Stripspeciaalzaak.be > 80 jaar weekblad Robbedoes

		Bram Jager en zijn Buur gepresenteerd door David Steenhuyse

WEEKBLADGESCHIEDENIS ROBBEDOES / SPIROU
Eerste verschijning: 1966 • Laatste verschijning: 1983
Tekenaar: Francis Bertrand
Scenaristen: Maurice Tillieux, Francis Bertrand, Raymond Maric

De Belg Francis Bertrand (die aan zijn voornaam voldoende heeft om zijn strips te signeren) publiceert zijn eerste strip Many Vail in de krant La Cité voor hij achtereenvolgens met Greg en op de studio van Peyo gaat werken om mee te tekenen aan de reeksen Johan en Pirrewiet en Jakke en Silvester. Voor Robbedoes tekent hij in zijn gezellige, ronde tekenstijl met typische grote neuzen ook een sliert kortverhalen en microboekjes. Voor het blad Record schept hij in 1963 Monsieur Bulle over een oudere chauffeur die er uitziet als een voorloper van Haasje, de buurman van Bram Jager. Ook dat figuurtje rijdt in een oldtimer rond. Daar raken drie kortverhalen van gepubliceerd. Twee jaar later vraagt hij aan Maurice Tillieux, toen zowat de meest bevraagde scenarist voor tekenaars van Robbedoes, het concept van zijn reeksje aan te passen. Met het burleske van de stille film in het achterhoofd komt Bram Jager en zijn Buur tot stand.

In het eerste verhaal wil Bram een Ford T uit de jaren 1920 ophalen in het dorpje waar hij zijn vakanties doorbracht. Voor het vervoer moet hij rekenen op zijn buurman Haasje, een versufte ambtenaar die geen nee kan zeggen, niet tegen zijn baas en al zeker niet tegen de zelfzekere, doortastende en ook wel arrogante Bram. Het is het begin van een lange reeks gags, kortverhalen en enkele vervolgverhalen waarin Haasje altijd het haasje is door de vele (onbeschaamde en pertinente) verzoeken van Bram. Op den duur krijg je medelijden met de ruggengraatloze Haasje en zou je het onbedoelde pestgedrag en de manipulaties van Bram vergeld willen zien. Vaak maakt Haasje zich effectief kwaad, maar hij krijgt daarbij telkens zelf het deksel op de neus om daarna weer in melancholie te vervallen of letterlijk en figuurlijk in het ongeluk te lopen. De slapstickavonturen leiden de buren naar gevaarlijke situaties en verre streken met de oude Ford in een reddende rol. De stripreeks siert regelmatig de cover van het weekblad en groeit snel uit tot een geliefde reeks bij de lezers.

Maurice Tillieux komt in 1978 helaas om in een auto-ongeluk. Volgens een bron maakte hij net ervoor ruzie met zijn vrouw die zijn buitenechtelijk gedrag niet langer tolereerde. Die bron laat uitschijnen dat Tillieuxs ongeluk een bewuste keuze was. Niettemin staat Francis er voortaan alleen voor, hoewel Tillieux al vaker het stuur aan Francis gaf om eigen verhalen van Bram Jager en zijn Buur uit te werken. Het succes van Bram Jager en zijn Buur permitteert hem al in de jaren 1960 andere stripreeksen voor Pilote, Kuifje en andere stripbladen te stoppen. Naast Bram Jager en zijn Buur blijft hij nog wel een heleboel andere kortverhalen tekenen, ook voor het Duitse Zack, onder meer als assistent voor Berck voor de sf-serie Mischa. Voor Robbedoes creëert hij iets langer lopende reeksen als Kapitein Bakbaard en Tinnen Soldaatjes (in een minimalistische tekenstijl met zeer veel flauwe moppen), maar die slaan helemaal niet aan.

Intussen verliest Bram Jager en zijn Buur almaar meer aanhang en verdwijnt hij in 1983 definitief uit het weekblad. Tussen 1968 en 1980 verschijnen veertien albums. De gezamenlijke verkoop bedraagt in 1980 349.000 exemplaren en dat is goed voor plaats 22 in de lijst met best verkochte reeksen van Dupuis in die periode. Een lang avontuur, De Buste van de Baas, verschijnt enkel in Robbedoes Album+ van maart 1982, een dikker, speciaal nummer van Robbedoes dat de formule van Super Kuifje wil kopiëren. In 1986 beleven Bram Jager, Haasje en de Ford T hun zwanenzang in het album Le Voisin Porte-veine, op scenario van Lucien Froidebise, dat enkel in het Frans verschijnt bij uitgeverij Récréabull.

Francis' laatste wapenfeit bestaat in 1988 uit het teken van de decors van François Walthéry's album Tchanthés dat bij Khani uitkomt. Daarna gaat het mentaal en fysiek bergaf en sukkelt Francis in een depressie. Hij sterft in 1994 op zevenenvijftigjarige leeftijd zonder echt een roemrijk plaatsje veroverd te hebben in de stripwereld.