 |
|
Guus
Slim Omnibus 1 door Maurice Tillieux op nummer 1604
Bundel van de eerste drie Guus Slim-verhalen
waaronder het vooral door stripauteurs veelgeprezen
De Verdronken Wagen. Humor met een klein hoekje
af, detectiveverhalen die volwassenen meer zal aanspreken
dan de Robbedoes-lezende jeugd van toen en
een oerdegelijke Franco-Belgische tekenstijl zorgen
voor een knappe potpourri. Maurice Tillieux nam zijn
vak en zijn lezers beslist au sérieux. |
|
|
|
 |
| |
 Er
Was Eens 'n Voorbijganger 1: Het Dorpje dat Ging
Vliegen door Enki Bilal + Pierre Christin
Dargaud/Oberon (1978, HC) / Big
Balloon/Alpen (1991, HC) / Oog & Blik (2003,
HC)
Het Dorpje dat Ging Vliegen was het debuutalbum
van Enki Bilal. De onderlaag van het verhaal is
nog procommunistisch te noemen, een standpunt
dat vanaf deel 3 in de reeks Er Was Eens 'n
Voorbijganger in een tegengestelde richting
evolueerde. Het gaat voornamelijk over een dorpje
temidden de natuur in zuidwest-Frankrijk dat belaagd
wordt door de opdringerige industrie en staat.
De papierfabrieken in de buurt lozen er hun afval
en achter het prikkeldraad van een uitgestrekt
militair terrein gebeuren er experimenten die
de huizen van het dorpje doen vliegen. En toch
willen de bewoners niet van wijken weten. Het
personage de Voorbijganger komt bij hen langs
en bedenkt een oplossing om de zwevende huizen
bij elkaar te houden. Ondertussen beginnen de
militairen monsterlijk te muteren.
Aantal
genomineerde albums van Enki Bilal:
11/2296
Aantal
genomineerde albums van Pierre Christin:
9/2296 |
|
|
|
| In
1972 studeerde Enki Bilal af in de schone kunsten
en mocht voor het eerst publiceren in Pilote
met het kortverhaal Le Bol Maudit,
dat hij nog ondertekende met zijn echte voornaam
Enes. Dat jaar ontmoette hij ook Pierre Christin.
Deze laatste bood hem een kortverhaal aan dat
eigenlijk was bestemd voor Jacques Tardi voor
de serie Er Was Eens 'n Voorbijganger.
|
|
|
| Enki
Bilal en Pierre Christin hebben samen tien albums
gemaakt; twee geïllustreerde boeken vertrekkend
van geretoucheerde foto's, een oude techniek
die Bilal nieuw leven inblies; Le Sarcophage
uit 2000 over het einde van het Tjernobyl-tijdperk
in Les Correspondances de Pierre Christin
(een collectie boeken over uiteenlopende onderwerpen
bij Dargaud die telkens door een andere tekenaar
— Jacques Ferrandez, Max Cabanes, Jean-Claude
Mézières en Jean-Claude Denis
— zijn geïllustreerd) en de film
Bunker Palace Hotel (1989) met Jean-Louis
Trintignant en Carole Bouquet. |
|
|
|
|
|
|
