 |
Billy
the Cat gepresenteerd door Koen Driessens |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1981 • Laatste verschijning: 2007 Tekenaars: Stéphane Colman, Marco Ilïn, Peral Scenaristen: Stephen Desberg, Jean-Louis Janssens |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Na
een 'probeersel' in 1981 van één plaat en een kortverhaal
van twintig bladzijden in 1982 herwerken Stéphane Colman
en Stephen Desberg in 1989 het originele
gegeven (van een kwajongen die in de huid van een kat terechtkomt
na een auto-ongeval en zo een tweede kans krijgt) tot een nieuw verhaal:
In de Huid van een Kat. Het tegelijk komische en donkere,
maar ook ontroerende verhaal kaapt op het festival van Angoulême
van 1991 meteen de Alph-Art Jeunesse weg. Het is de start van een aantal indrukwekkende albums in deze kinderreeks die, vooral dankzij het personage van M'neer Hubert, de 'echte' kater met een passie voor Cadillacs die Billy onder zijn hoede neemt, ook zeer genietbaar is voor volwassenen. Alleszins tot en met het zesde album, in 1998. Daarna nemen andere tekenaars en scenaristen over en zakt het niveau compleet weg. In totaal verschijnen elf albums, waarvan in de eerste zes de personages de kans krijgen zich te ontwikkelen. De introductie van Billy's zusje, dat heeft geleden onder de verdwijning van haar (nochtans pesterige) broertje, in het derde verhaal verrijkt het universum van de reeks nog meer. Ze ontdekt Billy's geheim en hun relatie krijgt de warmte die ze tot dan toe gemist heeft. Ook het ambiguë personage van familiehond Sausijs, die Billy's terugkeer met zeer gemengde gevoelens onthaalt, en de dreiging die uitgaat van het personage Valsifer wijzen erop dat de twee Stefans complexiteit en een stevige psychologische onderbouw niet uit de weg gaan. Na het vierde album raakt de reeks ook als animatieserie voor tv bekend, lichter van toon en aangepast aan een jong publiek: zo wordt Billy's dood softer ingekleed als een betovering door een tovenaar (die boos is als Billy een poes pest). Het is helaas het begin van het einde van de reeks. Stéphane Colman haakt af na artistieke onenigheid met Stephen Desberg. Na enkele albums met korte verhalen, aanvankelijk getekend door de daarna ook weer van de radar verdwenen Roemeen Marco Ilïn en vervolgens door de Belg Peral (Alain Perwez), laat Desberg midden in het (opnieuw) lange verhaal Meneer Papa, waarin Billy zich met zijn vader verzoent, het scenario over aan de Fransman Jean-Louis Janssens. Peral en Janssens maken samen tot 2008 nog twee albums, maar die zijn niet eens meer in het Nederlands vertaald: na negen levens is het op voor Billy the Cat, die net zoals Billy the Kid voortijdig aan zijn einde komt... |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |