Asterix en de Helvetiërs kwam er dankzij een tip van toenmalig Frans president Georges Pompidou die regeerde van 1969 tot 1974. Hij kreeg elk nieuw album van Asterix opgestuurd. Hij bedankte hen met een briefje en eindigde met de vraag waarom ze geen Asterix bij de Helvetïers maakten. Pompidou werkte vóór zijn politieke carrière als president en eerste minister bij een bank en kende de mechanieken van de fiscale paradijzen. Hij stond dus ook aan de basis van het scenario! Een reisje naar Zwisterland om er foto's te nemen en inspiratie op te doen volgde snel. Belangrijk hierbij was om het oude Genova (Genève) te recreëren en vooral de positie van de stad aan het meer van Genève goed te hebben. Uderzo herinnerde zich nog goed dat het de eerste keer was dat de douane niets aan Goscinny vroeg bij het passeren van de grens.

Het Zwitserse bankgeheim komt natuurlijk aan bod in dit verhaal, dat net zoals in de andere albums waarin Asterix een ander volk bezoekt, de heersende clichés over dat volk laat passeren in grappen. Hoeveel geld op de bank Albert Uderzo heeft, weten we niet, wel dat hij een verzamelaar is van Ferrari's, de echte wagens, geen schaalmodellen.