Stripspeciaalzaak.be > 70 jaar Kuifje Weekblad

Hansen, kortweg Hans, leren we kennen als een man die zijn geheugen kwijt is. Hij komt aan bij een reuzestad als laatste restant in een door atoomexplosies verwoest gebied. Hans herinnert zich enkel zijn naam en later — alle Jason Bournes en XIII's aan toe! — zijn vechtinstincten en een telepatische kracht die voor de rest niet bijster veel aan bod komt in de eerste verhalen. Buiten de stad leert hij plunderaars kennen onder wie de strijdlustige Orchidee. Uiteindelijk blijkt dat Hans een onderzoeker uit de toekomst is die in het verleden opdrachten uitvoert om vergissingen in de geschiedenis te herstellen. De heerser van de stad, Valsary, is een opdrachtgever die hem opdroeg de buitenmensen in het verleden te vernietigen. Door Hans' veranderde inzicht en gedrag heeft Valsary een bijzondere aandacht gekregen voor de onderzoeker. In plaats van hem gewoon uit te schakelen, schept hij er een duivels genoegen in om spelletjes met hem te spelen. Uit een toekomstbeeld blijkt namelijk dat Hans als een bevrijder van het volk wordt gevierd en dat fascineert Valsary uitermate. Hans vlucht in het verleden liever met Orchidee dan zich aan zijn missie te houden. Bij koningin Ardelia op de gelijknamige planeet vraagt hij asiel. Maar daar heersen weer andere wetten en regels die het verdere lot van Hans, Orchidee en de planeet bepalen.
De verhalen laten zich kenschetsen door heel wat geslaagde vondsten en pientere ideeën van André-Paul Duchâteau die eens volledig loos kon gaan in het sf-genre. Sommige beproevingen zijn evenwaardig aan wat we al lazen in Storm, een schoolvoorbeeld van een sterke sf-reeks, of net zo goed in Thorgal, Grzegorz Rosinski's andere grote reeks. De grafische invloed van Hermann was merkbaar en Hans deed niet onder voor de Thorgals uit dezelfde periode.
Net door het snel groeiende succes van Thorgal vertrouwde Rosinski de reeks vanaf deel 6 toe aan zijn landgenoot Zbigniew Kasprzak (zeg maar Kas). In twee albums rondden ze de lopende cyclus af. Vanaf deel 8 koos Duchâteau voor een andere aanpak en vertelde op zichzelf staande verhalen per album, steeds gecentraliseerd rond Hans en zijn gezin.
In 2014 en 2015 bundelde Le Lombard alle twaalf albums in drie fraaie integrales met uitgebreide achtergronddossiers. Daaruit leren we dat er een volledig scenario bestaat van een dertiende album dat er nooit is gekomen.