 |
Sarah
Spits gepresenteerd door Flo van Dijck |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1982 • Laatste verschijning: 2005 Tekenaar: Marc Wasterlain Scenarist: Marc Wasterlain |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Wanneer het
Franse katholieke blad La Vie aan Marc Wasterlain
een informatiestrip vraagt over het leven en werk van journalisten,
geënt op de actualiteit, is het 1982, woedt er in Cambodja een
bloederige oorlog en bezet Rusland Afghanistan. Dat zorgt voor voldoende
inspiratie en Wasterlain is er dan ook snel uit. Hij bedenkt een vrouwelijke
reporter, Sarah Spits, maar de ontwerpschetsen bevallen hem niet.
Hij werkte in het begin van zijn carrière mee aan de gags van
Ton en Tineke en aan De Smurfen en een ronde tekenstijl
lijkt hem ontoereikend om de verhalen die hij voor ogen heeft te vertellen.
Een ongeval veroorzaakt problemen aan z'n hand waardoor hij hoekiger
gaat tekenen en zijn lijnvoering zenuwachtiger wordt, maar het duurt
even voor hij tevreden is en enthousiast begint aan De Groene
Draak, het eerste avontuur van zijn nieuwe heldin. Bij Dupuis
is men woedend als het nieuws bekend raakt, Wasterlain moet de reeks
door hen laten uitgeven en omdat de strip die hij voor La Vie
maakte 52 platen telt, moeten er acht platen geschrapt worden.
Het album dat bij Dupuis verschijnt, is dus een ingekorte versie.
En daar De Groene Draak aanvankelijk onder het label Debuut
verschijnt en Sarah Spits pas later een serie wordt, wordt
het eerste deel het derde in de reeks. Dupuis en de nummering van
z'n albums, het zorgt voor constant amusement. Wasterlain wil dat de lezers iets van zijn strips opsteken, maar hij weet dat mensen afhaken als hij van zijn scenario's een geschiedenislesje of nadrukkelijke aanklacht zou maken. Toch lukt het hem de twee te combineren. Sarah Spits, niet sexy maar wél sympathiek, is een heldin van vlees en bloed die hij naar de verste uithoeken van de aarde stuurt. Natuurlijk zijn dat vaak broeihaarden, probleemgebieden en slagvelden, maar ook plaatsen die positief in het nieuws komen en hem de kans bieden een andere cultuur, een bijzondere activiteit of een ontdekking of evolutie onder de aandacht te brengen. Sarah Spits past perfect in de vernieuwing die het weekblad Robbedoes begin jaren 1980 nastreeft. De tijd van de traditionele avonturen is voorbij, nieuwe helden en heldinnen doen hun intrede. Ze voelen pijn, hebben echte emoties, zwakheden en tekortkomingen en niets of niemand is perfect. Aan de alleenheerschappij van de papieren poppetjes die niet meer dan 46 platen nodig hebben om een tiran uit te schakelen en een onderdrukt volk te bevrijden, is een einde gekomen. Sarah Spits kan en wil de geschiedenis niet veranderen, ze schakelt geen dictators uit, maar ze helpt vrijwilligers om vluchtelingen op te vangen, ontfermt zich over een dier in nood, komt op voor de natuur, zet zich in voor een betere wereld en laat haar stem horen. En dat alles op een manier die aanstekelijk werkt. Sarah Spits brengt goeddoen binnen handbereik van haar fans. Het semi-realisme van de reeks heeft wel degelijk gevolgen voor de realiteit waarin we leven. Wasterlain slaagt erin van Sarah Spits een erg geëngageerde strip te maken, zonder dat het prekerig of op een andere manier te veel van het goede wordt. Integendeel, deze reeks werd algauw trendsetter en een voorbeeld voor tal van zijn collega's die zelden het niveau van het origineel haalden. "Als ik mocht kiezen, dan wou ik dat ik kon tekenen zoals Wasterlain", zei André Franquin ooit. Sarah Spits is een van de hoogtepunten uit de rijke geschiedenis van "de Belgische strip" (om ook eens mee te doen aan de neiging tot veralgemenen). Kortom, het (her)ontdekken waard. |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |