 |
Isabel gepresenteerd door Reinout Vangeel |
|
 |
||
WEEKBLADGESCHIEDENIS
ROBBEDOES / SPIROU Eerste verschijning: 1969 • Laatste verschijning: 1994 Tekenaar: Will Scenaristen: Yvan Delporte, Raymond Macherot, André Franquin |
 |
 |
 |
||
 |
 |
 |
| Will
(Willy Maltaite) is bij de brede stripliefhebber
vooral bekend als tekenaar van Baard en Kale, maar vraag
ons naar onze favoriete reeks van zijn hand en we halen meteen onze
met zorg bewaarde verzameling Isabel-albums uit de kast. Geen idee of daar een vroege vorm van marktonderzoek aan voorafgegaan is, maar Isabel is een van de eerste meisjes die haar eigen titelreeks mocht headlinen. Het personage ontstaat eind jaren 1960 wanneer Will een beetje uitgekeken raakt op zijn succesreeks Baard en Kale en eens wat anders wil. "Ik wilde kinderen tekenen", zegt hij daarover in zijn memoires in het artbook Mirages (in 2017 in het Frans verschenen bij Maghen en een warm aanbevolen aanrader voor de Will-fans). "Ik bedacht een meisje en een jongen, Mientje en Bart, en stapte ermee naar Yvan Delporte met de vraag of hij er scenario's voor wou schrijven." Dat wil Delporte graag en in 1968 duiken Mientje en Bart op in de weekbladen met het paasverhaal Gompie en de Verloren Klepel. Rond kerst 1969 staat Mientje (zonder Bart) opnieuw in Spirou en Robbedoes met het hippieverhaaltje De Bloemenmensen waarin ze zich voorstelt als Isabel, zoals ze vanaf dan zal heten. Intussen verzamelt Delporte een heus dreamteam rond de reeks. Geruggensteund door de ongebreidelde fantasie van Delporte, de poëtische inborst van Raymond Macherot en later ook de onnavolgbare humor van André Franquin, laat de immer sierlijke Will letterlijk en figuurlijk magie uit zijn tekenpen vloeien. Isabel woont met haar tante Ursula in een zuiders Frans kuststadje aan de Atlantische Oceaan, het soort bestemming waarnaar je graag met vakantie gaat. Het weer is er meestal mooi en het leven is er wat minder gehaast dan bij ons. Denk: 's morgens fluitend om je baguette en je krantje gaan, een middagdutje om de ergste warmte te ontlopen en dan petanquen onder een lommerrijke plataan met een glaasje pastis of een rood wijntje en een geurige kaas binnen handbereik. Én, achter elke hoek schuilt magie. Tenminste als je het wíl zien. Aan tante Ursula is al die hekserij alvast niet besteed, die zou nog geen magie herkennen als die haar in de neus zou bijten, maar Isabel komt er een eerste keer mee in aanraking wanneer ze bij de plaatselijke antiquair haar spaarpotje inruilt voor een bijzonder schilderij. In Het Betoverde Schilderij (dat in 1970 vanaf Robbedoes nummer 1666 tot 1680 in het magazine verschijnt), blijkt daar ene meneer Flophuis in te wonen, een mannetje dat eerst een goede daad moet verrichten voor hij naar de hemel mag. Dat eerste lange Isabel-verhaal geeft al een idee van waar het later met de reeks naartoe gaat. Het bovennatuurlijke spektakel gaat pas helemaal loos wanneer Isabels achteroudoom oom Hermes, magiër van beroep, zijn, euh, lamp opsteekt. Met hem en zijn razendknappe verloofde Calendula, een goedaardige heks, beleeft Isabel wonderlijke avonturen in een wereld vol met de gekste figuren, fabelachtige wezens en fantasievolk. Belangrijkste booswicht van de reeks is Kalendula (met een K), een stokoude toverkol met een slecht karakter, betovergrootmoeder van Calendula (met een C) en nemesis van oom Hermes, wiens ondergang ze gezworen heeft. In 1972 verschijnt Het Betoverde Schilderij in albumvorm in de collectie Okay. Vanaf 1978 krijgt Isabel haar eigen reguliere reeks bij Dupuis, die vreemd genoeg begint met nummertje 3, De Hekserij van Oom Hermes. Nummers 1 en 2, Het Betoverde Schilderij en Isabel en de Kapitein, worden pas aan de reeks toegevoegd vanaf 1982 en 1983. Van de albums die in de jaren 1990 verschijnen (vanaf deel 8, Bolle Maan), wordt telkens maar één oplage gedrukt en na deel 12, De Vijf Volken (1995), wordt de reeks stopgezet wegens niet meer succesvol genoeg. Dat maakt dat sommige delen intussen behoorlijk moeilijk te vinden zijn. Ze worden links en rechts nog aangeboden op verzamelaarsplatformen, maar daarvoor mag je aan prijzen van 40 euro of meer voor een album al aardig in je buidel tasten. Arboris brengt in 1990 een gelimiteerde oplage uit van Isabel en Meneer Flophuis, een extended version van Het Betoverde Schilderij. Ook daarvoor moet je intussen al een stevige duit neertellen, maar de uitgave is vooral interessant voor de completisten onder ons en niet hoogstnoodzakelijk als je al een van de twee versies van het makkelijker te vinden Het Betoverde Schilderij in de kast hebt staan. In het Frans bestaat een bundeling van de reeks in drie integrales uit 2007 bij Le Lombard, maar tenzij er plots een magische oplossing achter een hoekje blijkt te schuilen, ziet het er niet naar uit dat dat snel navolging zal krijgen in het Nederlands. Een rechtenkwestie, hebben wij ons laten vertellen. |
 |
 |
 |
||
 |
 |