Stripspeciaalzaak.be > 70 jaar Kuifje Weekblad

Om de concurrentie met Robbedoes aan te gaan, ging hoofdredacteur Greg al snel na zijn aanstelling op zoek naar enkele kwaliteitsvolle gagreeksen. In eerste instantie keek hij daarvoor naar zijn eigen studio. Medewerker Dupa had 1968 al ingezet met Dommel, maar met Bob De Groot had Greg nog een talentvolle grapjas rondlopen. Na enkele schuchtere pogingen op zijn eentje, startte De Groot begin 1969 samen met boezemvriend Philippe Liégois (Turk) een komisch-absurde versie van Robin Hood, toepasselijk Robin Hoed gedoopt. Beide Robins hadden wel de locatie (Nottingham en omstreken), de handigheid met de boog en de sheriff — voor de gelegenheid heette hij hier Fritz Alwill — als geliefkoosde doelwit gemeen. Maar Turk en De Groot parodieerden de échte Robin aan de hand van buitensporige situaties en spitsvondige anachronismen. Ze hanteerden daarbij een eenvoudige, maar zeer effectieve toetssteen: als een idee van de ene de andere niet deed lachen, werd het verworpen. Vooral de herhaaldelijke pogingen van Lord Fritz om, gebukt onder de pantoffel en deegrol van zijn bazige echtgenote Kunegonde, aan de huiselijke haard te ontsnappen en met Robin te gaan pintelieren, werden snel legendarischer dan de heldendaden van Robin zelf. Ook de Teutoonse ridders, de onfortuinlijke gevangene en belastingontvanger Julius Kniepert werden wederkerende en fel gesmaakte nevenpersonages.
Verspreid over vijftien jaar, af en toe onderbroken door een (minder geslaagd) lang avontuur, beleefden Robin en co een vijfhonderdtal gags in het weekblad, tot jolijt van de lezers. Eerst wat aarzelend, met een anonieme plaats in de top-tien, werden ze een graag geziene gast in de jaarlijkse hitparade. In 1977 werden ze plots naar de eerste plaats gekatapulteerd, een kunstje dat ze Bohemian Rhapsody-gewijs zes keer zouden herhalen met vaak een vettig knipogende cover voor het weekblad door Turk als gevolg. Met zijn zeven eerste plaatsen evenaarde Robin Hoed zo het record dat die andere legende Rik Ringers had gevestigd. In 1984 werd hij uiteindelijk (heel nipt, zo werd gefluisterd) tweede achter niemand minder dan Thorgal. Of het door die tweede plaats kwam, weten we niet, maar 1984 werd ook het jaar dat de lezers afscheid moesten nemen van Robin Hoed. Hij trok naar het Franse Pif Gadget waarin ook Leonardo — die andere reeks van De Groot en Turk — al een tijdje werd voorgepubliceerd. Ze keerden in alle vriendschap wel nog even terug voor een gastrol in het jubileumverhaal over de Ruimte-agent dat in 1985 in het weekblad stond.