 |
German
en Wij... gepresenteerd door Koen Driessens |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1977 • Laatste verschijning: 2013 Tekenaar: Frédéric Jannin Scenaristen: Thierry Culliford, Frédéric Jannin, Yvan Delporte, Sergio Honorez |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Er was een
tijd — zonder gamecomputers of sociale media (en zonder kabel-
en later digitale tv was er op de kijkbuis ook niets te beleven) —
dat de jeugd zich nog kon vervelen en dus maar wat bij elkaar kwam
hangen (bij voorkeur op zitzakken waaruit je niet zomaar meer overeind
raakt), suffen en dromen (om popster te worden), en lummelen tot een
kunst verhief. Jongeren konden zich nog afzetten tegen hun onbegrijpende
of gewoon dwaze ouders, of ze nu reactionair of hippies waren. Het
was een tijd dat generaties nog kloven kenden en verschillende werelden
leken te bewonen. Een leuk gegeven voor een strip, vinden in 1977 opper-Robbedoezen Yvan Delporte en André Franquin. Zij laten de jonge Ukkelaar Fréderic 'Fred' Jannin (hij moet nog 21 worden) in 1977 samen met zijn jeugdvriend uit de lagere school, Thierry Culliford (zoon van Peyo), hen helpen Le Trombone Illustré te vullen, de stoute bijlage van Spirou. Na het verscheiden van Le Trombone, amper acht maanden later, wordt German en Wij... een vaste waarde in de reguliere Spirou/Robbedoes. Pas dan maken Nederlandstaligen kennis met de gagreeks, want Le Trombone Illustré verschijnt enkel in het Frans. German en Wij... is een tijdsdocument en vandaag ietwat gedateerd, maar de huidige jongelui herkennen erin ongetwijfeld nog steeds de universele en tijdloze besoignes van de jeugd, als de kalverliefde, sociale druk, junkfood, school, de dreigende volwassenheid... Het lange lijstje leveranciers van gags voor German en Wij... (Germain et Nous...) verraadt het al: de adolescentie is een goudmijn voor grappen, al dan niet uit het leven geplukt. Het grote aantal personages biedt de scenaristen ook veel mogelijkheden: er zijn onder meer het door diëten geobsedeerde vriendinnetje, de door puisten geplaagde meisjesgek, de gemankeerde would-be-rockster, de fluit spelende nerd, en natuurlijk hun ouders. Titelpersonage German is steevast de observator, de getuige van de strapatsen van zijn vrienden en vriendinnen. Hij lijkt de verbindende factor, de 'verteller'. Toch heet de reeks niet Mijn Vrienden en Ik, maar geeft de serienaam German en Wij... aan dat zijn vrienden de echte hoofdpersonages zijn. Tot 1992 verschijnen de gags regelmatig, met een eenmalige comeback met telkens één gag in 2011 en 2013. In totaal verschijnen van 1979 tot 1993 veertien albums, die allemaal vertaald worden. Jeugdvriend Thierry Culliford geeft er na het eerste album (en een verzamelalbum van de eerste gags) al de brui aan. Jannin heeft inmiddels geleerd hoe gags werken. Veel stak hij op van zijn leermeester Franquin. Vandaag is Jannin, die zich ook als komiek, muzikant (Les Snuls en de parodierockers Les Bowling Balls) en tv- en publiciteitsmaker (Dit, Devos! Ouais, Lemmens?) manifesteerde, een Franquin-kenner die regelmatig de gelegenheid krijgt over de meester te getuigen en alle Guust-gags en Franquins Robbedoes-verhalen van een nieuwe inkleuring voorzag voor heruitgaven. Hij zou hetzelfde kunnen doen over de jaren 1980. |
 |
 |
 |
||
 |
 |