Kuifje-vignet Jo, Jetje en Jokko
de kinderen en de aap
gepresenteerd door David Steenhuyse

  Jo, Jetje en Jokko 4707

WEEKBLADGESCHIEDENIS
Eerste verschijning: 1947
Laatste verschijning: 1953
Auteur:
Hergé, Studios Hergé

Jo, Jetje en Jokko 4847
 
Behalve Kuifje nam Hergé ook de jeugdavonturenreeks Jo, Jetje en Jokko (later Jo, Suus en Jokko gedoopt) mee naar zijn nieuwe werkgever. De reeks verscheen in 1935 oorspronkelijk in het Franse Cœurs Vaillants, het stripweekblad van katholieke strekking die de voorloper is van Pif Gadget, het blad met de gratis speeltjes. Cœurs Vaillants publiceerde ook al vanaf het begin van Kuifje diens avonturen. De directie vroeg Hergé voor hen een nieuwe serie te maken waarin het hoofdfiguurtje een werkende vader, een moeder, een zusje en graag ook nog een huisdier had. De directie had namelijk wat problemen met het abnormale van Kuifje die nooit eet, niet naar school gaat of de kost verdient. Hergé had op dat moment wat speelgoed voor een reclameopdracht rondslingeren waarbij een aap behoorde die Jokko heette. Rondom de aap bedacht hij een normaal gezinnetje dat in Frankrijk woonde, waarvan de vader een ingenieur is waardoor reizen naar verre landen verhaaltechnisch makkelijk te verklaren vielen. Het eerste avontuur verscheen in tweekleurendruk (rood en zwart) in 1936 en werd later herplaatst in Le Petit Vingtième en in de jaren 1950 in ingekleurde vorm in Kuifje.
De Geheimzinnige Straal is een zoveelste variant op het binnenrijven van een erfenis door het uitvoeren van een opdracht, in dit geval het ontwerpen van een vliegtuig dat met een gemiddelde snelheid van duizend kilometer per uur van New York naar Parijs of andersom kan vliegen. Uiteraard proberen de gepasseerde familieleden van de excentrieke erflater daar een stokje voor te steken. In het tweede verhaal De Stratonef H.22 (in album eveneens uitgegeven als tweeluik) draait het rond een gekke geleerde die in een onderzees laboratorium — het lijkt wel James Bond — de droom van Frankenstein en en passant werelddominatie nastreeft. De Najavallei, het derde en kortere verhaal, moest door de Tweede Wereldoorlog in Cœurs Vaillants onderbroken worden en raakte pas in 1953-1954 door Jacques Martin voltooid.
Jo, Jetje en Jokko was duidelijk toegespitst op kinderen. Broer en zus Legrand zijn zelf doorbrave kinderen aan wie de lezertjes van toen zich konden spiegelen. Door hun vastberadenheid en engagement raken de twee lookalikes van Suske en Wiske (Suske is zelfs een vestimentaire dubbelganger van Jo en Jetje heeft twee rode strikjes in het haar, al heeft Wiske meer karakter) vaak verzeild in een lastig parket en belanden ze op internationale locaties.