 |
Simon
van de Rivier de idealist gepresenteerd door David Steenhuyse & Wim De Troyer |
|
 |
||
  |
De
wereld zoals we hem kennen, bestaat niet meer. Oliecrisissen leidden
tot oorlogen en de civiele onrust die op de oorlogen volgde, ontwrichtte
uiteindelijk de hele maatschappij. Mondiaal implodeert de samenleving.
De steden worden geregeerd door gewapende bendes terwijl op het
platteland de mensheid terug het land ploegt. Brandstof is uiterst
schaars, en de technologische vooruitgang stopt. Er is geen centraal
gezag meer. Simon is de nobele wilde, de man met rechtschapen eerlijkheid
en het gelijk van de vertrapten aan zijn zijde. De machtshebbers
van de steden, een gewapend zootje fascisten dat zich de laatste
restjes technologie heeft toegeëigend, zijn overduidelijk de
slechten. Het is de visie van een idealistische Claude Auclair
die met de ondertitel Kroniek van een Toekomstige Wereld
een waarschuwing poneerde. Auclairs debuutverhaal De Saga van de Grizzly (1971) voor het weekblad Kuifje was geen succes en stopte voortijdig. Een volgende project, Het Eiland Arroyaka (1971), naar een idee van hoofdredacteur Greg was ook al geen lang leven beschoren en stopte na drie verhalen. Een gefrustreerde Auclair stapte over naar het tijdschrift Pilote om er het gelijkaardige Jason Muller te presenteren. Maar de richting die Auclair uitwilde, zinde hoofdredacteur René Goscinny niet en het bijkomstige werk dat de tekenaar opgedrongen kreeg, beviel hem niet. Het kwam tot heftige en ellenlange discussies met op de koop toe een rechtenkwestie zodat Auclair zijn reeks niet kon voortzetten waarop Auclair zich weer aanbood bij Greg die nog steeds het weekbad Kuifje bestierde als hoofdredacteur. Eindelijk had hij geluk want met Simon van de Rivier begon een veelgeprezen stripreeks hoewel het eerste verhaal De Ballade van Roodhaar nog ferm te lijden heeft onder breedsprakerige tekstballonnen en een ondermaats geconstrueerd scenario. Deze opmaat naar de sterkere vervolgdelen, met De Slaven als een hoogtepunt, werd overgeslagen voor de eerste albumreeks omdat Auclair ervan werd verweten een boek van Jean Giono te hebben geplagieerd. De beschuldiging werd nog tijdens de voorpublicatie in Kuifje neergeschreven door een anonieme briefschrijver en daarhna door andere lezers. Greg spoorde Auclair aan de kwestie te regelen met Giono's uitgever Gallimard of anders wenkte het ontslag. Het aanslepende gedoe noopte Auclair tot het herlanceren van de reeks. Met De Stam van de Ruiters begon het ecologische, post-apocalyptische epos alsnog met een Simon wiens haar wat langer was en de leider is van een nomadische stam. Ook de toon veranderde naar een persoonlijker realisme, het soort engagement dat in latere reeksen als Buddy Longway en Jonathan haast gemeengoed werd en Kuifje aan een nieuwe generatie overleverde. Maar ook Auclair werd volwassener. Na een dispuut met Le Lombard hield hij de reeks na zes verhalen voor bekeken in 1978. Het was ook voor het laatst dat hij zijn eigen strips schreef. Voor Casterman, dat furore maakte met het maandblad Wordt Vervolgd, creëerde hij vervolgens de Keltische saga Bran Ruz (op scenario van Alain Deschamps) en daarna andere verhalen voor diverse tijdschriften. In 1986 stond Simon weer eventjes in Kuifje voor een gelegenheidsverhaal. De scenarist van dat kortverhaal, Alain Riondet, nam vanaf 1988 het schrijven van Simon van de Rivier voor zijn rekening voor nog eens vier afleveringen. Elke mogelijke polemiek werd daarin achterwege gelaten. Claude Auclair overleed plots in 1990 terwijl hij aan het laatste deel van de Hij-trilogie begon. Zijn oude Pilote-collega's en vrienden Jean-Claude Mézières en Jacques Tardi voltooiden het verhaal dat in 1991 alsnog in album verscheen onder de titel Hij die het Einde Vindt. In 2015 en 2016 publiceerde Sherpa alle verhalen in drie mooie integrales met telkens een achtergronddossier van tientallen pagina's. |