Sinds Een Contract met God, de allereerste graphic novel die naam waardig, heeft Will Eisner steeds zijn eigen Joods-zijn laten meespelen in de keuze van zijn verhalen. Steevast haalde hij daarbij vooroordelen onderuit en kiest daarbij voor de rechtstreekse confrontatie. Het Complot voltooide hij in de laatste maand van zijn leven in 2005. Hij beschouwde het zelf als zijn bestee n krachtigste werk. Het kostte hem ook het meeste naspeurwerk van al zijn strips.

In 2007 bestelde de Brusselse denktank The Transatlantic Institute, gespecialiseerd in Europese zaken, meerbepaald in relaties tussen de Verenigde Staten, Israël en de Europese Unie, 785 exemplaren van de Engelstalige editie The Plot. Het was de bedoeling deze gratis uit te delen aan leden van het Europees parlement en de parlementaire medewerkers. De toenmalige president van het parlement, Hans-Gert Poettering, weigerde ze beleefd. Bij het album zat ook een kleine extra uitgave, geschreven door Emanuele Ottolenghi, directrice van het instituut. Haar schrift was getiteld Le Mensonge qui ne Veut pas Mourir (De Leugen die niet Wil Sterven). Zij ontving een brief waarin haar werd verboden haar uitgave te verspreiden omwille van de inhoud ervan. De brief liet ook uitschijnen dat er liever geen publiciteit voor de uitgave werd gevoerd en dat het thema niet op de agenda stond van het parlement.