Stripspeciaalzaak.be > 80 jaar weekblad Robbedoes

		Vrouwen in 't Wit gepresenteerd door David Steenhuyse

WEEKBLADGESCHIEDENIS ROBBEDOES / SPIROU
Eerste verschijning: 1981 • Laatste verschijning: heden
Tekenaar: Philippe Bercovici
Scenarist: Raoul Cauvin

De in Nice geboren Philippe Bercovici is nauwelijks dertien jaar wanneer hij zijn tekeningen tijdens een signeersessie in zijn geboortestad aan Raoul Cauvin toont. De scenarist vindt die sterk genoeg om een goed woordje te doen bij de redactie van Robbedoes/Spirou en zo raakt de puber in het stripweekblad gepubliceerd, eerst met een Vrij Vel en wat illustraties voor diverse rubrieken, niet veel later met eerste gags. Cauvin maakt er snel werk van om hem een eigen reeks toe te vertrouwen: Ongelukkige Liefdes, die tussen 1979 en 1981 loopt en in 1982 een album oplevert in de Debuut-collectie van Dupuis. In deze reeks kortverhalen beschrijft Cauvin het turbulente en soms rampzalige liefdesleven van historische figuren, maar dan gezien door een dolkomische bril.

Bercovici's tekeningen zijn dan nog rommelig en ogen haastig getekend met oren die niet aan het hoofd vastzitten en andere stijlkenmerken waarbij anatomische regels flagrant met de voeten getreden worden. Diezelfde tekenstijl hanteert hij vanaf 1981 ook voor de gag- en kortverhalenreeks Vrouwen in 't Wit met dokters, verpleegsters en hun patiënten in de hoofdrol, al evolueert de tekenstijl pijlsnel naar meer conformisme.

De reeks is een voorbode voor beroepenreeksen waar een uitgeverij als Bamboo zijn bestaan aan te danken heeft. In zijn eentje — en met wisselend succes — bedenkt Cauvin daarna nog reeksen over een psychiater (De Psy), een taxichauffeur (Taxi-Girl), persmuskieten (De Paparazzi) en zelfs een doodgraver (G. Raf Zerk) terwijl hij al Agent 212 op de wereld had losgelaten. Geen van die reeksen kent zo'n succes als Vrouwen in 't Wit. De reeks kent dan ook een grote schare fans bij verpleegsters in ziekenhuizen (voornamelijk in Wallonië dan) die Cauvin zelfs anekdotes sturen in de hoop dat ze bruikbaar zijn voor een kortverhaal. Doorgaans haalt Cauvin gewoon zijn inspiratie uit de krant of terwijl hij languit liggend op een bank brainstormt over nieuwe verhalen.

Gaandeweg de reeks duiken weerkerende figuren op, van moegetergde, overwerkte, overspannen verpleegsters over chirurgen die oplossingen moeten bedenken voor extreme en unieke afwijkingen bij patiënten tot een brave vader die willens nillens als proefkonijn dient voor zijn dochter die geneeskunde studeert. Toch schuilt de grap voor al wie in een ziekenhuis werkt of er weleens op bezoek gaat niet zozeer in een vereenzelviging met de personages, maar hoofdzakelijk in de aparte situaties waarmee ze te maken krijgen. Het ziekenhuis als biotoop is het ware personage.

Van Bercovici is bekend dat hij in een uur een plaat kan tekenen. Zijn schetsmatige, onaffe tekenstijl leent zich daartoe. Het laat ook een grote productie toe voor andere reeksen die het licht zien als afwisseling voor Vrouwen in 't Wit. In Robbedoes verschijnen nog reeksen als De Boss (over de hoofdredacteur van Robbedoes, geschreven door Zidrou), Cactus Club (over animatoren in een vakantieparadijs, geschreven door François Gilson) en het keihard geflopte Jong Geweld (over jongeren die beroemdheid ambiëren, op scenario van Laurent Noblet). Op scenario van Yann tekent hij Leonid en Spoutnika, François Corteggiani schrijft voor hem meerdere gagreeksen voor diverse tijdschriften waarvan enkel The Grand Panic Circus vertaald raakt in Robbedoes. Voor het Vlaamse weekblad Panorama gaat Gerrit de Jager met de tekenaar in zee voor Eva en Adam dat zich in het Aards Paradijs afspeelt. De lijst is nog langer, vooral in het Frans, compleet met eenmalige projecten (of net zo goed afgeketste voorstellen zoals een album van Donjon Monsters) zoals een album over kinderversies van de Rode Duivels, een mislukte comeback van de Flagada en politiek satirische albums over niemand minder dan Osama Bin Laden en een ander over Mahmoud Ahmadinejad. Omdat hij toch zo snel tekent, vraagt het weekblad Robbedoes hem in 1999 om voor de grap àlle strips van nummer 3183 te tekenen. Op de cover van het bewuste nummer kijkt de tekenaar weliswaar beteuterd, maar hij flikte het wel.

Ondanks de vele zij- en uitstapjes blijft Vrouwen in 't Wit Bercovici's grootste succes. In 2018 verschijnt het veertigste album in de reeks. Sinds 1986 zijn er dus jaren geweest waarin er twee albums uitkomen.