 |
Frommeltje
en Viola gepresenteerd door Flo Van Dijck |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1978 • Laatste verschijning: 2011 Tekenaar: Bernard Hislaire Scenarist: Bernard Hislaire |
 |
 |
 |
| Bernard
Hislaire / Yslaire / Sylaire
/ iSlaire (Brussel, °1957) is een gevoelige ziel,
maar voor hokjesdenkers is hij een lastige klant. Tijdens zijn loopbaan
gooit hij regelmatig het roer om, verandert hij meermaals van naam
en stijl en komt hij op tijd en stond met iets nieuws. Wie deze auteur
wil volgen, moet over geestelijke veerkracht beschikken. En toch is
er één constante in z'n werk, de romantiek (de oorspronkelijke
en niet te verwarren met de sentimentele tranentrekkerij die het geworden
is). Het is 1978 en het weekblad Spirou/Robbedoes wil zich bevrijden van de klassieke avonturenstrip. Een nobel streven, maar jonge beeldenstormers zoals Yann en Conrad kwijten zich iets te goed van hun taak. Hun De Onnoembaren zorgt voor flink wat opschudding onder de lezers en wekenlang ellende voor de redactie. Gelukkig is er ook Frommeltje en Viola van Hislaire, een wat bravere strip over een te dikke jongen en een te dromerig meisje die hopeloos verliefd op mekaar worden. Frommeltje weet Viola zonder veel problemen met een puntzak friet van z'n vader te verleiden en wie gerekend had op een veroveringstocht of een afstoten-en-aantrekken-vehikel komt bedrogen uit. Ten behoeve van de spanning gaat het wel op een andere manier mis: Frommeltje droomt te veel en z'n schoolresultaten worden schrikbarend slecht. Dat vindt alleszins zijn vader die de vreselijke dooddoener "denk eraan, je studies gaan voor alles" hanteert. Frommeltje mag z'n Viola niet langer zien omdat dat beter voor hem zou zijn. En zo zijn we alsnog bij de onmogelijke liefde aanbeland. Het klinkt melig, maar zo wordt het niet gebracht. Hislaires tekenstijl is misschien niet echt vernieuwend, hij is voor een jeugdstrip alles behalve voor de hand liggend. Hislaire vervormt z'n personages en trekt z'n decors uit hun voegen, maar doet dat steeds op een aanvaardbare en aantrekkelijke manier. Toch is het een grafisme dat vandaag verouderd aanvoelt. Dat is met de dialogen absoluut niet het geval. De teksten zijn van een zelden gezien niveau in dat soort strips en alleen dat al maakt van deze reeks een blijvertje Nu ja, reeks... In het totaal verschijnen van Frommeltje en Viola slechts drie albums in het Nederlands en wordt het vierde deel niet vertaald. Dat is trouwens meteen ook het laatste. Saga Uitgaven bracht ondertussen een bundeling van de vier delen in het Nederlands uit, maar hield de oplage zo klein dat slechts een handvol lezers een exemplaar kon bemachtigen. Daarop werd met enig onbegrip gereageerd, maar wie de geschiedenis een beetje gevolgd had, kon moeilijk van een uitgever verwachten dat die grote aantallen boeken van de persen zou doen rollen. Frommeltje en Viola was toen het in Robbedoes verscheen geen succes en dat is zacht uitgedrukt. De IJskoningin, het derde deel, werd door menigeen als te artistiek, te kitcherig, te van alles en nog wat weggezet en zo goed als niemand zat nog op een vervolg te wachten. Het vierde en laatste deel, dat dus enkel in de bundeling in het Nederlands te lezen is, overtuigde echter vriend en vijand van de grote kwaliteit van deze strip, maar toen was het al te laat. Hislaire had het openlijk opgenomen voor zijn vrienden en collega's Yann & Conrad en dat werd hem niet in dank afgenomen. Als straf voor z'n collegialiteit verscheen het vierde deel enkel in het Frans in Spirou. Daar zat Hislaire niet mee. Hij zette een punt achter Frommeltje en Viola, veranderde z'n naam in Yslaire en begon met Balac (pseudoniem van Yann) aan het imposante Samber. Gekrakeel leidt soms tot mooie dingen. |
 |
 |
 |