Stripspeciaalzaak.be > 70 jaar Kuifje Weekblad

Eind 1966 was Greg al een tweetal jaar hoofdredacteur van Kuifje. Hij stelde vast dat het sciencefictiongenre ondervertegenwoordigd was in het blad en hij vroeg aan Eddy Paape om de reeks Luc Orient te tekenen die Greg zelf zou schrijven. Waarom? "Omdat hij de laatste was aan wie een concurrent dacht om hem sciencefiction te laten tekenen", aldus Greg. Dat kwam goed uit voor Paape want hij er was onenigheid gerezen bij uitgeverij Dupuis voor wie hij in Robbedoes de detectivereeks Jan Kordaat publiceerde.
Ravian maakte pas eind 1967 zijn intrede in Pilote. Het genre werd tot die periode altijd beschouwd als pulp en kon op weinig goedkeuren rekenen. Edgar P. Jacobs leek die aversie nochtans te counteren met zijn Blake en Mortimer. Met Luc Orient wilde men verandering brengen in het genre en de houding ertegenover. De paginalay-out was dynamisch, bepaalde inkleureffecten deden hun intrede, de aanpak van de decors en de personages was verfrissend en wasemde vooruitgang uit. Luc Orient was een moderne sf-reeks. Of zoals Alain De Kuyssche het in zijn biografie Eddy Paape: La Passion de la Page d'Après verwoordde: "Luc Orient bracht de stripwereld bij wat 2001, A Space Odyssey van Stanley Kubrick (en Arthur C. Clarke, de schrijver van het scenario) aan de sciencefictionfilms bijbracht: klasse."
Luc Orient beleefde vanaf 17 januari 1967 zijn eerste avontuur waarin hij streed tegen aliens. Paape: "Ik denk dat ik wel mag zeggen dat we met Luc Orient pionierswerk verrichten. Tot dan bestond sciencefiction uit monsters tegen aardse, intergalactische superhelden. We wilden een verhaal vertellen dat standhield met sciencefiction als achtergrond."
De eerste cyclus van vijf verhalen zijn nog geïnspireerd op Flash Gordon, een Amerikaans oervoorbeeld in het genre, waarin Luc naar de planeet Terango reist om het van de dictator Sectan te bevrijden. terug op aarde krijgen Luc en zijn vrienden te maken met genetische manipulaties, onbekende volkeren en andere uiteenlopende gevaren, confrontaties en bedreigingen in een tweede grote cyclus van zes verhalen. De derde hoofdcyclus gaat over de uittocht van een volledig volk en duurt vier verhalen.
Toen Greg eerst naar Frankrijk vertrok en dan naar de Verenigde Staten om een uitwisseling van tekenaars en scenaristen op poten te zetten (wat nog zou leiden tot de creatie van Largo Winch want Jean Van Hamme was een van de betrokken scenaristen), dreigde het einde van de reeks. Greg vroeg aan regisseur Gérard Jourd'hui om hem te vervangen, maar Eddy Paape voltooide zelf het verhaal Roubak, Laatste Hoop. In album 17 werden kortverhalen gebundeld op scenario van Greg, Jourd'Hui en André-Paul Duchâteau. Andreas Martens was van de schoolbanken geplukt door zijn tekenleraar Paape om hem te assisteren bij het tekenen en inkten.
In 1994 keerde Luc Orient nog eens terug nadat Greg de meeste van zijn reeksen opnieuw wilde oppikken, maar niemand had echt op hem gewacht, andere scenaristen hadden hem voorbijgestoken en het sf-genre was al helemaal binnenstebuiten gekeerd waardoor al wat traditioneel en Franco-Belgisch was ferm tegenwicht kreeg.
Dat laatste album, Afspraak om 20 Uur in de Hel..., was geen succes en de eens innoverende sf-reeks (met vernieuwende kadrages en een inventieve vertelling) was nu een achterhaalde strip. Onenigheid over het scenario van het daaropvolgende verhaal zorgden voor oponthoud en na het overlijden van Greg in 1999 was het sowieso afgelopen. Het laatste verhaal kwam niet verder dan elf pagina's scenario en zes getekende platen.