Stripspeciaalzaak.be > 70 jaar Kuifje Weekblad

Franz Drappier startte zijn stripcarrière met enkele historische kortverhalen voor Kuifje vanaf 1967. Vier jaar later volgde zijn eerste eigen reeks, het humoristische Korrigan, op scenario van Vicq. In 1976 nam hij de reeks Jugurtha van Hermann over en legde zich in de komende jaren toe op het creëren van eigen figuren. Na het fantasy-one-shot Hyperion (1979, op scenario van André-Paul Duchâteau), dat ook in Kuifje verscheen, introduceerde hij in 1980 de jonge Ier Lester Mahoney die vanwege zijn Engelse vader Lester Cockney werd genoemd.
We leren Lester kennen als een wees, een anticonformistische, ongedisciplineerde stijfkop die na de tragische gevolgen van een ruzie tegen zijn zin het Engelse leger in moet en naar Karachi reist, nabij de Indusrivier. Daar merkt een generaal hem op en vraagt hem om zijn dochter Emma Pebbleton naar Kaboel te escorteren. Zij is de zus van de officier die Lester per ongeluk in Londen doodde.
De verhalen spelen zich af in de negentiende eeuw. Lester beleeft verschillende avonturen over de hele wereld, meestal in (koloniale) conflictgebieden zoals Afghanistan en India, maar ook in Hongarije en Amerika. De spanningen komen niet alleen door de situaties ter plaatse, maar ook door de vrouwen die Lester op zijn pad leert kennen, vooral Tarrana die hij in India leert kennen. Zij kreeg de typische looks van de meeste van Franz' vrouwenfiguren mee.
In de jaren 1980 en 1990 wisselde Franz nieuwe avonturen van Lester Cockney af met de niet minder avontuurlijke reeksen Thomas Noland (voor uitgeverij Dargaud), Lotusbloem (voor Glénat, vertaald door Arboris) en Hannah (Dupuis).
Na deel 7 in 1993 keerde Franz met Lester een tweeluik lang op zijn stappen terug met de albums Irish Melody en Shamrock Song voor de collectie Getekend. Het tweeluik vertelt over Lesters jeugd. Na een kleine tien jaar maakte Lester Cockney een comeback in nog twee albums waarin de voormalige soldaat geconfronteerd wordt met een onderdrukt en uitgehongerd moederland. Hij waagt de oversteek naar Amerika met Tarrana en een vriend om er een plaatsje te zoeken waar ze zich kunnen vestigen, maar ook daar dreigt er van alles. Deze laatste albums verschenen postuum in 2005 na Franz' dood in 2003.
In de meeste van zijn strips komen paarden voor. Hij was dan ook een heel grote paardenliefhebber. Hij heeft doorheen zijn leven zelf een dertigtal paarden gehad en beschikte over een kudde van tot zeventien paarden die gebruikt werden om te koersen of te fokken. Hij is drie jaar amateurjockey geweest, maar moest er door de hoge kosten mee stoppen.