondanks zijn aandoenlijke onhandigheid en vergetelheid
blijkt hij er nog goed in te zijn ook. Al snel is de gast die in zijn
eentje verantwoordelijk is voor de revival van de solex, een van de
populairste reeksen van het weekblad. Na de eerste twee wat zoekende delen beslist Le Tendre zich toe te leggen op andere projecten (onder meer op de bestseller Op Zoek naar de Tijdvogel) en wanneer ook Makyo het te druk krijgt met Het Land van Langvergeten staat tekenaar Alain Dodier er alleen voor. Het blijkt een zegen te zijn voor de reeks. De Duinkerkenaar kiest resoluut voor geloofwaardige mysteries die met een slagje en een stootje opgelost worden door een ontwapende speurder die je beste vriend kon zijn. Het wat wereldvreemde, maar sympathieke karakter van Jerome doet de rest. De reeks blijft zo'n goede tien jaar gezellig verder meanderen. Nooit supergoed, nooit slecht. Maar vanaf het prachtige tweeluik De Gravin en De Brief (deel 15 en 16) krijgt Dodier van de uitgever de welverdiende toestemming om zijn verhaal te vertellen in 56 pagina's in plaats van 48. Het wordt het keerpunt van de reeks. Dodier gebruikt die extra pagina's niet om zijn verhalen uit te diepen, maar puur om Jeromes kleine wereld echt tot leven te brengen. Zo leren we zijn allesbegrijpende vriendin Babs veel beter kennen, leven we echt mee met de politiek correcte Marokkaanse kruidenier van om de hoek en bewonderen we meer en meer de loyaliteit van zijn bemoederende conciërge. Ondanks het feit dat de verhalen pure detectives zijn met de nodige actie, gunt Dodier zijn personages rust en laat hen soms paginalang niets wezenlijks doen. Niet voor niets is het hoogtepunt van het album Verkeerd Verbonden de vijf pagina's tellende tekstloze scène waarin onze dromerige Humphrey Bogart een huurmoordenaar schaduwt. Elke beweging, elke nieuwe glimp is een tekening waard. Deze mangatechniek geeft de strip een geweldige dynamiek. Maar in plaats van paginagrote ontploffingen en zwiepende kloppartijen, heb je hier enkel koffieslurpende en croissantdeppende afstandelijke observaties. Het doet je beseffen hoe goed Dodier kan tekenen. De eerste delen zijn nog karikaturaal, boordevol overacting, maar al snel tekent hij Jerome meer semi-realistisch en kan zo het kleine gebaar superbelangrijk maken. Een oogopslag, een fiets die half door beeld rijdt, een ongewone kadrage,... Net zoals filmregisseur Jacques Tati is Dodier een topobservator. Hij legt de lat ook qua decors hoog. Voor deel 26, Het Mes in de Boom, maakt hij meer dan duizend foto's van het dorpje Bergues. En zo kiest Dodier zelden of nooit de gemakkelijkste weg. Intussen loopt de reeks al meer dan vijfdendertig jaar en geen enkel album vervalt in een bekende formule. De voormalige postbode blijft zichzelf uitdagen met een frisse aanpak. En dat loont. Na in 2010 in Angoulême al de prijs voor beste reeks gewonnen te hebben, wordt ook Het Mes in de Boom uit 2017 er opnieuw genomineerd Oh ja, ergens in De Gravin zegt een straalbezopen Jerome achteloos dat hij zijn vader nooit heeft gekend en dat zijn moeder gestorven is toen hij een baby was. Nooit heeft Dodier dit thema verder aangehaald, laat staan uitgemolken. Ook dat siert Jerome K. Jerome Bloks en zijn geestelijke vader. Respect. |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |